George "Macaca" Allen virðist ekki græða á rasismanum?

Þetta er ein skemmtilegasta fréttin í bandarískum stjórnmálum sem ég hef enn ekkert skrifað um - en það vita allir sem hafa þurft að hlusta á pólítískt þvaður mitt í eigin persónu, að ég hef ótæmandi áhuga á "the great Macaca-gate".

Forsaga málsins er sú, að George Allen, sem er einn af forsprökkum trúaðra (og rasískra, eins og kom í ljós í sumar) repúblíkana, ávarpaði indverskan bandaríkjamann sem "macaca", sem er víst einhverskonar racial slur. Pilturinn, sem var með vídeóupptökutæki í hendinni, og var að taka upp ræðu Allen, fyrir mótframbjóðanda hans, James Webb, var ekki skemmt. Það er ljótt að vera uppnefndur ljótum nöfnum, en "Macaca"! Orð Allen voru eitthvað á þessa leið:

"To Macaca here! Welcome to America! Welcome to the real world of Virginia"

Vandamálið var að mr. Macaca var borinn og barnsfæddur í Virginiíu, og þurfti ekki að láta sjálfumglaða pólítíkusa bjóða sig velkominn...

Þetta Macacamál hefði allt verið frekar ómerkilegt ef ekki hefði verið fyrir ílla innrætta vinstrisinnaða bloggara sem gerðu úr því ægilegt veður, og lögðust meira að segja svo lágt að uppnefna Allen! George "Macaca" Allen. Aumingja Allen. Fyrstu viðbrögð hans voru að afneita öllu: Hann hefði ekki meint neitt ljótt með þessu macaca kommenti - hann hefði bara verið að gera góðlátlegt grín að hárgreiðslu hins meinta innflytjanda: Macaca væri hans eigin orð, og þýddi 'caca'-'mohawk'... Allen þótti semsagt betra að reyna að ljúga því að hann hefði sagt að maður í áhorfendaskaranum væri með kúka-hanakamb? Vandamálið var að indverjinn var alls ekki með hanakamb. Og svo á endanum þurfti Allen að biðjast almennilegrar afsökunar, sem hann og gerði, en þá fóru að sveima á internetinu upptökur af honum á fundi með eldriborgurum einhverstaðar í úthverfi í Virginíu, þar sem hann blikkar öðru auganu og glottir áður en hann segir "ég biðst innilega afsökunar á þessu..."

Í vor gekk orðrómur um að hann væri að huga að framboði til forseta haustið 2008. En núna hefur mótframbjóðanda hans, demokratanum James Webb, tekist að saxa rækilega á forskot Allen - sem fyrr í sumar virtist algjörlega öruggur um að vinna kosningarnar í haust (til annars öludngardeildarsæta Virginiíu). Nú er svo komið að Allen er UNDIR!! Samkvæmt Wall Street Journal ætla 50.4% að kjósa Webb, og skitin 42.9% rasistann Allen.

Ég held að ég hafi aldrei áður séð viðlíka viðsnúning í bandarískum stjórnmálum útaf jafn smávægilegu máli. Bandarískir fjölmiðlar og almenningur þurfa yfirleitt eitthvað mjög stórfenglegt til að skipta um skoðun, sérstaklega þegar blowhard rasistar á borð við Allen eru annarsvegar!

M

 

 

Annual day of the dead celebrations, Disney 9/11 "docudrama" og annað skemmtilegt

Þá er þessi merkilegi dagur liðinn. Ellefta september, afmælisdags Ferdinand Marcos, verður um alla ætíð minnst í bandaríkjunum með fánum, myndum af slökkviliðsmönnum, heimildarmyndagerð og þunglyndi. Ég hef reyndar verið að velta því fyrir mér hversu lengi kanarnir ætli að halda áfram að halda upp á ellefta september. Republikanarnir eiga eftir að krefjast þess að þetta verði gert að árlegum hátíðisdegi. Sennilega verður það eitt af 'values' kosningamálum þeirra eftir nokkur ár. Stjórnarskrárbreygingar til verndar fánanum, hjónabandinu og orðunum 'under god' í the pledge of allegiance, og svo árleg hátíðarhöld til að halda upp á getuleysi Bush stjórnarinnar í að hafa hendur í hári Osama Bin Laden.

Í gærkvöld reyndi ég að horfa á 'The road to 9/11' sem Disney lét framleiða fyrir ABC sjónvarpsstöðina. Þetta átti að vera 'docudrama', en flestir sem þekkja eitthvað til hafa gagnrýnt myndina fyrir að vera fulla af lygum og rangfærslum, og sýna hlut Bush stjórnarinnar í mjög björtu ljósi, og gefa til kynna að það sé raunverulega Clinton að kenna að Al Qaeda hafi getað ráðist á Bandaríkin. Það virðist reyndar eiga að vera kosninga-strategía republikana: almennar lygar og rangfærslur til að breiða yfir getuleisi stjórnarinnar.

En þó ég hafi, eins og sennilega margir kanar, setið og reynt að horfa á þessa asnalegu heimildar-grinmynd, virðist sem Bandaríska þjóðin sé búin að fá sig fullsadda. Allavegana flutti LA times fréttir af því í morgun að þegar 'the path to 9/11' var sýnd á sunnudagskvöldið hafi 'Sunday Night Football' fengið mun fleiri áhorfendur! Og ég get ekki gert það upp við mig, hvort mér finnist þetta gott eða slæmt!

Er það gott að bandaríkjamenn nenni ekki að horfa á lélega heimildarmynd sem er þess utan full af lygum? Eða er það slæmt að þeir hafi ekki meiri áhuga en svo á mikilvægum sögulegum atburðum, sem enn móta öll stjórnmál, að þeir vilji frekar horfa á risavaxna fullorðna karlmenn í spandexbuxum hlaupa á hvorn annan og veltast um í moldinni?

M

43% Bandaríkjamanna halda að Saddam hafi verið á bak við 9/11

Samkvæmt könnun sem CNN gerði standur nærri helmingur bandarísku þjóðarinnar í þeirri trú að Saddam Hussein hafi persónulega verið viðriðinn árásir Al-Qaeda á Bandaríkin fyrir fimm árum síðan!

Asked whether former Iraqi President Saddam Hussein was personally involved in the September 11, 2001, terrorist attacks, 52 percent said he was not, but 43 percent said they believe he was. The White House has denied Hussein's 9/11 involvement -- most recently in a news conference August 21, when President Bush said Hussein had "nothing" to do with the attacks.

Það að forsetinn skyldi viðurkenna að Hussein hafi ekki verið viðriðinn 9/11 þótti bandarískum fjölmiðlum vera mjög merkilegt og mikilvægt skref!

Fyrir mánuði skrifaði ég stutta færslu um að 36% bandarískra kjósenda trúi því að það hafi fundist gereyðingarvopn í Írak. Það er ekki skrýtið að margir bandarískir kjósendur skuli ennþá styðja stríðið - fyrst þeir hafa jafn furðulegar ranghugmyndir um gang mála. Og það er líka skiljanlegt að fjölmiðlum hafi mistekist að gera út um þessar ranghugmyndir - það er varla hægt að ætlast til þess að alverlegir fréttamiðlar flytji fréttir þar sem ráðist er á jafn fráleitar og fáránlegar ranghugmyndir. Og í þessu liggur reyndar snilld Karl Rove. Hitler á að hafa sagt að ef maður lýgur nógu miklu slær maður vopnin úr höndum andstæðinganna - ef lýgin væri nógu stór vissu andstæðingarnir ekki hvar þeir ættu að byrja. En Karl Rove hefur tekið þessa hugmynd um 'stóru lýgina' á alveg nýtt stig, því stefna ný-íhaldsarms republikanaflokksins virðist vera að halda úti nógu fjarstæðukenndum lygum - því ef andtsæðigarnir reyna að hrekja þær lygar hljóma þeir sjálfir fullkomlega fáránlega.

En þrátt fyrir að misskilningur og ranghugmyndir stjórni afstöðu margra bandaríkjamanna til stríðsins í Írak er samt stór meirihluti þjóðarinnar á móti stríðinu! Í sömu könnun CNN kemur fram að 58% bandaríkjamanna eru andvígir stríðinu, og aðeins 39% fylgjandi.

En ef bandaríska þjóðin hefur ranghugmyndir um stríðið í Írak er merkilegt að venjulegir bandarískir hermenn hafa ennþá skuggalegir ranghugmyndir.

• 72% bandarískra hermanna í Írak vilja að herinn verði kallaður heim innan árs (Herinn vill 'cut and run')
• 37% hermanna í Írak halda hinsvegar að bandarískur almenningur sem vill að Íraksstríðinu ljúki sé 'unpatriotic'
• 24% hermanna í Írak trúa því að markmið stríðsins sé að koma á lýðræði í Írak
• 77% hermanna í Írak trúa því hins vegar að markmið stríðsins hafi verið að stöðva Hússein frá því að vernda og aðstoða Al Qaeda, og 85% (!) hermanna í Írak telja að þeir hafi verið sendir þangað til að hefna fyrir hlut Saddams í árásunum 11 september 2001!

Þessar tölur koma frá Zogby, og það er óhætt að mæla með því að fólk skoði afganginn af greininni, þó hún sé hálfs árs gömul.

Það sem er kannski merkilegast við þessar tölur allar er að þó margir bandaríkjamenn, og enn fleiri hermenn, hafi ranghugmyndir um tengsl stríðsins í Írak og 'stríðsins gegn hryðjuverkum', er samt yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar þeirrar skoðunar að herinn eigi að hörfa frá Írak. Það hlýtur að vera áhyggjuefni fyrir Republikana (og einstaka seníla þingmenn frá Connecticut) sem ætla sér að vinna kosningar á því að stríðið gegn hryðjuverkum útiloki 'cut and run' í írak. En auðir og ógildir þurfa víst líka að eiga sína fulltrúa á þingi.

M

Katherine Harris vinnur tilnefningu Republikana í Florida

Krazy Katherine Harris vann í gær tilnefningu Republikanaflokksins í Florida. Harris er alþjóð kunn eftir að hún stöðvaði endurtalningu atkvæða í forsetakosningunum 2000. Síðan þá hefur Harris aflað sér vinsælda hörðustu og gölnustu stuðningsmanna Republikanaflokksins, með yfirlýsingum á borð við þá að aðskilnaður ríkis og kirkju væri misskilningur og að aðrir en sannkristnir ættu ekki erindi í stjórnmál. (sjá fyrri færslur mínar um Harris, hér, og hér.)

Harris tókst að sópa upp rétt tæplega helmingi atkvæða, á móti þremur óþekktum frambjóðendum... Það er samdóma álit allra að Harris muni tapa í haust þegar hún býður sig fram á móti Bill Nelson, og í könnunum hefur Nelson mælst með allt að 43 prósentustigum meira fylgi! (63% á móti 20% Harris...). Freedom Fries óska Harris innilega til hamingju með sigurinn í gær, því með hana í framboði er öruggt að demokratar vinni öldungardeildarsæti í Florída - svo er líka gaman að fylgjast með stjórnmálamönnum eins og Harris - og það hefði verið skítt ef hún hefði fallið út. Fyrir ári töldu Republikanar að þeir gætu fellt Nelson, en þá var Jeb Bush enn að gæla við að geta fundið einhverja aðra en Harris til að fara í framboð. Óvinsældir Bush, og sorglegt framboð frambærilegra frambjóðenda varð svo til þess að republikönum mistókst að finna aðra frambjóðendur en Harris.

St Petersburg Times um Harris, og svo Washington Post.

(Myndina fann ég á Wonkette, og sýnir Harris að skoða einhverskonar skapvont nagdýr á einhverju nagdýrafestival í Flórída. Harris heldur fagmannlega um rófuna á dýrinu, en það vita allir að smádýr með rófu vilja ekkert frekar en að þeim sé kippt upp á halanum. Ef marka má brosið finnst bæði dýrinu og Harris þetta vera skemmtilegur leikur...)

M

Er Chelsea Clinton Satanisti?

Þessar myndir af Chelsea Clinton, dóttur þeirra Clintonhjóna, eiga að sanna að hún sé satanisti. Þessi öfugi kross er mjög incriminating! Síðast þegar ég vissi átti stúlkan að vera lesbía, eða eiturlyfjaneytandi, eða of feit... fjölmiðlum og hægrimönnum dettur alltaf eitthvað nýtt í hug til að klína á aumingja Chelsea. En glottið á henni á þessari mynd er reyndar frekar satanískt. (sjá myndina í fullri stærð hér).

Annars biðst ég afsökunar á bloggleysi - Labor day weekend er alltaf frekar bissí tími - en núna er kosningabaráttan komin í fullan gang, svo ég hugsa að ég muni reyna að einbeita mér að pólítik og kosningum, og fjalla minna um satanista, sataníska rottuhunda (sjá þessa færslu mína) eða aðra hluti tengda andkristi!

M

MSNBC skjátlast um Rumsfeld - hann er ekki fasisti, bara senílt gamalmenni

Í framhaldi af yfirlýsingum Rumsfeld um að allir sem séu ósammála veruleikafirringu hans séu einhverskonar nasistavinir skrifar LA times ágætis leiðara, þar sem tekinn er sá vínkill að hann sé skapvont og senílt gamalmenni. Reynsla mín er reyndar sú að senílir og skapvondir gamalir karlar séu yfirleitt mjög nálægt því að hafa fasískar hugmyndir um lýðræði og pólítíska umræðu.

TWO REPUBLICAN ADMINISTRATIONS ago, the mantra of conservatives was "Let Reagan be Reagan." Apparently President Bush has decided to let Rumsfeld be Rumsfeld — even when Bush himself is no longer the Bush who taunted Iraqi insurgents with "Bring 'em on!" and posed in front of a banner proclaiming "Mission Accomplished."

One effect of Rumsfeld's outburst was to serve as a reminder that he is still in office. Once the public face of the war in Iraq, he lately has been AWOL from the administration's public advocacy, ceding the spotlight to Secretary of State Condoleezza Rice. The assumption was that, although Rumsfeld remained fireproof, his cocksure contempt for criticism was out of favor now that Bush has acknowledged that the prolonged U.S. presence in Iraq is "straining the psyche of our country."

Maybe Rumsfeld never got the memo, or, if he did, he crumpled it up. His speech was vintage Rumsfeld. It was also unfair and, in places, inane.

Þetta virðist reyndar vera sú lína sem Bush og nánustu samstarfsmenn hans ætla sér að keyra á fram að kosningum - öll gagnrýni sé uppgjöf og öll andstaða við þeirra stefnu í utanríkismálum jafnist á við landráð. Það verður hins vegar stöðugt erfiðara að halda svoleiðis lógík úti þegar vaxandi fjöldi frambjóðenda republikanaflokksins hefur snúið bakinu við "stay the course" stefnu forsetans.

M

 

Rumsfeld og listin að halda því fram að fólk sé fasistar

Undanfarna daga hafa Rumsfeld og aðrir pro-war-and-qaugmire Repúblíkanar haldið úti harðri gagnrýni á demokrata og aðra sem hafa efasmedir um stríðið í Írak. Og Rumsfeld, sem þykist vita allt um söguna og lærdóm hennar, heldur því blákalt fram að andstæðingar stríðsins séu einskonar landráðamenn, og að frið-mang þeirra jafnist á við aðstoð við nasistaflokkinn.

En fyrst Rumsfeld, sem eins og allir vita elskar lýðræðislega umræðu, opna stjórnsýslu og pólítiska gagnrýni (eins og Valgerður Sverrisdóttir, ef marka má Steingrím J Sigfússon), er farinn að tala um nasista, er ekki úr vegi að andstæðingar stríðsins og stjórnarhátta Rumsfeld dusti rykið af þessu hugtaki. Að vísu hafa evrópskir vinstrimenn og græningjar haldið því fram í mörg ár að Bush og stjórnarhættir hans væru "fasískir" - en það er fyrst núna sem bandarískir fjölmiðlamenn leyfa sér að nota þetta hugtak til að lýsa Rumsfeld og Bush stjórninni.

Keith Olberman, sem er þáttastjórnandi á MSNBC og nokkuð virtur í bandaríska fjölmiðlaheiminum lauk þætti sínum í fyrradag með vangaveltum um Rumsfeld og dylgjur hans. Lokaorð Olberman eru nokkuð góð, og ég ákvað því að birta þau í heild sinni:

The man who sees absolutes, where all other men see nuances and shades of meaning, is either a prophet, or a quack. Donald S. Rumsfeld is not a prophet.

Mr. Rumsfeld’s remarkable comments to the Veterans of Foreign Wars yesterday demand the deep analysis - and the sober contemplation - of every American.

For they do not merely serve to impugn the morality or intelligence - indeed, the loyalty — of the majority of Americans who oppose the transient occupants of the highest offices in the land;

Worse, still, they credit those same transient occupants - our employees — with a total omniscience; a total omniscience which neither common sense, nor this administration’s track record at home or abroad, suggests they deserve dissent and disagreement with government is the life’s blood of human freedom; And not merely because it is the first roadblock against the kind of tyranny the men Mr. Rumsfeld likes to think of as "his" troops still fight, this very evening, in Iraq.

It is also essential. Because just every once in awhile… it is right — and the power to which it speaks, is wrong. In a small irony, however, Mr. Rumsfeld’s speechwriter was adroit in invoking the memory of the appeasement of the Nazis.

For, in their time, there was another government faced with true peril - with a growing evil - powerful and remorseless. That government, like Mr. Rumsfeld’s, had a monopoly on all the facts. It, too, had the secret information. It alone had the true picture of the threat. It too dismissed and insulted its critics in terms like Mr. Rumsfeld’s - questioning their intellect and their morality.

That government was England’s, in the 1930’s. It "knew" Hitler posed no true threat to Europe, let alone England.

It "knew" Germany was not re-arming, in violation of all treaties and accords.

It "knew" that the hard evidence it received, which contradicted policies, conclusions - and omniscience — needed to be dismissed.

The English government of Neville Chamberlain already "knew the truth."

Most relevant of all - it "knew" that its staunchest critics needed to be marginalized and isolated. In fact, it portrayed the foremost of them as a blood-thirsty war-monger who was, if not truly senile - at best… morally or intellectually confused.

That critic’s name… was Winston Churchill.

Sadly, we have no Winston Churchills evident among us this evening. We have only Donald Rumsfelds, demonizing disagreement, the way Neville Chamberlain demonized Winston Churchill.

History - and 163 million pounds of Luftwaffe bombs over England - taught us that all Mr. Chamberlain had was his certainty - and his own confusion. A confusion that suggested that the office can not only make the man, but that the office can also make the facts.

Thus did Mr. Rumsfeld make an apt historical analogy.

Excepting the fact that he has the battery plugged in backwards.

His government, absolute - and exclusive - in its knowledge, is not the modern version of the one which stood up to the Nazis. It is the modern version of the government… of Neville Chamberlain.

But back to today’s Omniscients. That about which Mr. Rumsfeld is confused… is simply this: This is a Democracy. Still. Sometimes just barely. And as such, all voices count — not just his. Had he or his President perhaps proven any of their prior claims of omniscience - about Osama Bin Laden’s plans five years ago - about Saddam Hussein’s weapons four years ago - about Hurricane Katrina’s impact one* year ago - we all might be able to swallow hard, and accept their omniscience as a bearable, even useful recipe, of fact, plus ego.

But, to date, this government has proved little besides its own arrogance, and its own hubris.

Mr. Rumsfeld is also personally confused, morally or intellectually, about his own standing in this matter. From Iraq to Katrina, to the entire "Fog of Fear" which continues to enveloppe this nation - he, Mr. Bush, Mr. Cheney, and their cronies, have - inadvertently or intentionally - profited and benefited, both personally, and politically.

And yet he can stand up, in public, and question the morality and the intellect of those of us who dare ask just for the receipt for the Emporer’s New Clothes.

In what country was Mr. Rumsfeld raised?

As a child, of whose heroism did he read?

On what side of the battle for freedom did he dream one day to fight?

With what country has he confused… the United States of America?

—–

The confusion we — as its citizens - must now address, is stark and forbidding. But variations of it have faced our forefathers, when men like Nixon and McCarthy and Curtis LeMay have darkened our skies and obscured our flag. Note - with hope in your heart - that those earlier Americans always found their way to the light… and we can, too.

The confusion is about whether this Secretary of Defense, and this Administration, are in fact now accomplishing what they claim the terrorists seek: The destruction of our freedoms, the very ones for which the same veterans Mr. Rumsfeld addressed yesterday in Salt Lake City, so valiantly fought.

—-

And about Mr. Rumsfeld’s other main assertion, that this country faces a "new type of fascism."

As he was correct to remind us how a government that knew everything could get everything wrong, so too was he right when he said that — though probably not in the way he thought he meant it.

This country faces a new type of fascism - indeed.

—-

Although I presumptuously use his sign-off each night, in feeble tribute… I have utterly no claim to the words of the exemplary journalist Edward R. Murrow.

But never in the trial of a thousand years of writing could I come close to matching how he phrased a warning to an earlier generation of us, at a time when other politicians thought they (and they alone) knew everything, and branded those who disagreed, "confused" or "immoral."

Thus forgive me for reading Murrow in full:

"We must not confuse dissent with disloyalty," he said, in 1954.

"We must remember always that accusation is not proof, and that conviction depends upon evidence and due process of law.

"We will not walk in fear - one, of another. We will not be driven by fear into an age of un-reason, if we dig deep in our history and our doctrine, and remember that we are not descended from fearful men;

"Not from men who feared to write, to speak, to associate, and to defend causes that were - for the moment - unpopular."

M

Stríðið gegn fíkniefnum er fullkomlega marklaust, sóun á skattpeningum, og reyndar fyndið líka!

Samkvæmt nýrri skýrslu hefur kerfisbundin sóun almannafjár í áróður gegn fíkniefnaneyslu meðal bandarískra ungmenna ekki borið neinn árangur - nema ef vera skyldi að auka fíkniefnaneyslu (jú, og skapa móðursjúkum skriffinnum vinnu...). The Government Accountability Office leggur því til að bandaríkjaþing hætti að ráðstafa peningum í slíkar áróðursherferir.

Samkvæmt fréttatilkynningu frá GAO hefur bandaríkjaþing eytt samtals 1.2 milljörðum bandaríkjadala í auglýsingar sem eiga að draga úr eiturlyfjaneyslu - mikið af þeim peningum var sérstaklega varið til að berjast gegn neyslu kannabisefna. Og árangurinn hefur ekki látið á sér standa - en samkvæmt athugun sem GAO lét gera var árangurinn, surprise surprise, akkúrat enginn...

the evaluation provides credible evidence that the campaign was not effective in reducing youth drug use, either during the entire period of the campaign [1998 til 2004] or during the period from 2002 to 2004 when the campaign was redirected and focused on marijuana use.

Það besta við þett er að svo virðist sem herferðin hafi haft öfug áhrif!

exposure to the advertisements generally did not lead youth to disapprove of using drugs and may have promoted perceptions among exposed youth that others' drug use was normal... evaluation indicates that exposure to the campaign did not prevent initiation of marijuana use and had no effect on curtailing current users' marijuana use, despite youth recall of and favorable assessments of advertisements.

Það er augljóst mál að stjórnvöld í bandaríkjunum þurfa að stórauka fjáraustur í gagnslausa auglýsingagerð og helst fjármagna, mjög rausnarlega, fullt, fullt af vinnuhópum og skýrslum og ályktunum um fíkniefnalaus Bandaríki fyrir árið 2000.

Það er reyndar ólíklegt að stjórnvöld sem hafa sérstakt dálæti á gagnslausum (eða jafnvel skaðlegum) verkefnum sem kosta skattgreiðendur stórfé taki mark á svona skýrslum. Og skattgreiðendur krefjast þess að peningum sé varið í svona húmbúkk! Reyndar, ef ég fengi að velja, myndi ég frekar láta eyða mínum skattpeningum í heimskulegar auglýsingar en gagnslaus gagneldflaugakerfi...

M

Bókaormurinn Bush

Íllgjarnir vinstrimenn hafa haft skemmt sér við að gera grín að gáfnafari Bandaríkjaforseta. Bush hefur fram að þessu hins vegar gert fátt til þess að afsanna kenningar um greindarskort. Í Janúar 2005 lýsti hann því meðal annars stoltur yfir að hann læsi suma daga allt að 20 til þrjátíu blaðsíður af teksta, með engum myndum! Í viðtali við Brian Lamb á C-Span sjónvarpsstöðina sagði Bush þetta:

“I read, oh, gosh, I’d say, 10, maybe, different memoranda prepared by staff.” When Lamb clarified that he was asking specifically about books, the president explained, “I'm reading, I think on a good night, maybe 20 to 30 pages,”

Nú, það er að vísu ekkert sem segir að menn verði gáfaðir af því að lesa, en blaðafulltrúum Hvíta hússinsu hefur samt fundist að þeir þyrftu að sannfæra umheiminn um að forsetinn væri ægilegur lestrarhestur - og að hann gæti alveg lesi meira en 10 blaðsíður á kvöldi, áður en hann dottaði. Þannig á forsetinn nú að liggja yfir Camus og öðrum höfuðspekingum vestrænnar menningar. Hér er hægt að sjá lista yfir bækur sem forsetinn á að hafa lesið í sumar.

En vinstrimenn eru ekki dottnir af baki - og nú þykjast þeir kunna betur á stærðfræði en Hvíta húsið. Á American Prospect er því t.d. haldið fram að leslistar forsetans séu einfaldlega ótrúverðugir það sé nánast útilokað að maðurinn hafi lesið allar þær bækur sem hann á að hafa rennt sér í gegnum - þær séu einfaldlega of langar. 

Exaggerated reading lists and a phony presidential interest in books, however, are hardly going to help. For one thing, the White House’s claims about the notches on Bush’s literary bedpost are almost certainly false. Using lists provided by the White House, the 60 books the president is alleged to have read since January total tens of thousands of pages. (The Stranger may be fairly short, but many of the titles on the list were lengthy treatises. Kai Bird’s American Prometheus: The Triumph and Tragedy of J. Robert Oppenheimer, for example, is almost 800 pages.)

The boasts simply strain credulity. We’re talking about a man who, by his own admission, likes to get to bed early, insists on a two-hour midday exercise break, and reads maybe 30 pages of book text a day. 

American Prospect veltir því fyrir sér hvort þessi tilraun Hvíta hússins til að spinna upp nýja persónu fyrir forsetann - sem fram að þessu hefur þóst vera 'venjulegur maður' og gert mikið úr því að hann lesi ekki mikið (hann viðurkenndi í Fox viðtalið að hann læsi ekki einu sinni dagblöðin) - sé til marks um örvæntingu.

M

Katherine Harris hatar alls ekkert alla trúvillinga

Um daginn skrifaði ég um Katherine Harris, sem er þeirrar skoðunar að guð velji stjórnmálamenn til forystu fyrir þjóðum, og að það þurfi að kjósa sannkristna á þing, því annars verði öll löggjöf synd. Orðrétt sagði Harris:

If you are not electing Christians, tried and true, under public scrutiny and pressure, if you'e not electing Christians then in essence you are going to legislate sin. They can legislate sin. They can say that abortion is alright. They can vote to sustain gay marriage.

Nú þetta er svosem augljóst, ef við kjósum ekki góða kristna stjórnmálamenn munu löggjafarsamkomur breytast í hórukassa? En það virðast ekki allir skilja hversu tímalaus sannleikur þetta er, og því hefur skömmum ringt yfir Harris greyið, meðal annars frá gyðingum.

Kosningaskrifstofa Harris gaf því út yfirlýsingu þar sem því er haldið fram að orð hennar megi ekki taka út úr samhengi, því hún var "speaking to a Christian audience" en það vita auðvitað allir að maður lýgur rugli og vitleysu þegar maður talar við kristna kjósendur? En til að sanna hversu góð og full af ást á öllu fólki, og hversu djúpa virðingu hún ber fyrir öllum trúarbrögðum leggur Harris áherslu á að hún þekki sjálf persónulega gyðinga, hafi stutt löggjöf sem gagnist Ísraelsríki, og hafi meira að segja ráðið gyðinga í vinnu... (Rudnick, kosningastjóri hennar tekur skýrt fram að hann sé sjálfur gyðingur)

STATEMENT OF CLARIFICATION

TAMPA—In a recent article published in the Florida Baptist Witness, Congresswoman Katherine Harris was asked to comment on the interplay of faith and politics in the public square. In the interview, Harris was speaking to a Christian audience, addressing a common misperception that people of faith should not be actively involved in government. Addressing this Christian publication, Harris provided a statement that explains her deep grounding in Judeo-Christian values.

Bryan Rudnick, Harris for Senate Campaign Manager stated, “I joined this campaign because Congresswoman Harris is a passionate supporter of Israel, the Jewish people and always has the best interests of all Floridians at heart. As the grandson of Holocaust survivors, I know that she encourages people of all faiths to engage in government so that our country can continue to thrive on the principles set forth by our Founding Fathers, without malice towards anyone.”

In Congress, Katherine Harris has consistently supported pro-Israel legislation. Representative Harris co-sponsored numerous resolutions including: H. Con. Res. 248, to honor the life and work of Simon Wiesenthal and to reaffirm Congress’ commitment to the fight against anti-Semitism and all forms of intolerance; H.Con.Res. 392, to recognize the 58th anniversary of the independence of the State of Israel; H.Con.Res. 101, to push for the European Union to add Hezbollah to its list of terrorist organizations; and H.Res. 575, to stress that Hamas and other terrorist organizations should not take part in elections held by the Palestinian Authority.
As a Florida State Senator, Katherine Harris co-sponsored S. 3062, the Holocaust and Yom Hashoah Victims Resolution, encouraging observation of the day to remember the horrific tragedy of the Holocaust. While serving as Secretary of State, Congresswoman Harris advocated for funding for the Florida - Israel Linkage Institute to promote business/ cultural/educational/technological exchanges, and she traveled to Israel for personal and professional purposes. As Harris frequently reminds voters in her campaign speeches for the U.S. Senate, she is committed to standing by Israel.

Það gefur auga leið að ást Harris á Ísraelsríki hlýtur að afsanna allar ásakanir um fordóma gagnvart öðrum trúarbrögðum... 

Það lítur hins vegar ekki út fyrir að Harris komist á þing í haust - allar kannanir sýna að hún hefur minna fylgi en frambjóðandi demokrata, Bill Nelson. Til þess að toppa leiðindin fyrir aumingja Harris hafa republíkanar í fylkinu, þeirra á meðal Jeb Bush, neitað að styðja hana!

M