Kristnir kjósendur og vandamál Republikanaflokksins

Samkvæmt nýrri könnun virðast evangelistar og aðrir kristnir kjósendur vera að yfirgefa Republikanaflokkurinn. Hlutfall Bandarískra kjósenda sem telur flokkinn hliðhollan "vinsamlegan trú" hefur fallið úr 55% í 47%. Þó það sé slæmt, dylja þessar tölur þó mun athyglisverðari þróun sem ætti að hræða Karl Rove: fallið meðal hvítra evangelista og kaþólikka, sem eru kjarninn í 'the base' mun stærra, en tiltrú þessara hópa hefur fallið um 14 prósentustig. 

Religious voters have been a key voting bloc in recent elections with the most devout Protestant, Catholic and evangelical voters leaning strongly toward Republicans."The Republicans had done a good job of mobilizing those two groups in 2004 and that may be cooling a bit now," said Scott Keeter of the Pew Research Center said, referring to white evangelicals and white Catholics

Bush got 78 percent of the white evangelical vote and 56 percent of the white Catholic vote in 2004, according to exit polls.

Sigrar republikana í kosningum undanfarin misseri hafa að miklu leyti byggst á atkvæðum kristinna kjósenda, og því er það mjög alvarlegt mál fyrir flokkinn ef þessir kjósendur hætta að mæta á kjörstað. New york times veltir fyrir sér hvort stuðningur sumra republikana við stem cell research hafi grafið undan trú heittrúaðra á flokkinn...

Hver sem ástæðan er, virðast "kristnir" kjósendur í auknu mæli hafa misst trú á republikana.

Sjá umfjöllun NYT hér, aðeins styttri grein Washington Post hér.

Þessar niðurstöður eru mjög forvitnilegar, en þær vekja upp spurningar um hvaða hlutverk kristnir kjósendur, og trú, muni spila í bandarískum stjórnmálum.

Flestir Evrópubúar og frjálslyndir Bandaríkjamenn ganga út frá því sem vísu að áhrif trúariðkunar og trúhita á bandarísk stjórnmál séu af hinu ílla - og að vaxandi þátttaka trúarleiðtoga í stjórnmálaumræðunni hér vestra séu alvarlegt áhyggjuefni. Ég er í grundvallaratriðum sammála því. Maður þarf ekki að hlusta lengi á bandaríska sjónvarpspredíkara til að átta sig á því að þeir hafi sennilega gleymt að taka lyfin sín. Mann- og kvenhatrið sem skín í gegn um hómófóbíuna og karlrembuna er líka oft nóg til þess að fá hárin til að standa á sæmilega skynsömu fólki.

Ef við göngum út frá því að allir kristnir bandaríkjamenn hafi ekki áhuga á neinu öðru en hommum og fóstureyðingum, eins og Karl Rove og hugmyndasmiðir ný-íhaldsstefnu Bush-stjórnarinnar, ætti repúblíkanaflokkurinn að vera hið eina rétta pólítíska skjól kristinna kjósenda. En þó margir kristnir Bandaríkjamenn séu ílla upplýstar, fordómafullar pöddur sem hata homma og eru með einhverja morbid fixation á fóstureyðingar, er auvðitað mikið af fólki sem er í alvörunni trúað - trúir á jesú krist og allan kærleiksboðskap nýja testamentisins... þó það sé auðvelt að gleyma því þegar maður hlustar á Pat Robertson eða Jack Van Impe, er kristin trú hreint ekki einhverskonar satanismi sem snýst um það eitt að andskotast í því hvað fullorðið fólk gerir í svefnherberginu. Stjórnmálaflokkur sem þykist höfða til "trúaðra kjósenda", en hefur ekki upp á neitt annað að bjóða en löggjöf um samkynhneigð og fóstureyðingar getur varla notið velgengni til lengdar.

Republikanaflokkurinn hefur meira að segja tekist að svíkja þessi einu "kristnu" kosningamál sín. Stjórnarskrá bandaríkjanna var ekki breytt til að banna hjónabönd samkynhneigðra, og Bush stjórnin hefur ekki lagt til beinnar atlögu gegn fóstureyðingum. Þekking þingmanna republikana á biblíunni og grundvallarsetningum kristinnar trúar er reyndar svo léleg að það er vel skiljanlegt að þeir skuli ekki kunna að höfða til kristinna kjósenda.

Það er reyndar margt sem bendir til þess að "kristnir" kjósendur hafi áhuga á fleiru en þessum baráttumálum republikana. Eftir að fellibylurinn Katarína lagði New Orleans í rúst kom fram umræða meðal kristinna bandaríkjamanna um að það væri skylda okkar sem "kristinna manna" að hjálpa þeim sem minna mættu sín - og að samfélag sem umbæri fátækt og eymd á borð við þá sem Katarína afhjúpaði, gæti ekki staðið undir nafni sem "kristið". Ríkið, í kristnu samfélagi, yrði að standa sig... Nú er það löngu þekkt að ný-íhaldsmenn hafa litla trú á því að ríkið eigi að gera nokkuð annað en að útdeila skattaívilnunum til stórfyrirtækja og standa í stríðsrekstri í þriðjaheimslöndum. Karl Rove veðjaði á að það væri hægt að sjanghæa kristna kjósendur í republikanaflokkinn með því að lofa þeim að ríkið myndi líka vasast í kynlífi og prívatmálum fólks. Vandamálið er að "kristnir kjósendur" virðast hafa áhuga á fleiri málum, þar á meðal fátækt og umhverfismálum. Og, eins og könnun Pew sýnir, virðast þeir í auknu mæli vera að komast á þá skoðun að þessi mál verði ekki leyst nema með hjálp ríkisvaldsins.

In the poll, a large majority (79 percent) said there is “solid evidence” of global warning, and 61 percent said it is a problem that requires “immediate government action.”

Ef maður horfir á Fox news, og hlustar á AM talk radio, gæti maður haldið að allir bandaríkjamenn, fyrir utan fáeina íllgjarna kommúnista, femínista og kynvillinga, hötuðu ríkisafskipti og umhverfisvernd meira en pestina.

Það er þó ekkert sem bendir til þess að þessi þróun muni valda einhverjum vatnaskilum alveg á næstu misserum - samkvæmt könnun Pew eru ekki nema rétt 26% Bandaríkjamanna sem telja Demokrataflokkinn vinsamlegan trúuðum - og meðan svo er geta demokratar ekki nýtt sér óánægju kristinna kjósenda. Í millitíðinni hafa þeir ekki önnur hús að venda en Republikanaflokkinn.

M 

Aðskilnaður ríkis og kirkju rugl, því það er guð sem velur hverjir fá að stjórna

Einn af uppáhaldstjórnmálamönnum mínum er tvímæallaust Katherine Harris, sem gat sér verðskuldaða frægð haustið 2000 þegar hún var innanríkisráðherra Flórídafylkis og lagði ekki lítið af mörkum til að tryggja að Bush ynni kosningarnar. Harris tókst að vinna sér inn hatur allra andstæðinga Bush, og ást Republikana. Að vísu snérust umræður í fjölmiðlum þá um haustið ekki svo mikið um persónu eða stjórnmálaskoðanir Harris - það vissu allir að hún væri eldheitur Republikani. Og meðan það var ekki annað bitastæðara til að fjalla um var töluvert talað um hversu ílla máluð Harris væri - en á fréttamyndum var ást hennar á kinnalit og augnskugga nokkuð augljós. Síðan þá virðist Harris hafa lært að mála sig. Eða ráðið förðunarfræðinga.

Síðan þá hefur Harris, sem var í millitíðinni kosin á þing fyrir Flórída, líka ákveðið að bjóða sig fram til öldungadeildar þingsins. Og þó það séu nokkurnveginn allir sammála um að hún eigi ekki mikinn séns, þar sem republikanar í Flórída neita að styðja hana opinberlega, hefur henni tekist að vera næstum stöðugt í fréttum, og fastur liður í blogospherinu undanfarnar vikur og mánuði.

Skemmtilegasta uppátæki Harris er hins vegar viðtal þar sem hún lýsir því yfir að:

• Aðskilnaður ríkis og kirkju sé rangur, vegna þess að,
• Það er guð sem velur stjórnendur okkar...

The Bible says we are to be salt and light. And salt and light means not just in the church and not just as a teacher or as a pastor or a banker or a lawyer, but in government and we have to have elected officials in government and we have to have the faithful in government and over time, that lie we have been told, the separation of church and state, people have internalized, thinking that they needed to avoid politics and that is so wrong because God is the one who chooses our rulers.

Við sem héldum að það væru spilltir stjórnmálamenn í Flórída með hjálp hæstaréttar sem ákvæðu hverjir fengju að verða forsetar.

M

CIA hefur alltaf á röngu að standa um Íran

Cato-at-liberty voru með forvitnilegan póst um Íran og CIA í gær. Í gær skrifaði ég stutta færslu um þingmenn republikana, sem hafa með Peter Hoekstra í broddi fylkingar, gagnrýnt leyniþjónustu Bandaríkjanna fyrir að vera of hógværa í heimsendaspádómum sínum um Íran - og jafnvel haldið því fram að leyniþjónustan geri vísvitandi lítið úr hættunni sem stafar af Írönum og kjarnorkuvopnaáætlun þeirra.

Nú eru það varla fréttir að Íranir séu að reyna að koma sér upp kjarnorkuvopnum - ekkert frekar en að það séu fréttir að bloggarinn Ahmadinejad, (sem er líka forseti Íran), hatist við Ísrael. Það þurfti ekki bækling/skýrslu Republikana til að sannfæra mig um hættuna sem stafar af stríðsæsingamönnum! Ekki frekar en að það séu fréttir að bandaríska leyniþjónustan geti ekki skaffað almennilegar og áræðanlegar upplýsingar um gang mála í miðausturlöndum.

Það sem kom mér á óvart var að CIA hefur allt síðan í upphafi tíunda áratug síðustu aldar haft á röngu að standa um kjarnorkuvopnaáætlanir Írana - síðan 1992 hefur CIA verið sannfært um að Íranir séu tvö til fimm ár frá því að framleiða kjarnorkuvopn! Með öðrum orðum - CIA hefur kerfisbundið ofmetið getu Írana til að smíða kjarnorkuvopn.

En það er kannski ekki svo skrýtið að Hoekstra, Bill Kristol og aðrir stríðsæsingamenn í röðum ný-íhaldsmanna séu alveg sannfærðir um að það sé ekki hægt að treysta CIA, sem hefur alltaf á röngu að standa - og um leið er ekki heldur skrýtið að þeir skuli iða af hræðslu yfir kjarnorkuvopnum Írana - því CIA og aðrir eru búnir að vera að segja þeim seinustu fimmtán árin að Íranir séu alveg rétt næstum búnir að smíða kjarnorkusprengjur...

“Late 1991: In congressional reports and CIA assessments, the United States estimates that there is a ‘high degree of certainty that the government of Iran has acquired all or virtually all of the components required for the construction of two to three nuclear weapons.’  A February 1992 report by the U.S. House of Representatives suggests that these two or three nuclear weapons will be operational between February and April 1992.”

“February 24, 1993: CIA director James Woolsey says that Iran is still 8 to 10 years away from being able to produce its own nuclear weapon, but with assistance from abroad it could become a nuclear power earlier.”

“January 1995: The director of the U.S. Arms Control and Disarmament Agency, John Holum, testifies that Iran could have the bomb by 2003.”

“January 5, 1995: U.S. Defense Secretary William Perry says that Iran may be less than five years from building an atomic bomb, although ‘how soon…depends how they go about getting it.’”

“April 29, 1996: Israeli prime minister Shimon Peres says ‘he believes that in four years, they [Iran] may reach nuclear weapons.’”

“October 21, 1998: General Anthony Zinni, head of U.S. Central Command, says Iran could have the capacity to deliver nuclear weapons within five years.  ‘If I were a betting man,’ he said, ‘I would say they are on track within five years, they would have the capability.’”

“January 17, 2000: A new CIA assessment on Iran’s nuclear capabilities says that the CIA cannot rule out the possibility that Iran may possess nuclear weapons.  The assessment is based on the CIA’s admission that it cannot monitor Iran’s nuclear activities with any precision and hence cannot exclude the prospect that Iran may have nuclear weapons.”

 

CIA fær skammir fyrir að útbúa ekki nógu skelfilegar skýrslur um Íran

Republikanar í Bandaríkjaþingi hafa gagnrýnt CIA harðlega fyrir að neita að taka undir skoðanir Bill Kristol og "the neo-con hawks" um að Bandaríkin þurfi að steypa sér í stríð við Íran. Samkvæmt New York Times í morgun hafa háttsettir republikanar um nokkurt skeið kvartað sáran undan því að sérfræðingar CIA og annarra njósnastofnana bandaríkjanna séu ekki nógu herskáir. NYT hefur eftir ónefndum starfsmanni stjórnarinnar að "The people in the [intelligence] community are unwilling to make judgement calls and don't know how to link anything together". Nú auðvitað vita þessir pointy headed intellectuals ekkert í sinn haus! Þeir eru augljóslega ekki að fylgjast með hemsmálunum eða þróun mála fyrir botni Miðjarðarhafs, ekki jafn vel og fréttaskýrendur FOX í það minnsta! Newt Gingrich t.d. veit hvernig heimurinn virkar

When the intelligence community says Iran is 5 to 10 years away from a nuclear weapon, I ask: "If North Korea were to ship them a nuke tomorrow, how clase would they be then?

Og ef þú getur ekki fengið aðra til að kokka upp þær skýrslur sem þú vilt að séu samdar verðurðu að barasta að skrifa þær sjálfur! Og það gerðu republikanar í þinginu. Samkvæmt skýrslu sem Peter Hoekstra og aðrir republikanar hafa sjálfir sett saman, stendur heimsbyggðinni mikil og vaxandi hætta af Íran og kjarnorkuvopnum þeirra. Þá er CIA sendur tónninn:

Intelligence community managers and analysts must provide their best analytical judgements about Iranian W.M.D. programs and not shy away from provocative conclusons or bury disagreements in consensus assessments.

Skýrslan er annars hin athyglisverðasta, svona sem dæmi um powerpoint föndur. (Myndin hér að ofan er af forsíðu hennar)

Það er athyglisvert að republikanar skuli ekki átta sig á því að CIA og aðrar "foreign intelligence" stofnanir skuli vilja fara varlega í heimsendaspádóma og "worst case scenario" bollaleggingar, sérstaklega í ljósi þeirrar gagnrýni sem þær hafa þurft að sæta vegna innrásarinnar í Írak. Forysta republíkanaflokksins hefur þverneitað að taka nokkra einustu ábyrgð á því að hafa villt fyrir almenningi í undirbúningi innrásarinnar - en Bush, Rumsfeld og félagar héldu því stöðugt fram að það væru skotheldar sannanir fyrir því að Írakar væru að koma sér upp gereyðingarvopnum.

Misræmið milli raunveruleikans og málflutningsins fyrir innrásina hafa Republikanar svo skýrt með því að kenna um "faulty intelligence", og í kjölfarið voru skipaðar nefndir og vinnuhópar til að sjá til þess að slíkt "intelligence failure" endurtæki sig ekki. En það sem þessi gagnrýni sýnir vel er að leiðtogalið Republikanaflokksins vill ekki að CIA og njósnastofnanir Bandaríkjanna afli áræðanlegra upplýsinga, greini þær og komist að skynsamlegum niðurstöðum. Í þeirra huga skiptir raunveruleikinn mun minna máli en ídeólógískar bollaleggingar - niðurstöður byggðar á áræðnlegustu upplýsingum eru engu betri en samsæriskenningar um ímynduð gereyðingarvopn.

M

Republikanar kunna ekki á getnaðarvarnir - vilja fleiri börn

Á Wall Street Journal blogginu er merkileg frétt um barneignir vinstri- og hægrimanna í Bandaríkjunum. Samkvæmt greininni virðast Republikanar mun líklegri en Demokratar til að eignast börn. Liberal hjón eiga að jafnaði 1.47 börn, meðan íhaldssamari hjón eiga 2.08 börn.

According to the 2004 General Social Survey, if you picked 100 unrelated politically liberal adults at random, you would find that they had, between them, 147 children. If you picked 100 conservatives, you would find 208 kids. That's a "fertility gap" of 41%. Given that about 80% of people with an identifiable party preference grow up to vote the same way as their parents, this gap translates into lots more little Republicans than little Democrats to vote in future elections. Over the past 30 years this gap has not been below 20%--explaining, to a large extent, the current ineffectiveness of liberal youth voter campaigns today.

Þetta er auðvitað mikið áhyggjuefni fyrir vinstrimenn! Það sem er eiginlega furðulegast er að þessi munur hverfur ekki þótt tekið sé tillit til þátta eins og tekna, þjóðfélagsstöðu, menntunar eða trúar:

The fertility gap doesn't budge when we correct for factors like age, income, education, sex, race--or even religion. Indeed, if a conservative and a liberal are identical in all these ways, the liberal will still be 19 percentage points more likely to be childless than the conservative.

Með öðrum orðum - það er ekki hægt að skýra þennan mun með því að Republikanar séu allir ómenntað sveitafólk, trúarofstækismenn eða fátæklingar í Suðurríkjunum. Hvernig sem á því stendur eru vinstrimenn í Bandaríkjunum ólíklegri til að eignast börn en hægrimenn!

M

Pat Robertson, the Christian Right, skítfúlir yfir vopnahléi í Líbanon

Eins og við öll vitum er bráðnauðsynlegt að Miðausturlönd séu logandi ófriðarbál til þess að frelsaranum þóknist að koma aftur til jarðar og steypa okkur syndurunum til helvítis og hefja hina fáeinu útvöldu upp til himna (semsagt þau okkar sem höfum verið dugleg að senda peninga til Pat Robertson og annarra sendimanna almættisins...)

Pat Robertson, sem í seinustu viku hitti Ehud Olmert til að biðja fyrir sigri Ísraels í stríði þeirra gegn Hezbollah, og óbreyttum borgurum Líbanon, lýstu því yfir í útsendingu "the 700 club" að vopnahlé Ísraels og Líbanon væri hið versta mál - hafi gert að verkum að stríðið allt hafi verið gagnslaust:

Back from Israel to resume hosting his "700 Club" broadcast, Robertson quoted a Bible passage from the prophet Isaiah: "We were with child. We writhed in pain, but we gave birth to wind."

Suggesting that the invasion of Lebanon failed to achieve its objective, Robertson said, "Israel went in, but what have they done? Is the word of Isaiah true? -- 'We writhed in pain but we gave birth to wind' -- I'm afraid so." 

Robertson er ekki að segja að stríðið hafi verið tilgangslaust, vegna þess að Ísraelsher hafi ekki tekist annað en að eyðileggja infrastrúktúr í suður Líbanon, að flest allir sem féllu hafi verið óbreyttir borgarar og að Hezbollah hafi komið tvíelfdir út úr átökunum... nei, hann er svekktur yfir því að Ísraelsher hafi stoppað í miðjum klíðum.

En þetta er svosem ekkert mjög merkilegt - það eru gamlar fréttir að ofstækismenn og jólasveinar í röðum evangelícal kristinna séu að bíða eftir heimsendi - og það er svosem ekki heldur neitt nýtt að svoleiðis menn séu svekktir þegar blíðsúthellingum lýkur. Það sem er hinsvegar athylgisvert er að Robertson talar um "we" - "okkur". Hann og áhorfendur hans, og Ísraelsher, eru í huga Robertson saman í liði - áhorfendum the 700 club er sagt að þeir og Ísraelsher séu í sama báti.

Þetta er bara eitt af mörgum dæmum um nýlega, og mjög skuggalega, tilhneygingu kristinna öfgaafla að sjá sig sem einhverskonar varðmenn Ísraelsríkis. Bandaríkin hafa alltaf haft tilhneygingu til að styðja Ísrael, en fram til þessa hefur sá stuðningur fyrst og fremst ráðist af atkvæðum gyðinga í Bandaríkjunum, og þörf Bandaríkjanna að hafa áræðanlega bandamenn í Miðausturlöndum. Stuðningur heimsendatrúaraflanna við Ísrael er hins vegar nýtt fyrirbrigði og mun alvarlegra, kannski aðallega vegna þess að þegar fólk sem í alvörunni trúir á heimsendi, og bíður hans með óþreyju, er farið að hafa áhrif á utanríkispólítík stórveldis er voðinn vís.

M

Mel Gibson Shcmuck stuttermabolir

Innilegir aðdáendur Mel Gibson hljóta að þurfa að verða sér úti um þessa stuttermaboli - því ef eitthvað er ljóst er það að Mel Gibson er það sem á fínum túngumálum heitir "a schmuck"...

Líka bara í Bandaríkjunum: "only place in the world to offer everyday people a chance to Ride a World War II T-34/85 tank"

Ég er á leiðinni í hinn fullkomna helgarbíltúr, tímaferðalag eða heimsókn í alternatíve veruleika! Í Morristown Minnesota er nefnilega boðið upp á að keyra alvöru rússneskan T-34 skriðdreka, að vísu kostar þetta ævintýri mig um 400 dollara, en mér finnst það lítill peningur í skiptum fyrir once-in-a-lifetime upplifun! Það er ekki á hverjum degi sem maður getur fengið að keyra alvöru skriðdreka úr seinni heimsstyrjöldinni.

Ég hef ákveðið að réttlæta þetta fyrir mér með því að segja að þetta sé bara sagnfræðilegur áhugi minn, og löngun til að komast í fyskial snertingu við fortíðina, en satt best að segja held ég að alla stráka hafi einhverntímann dreymt um að keyra skriðdreka ;) Jú, og svo er ég auðvitað að gera þetta fyrir 9 ára son minn - hann er búinn að vera að hlakka til í margar vikur!

Á morgun ætla ég svo að segja fréttir af skriðdrekaævintýrinu!

Heimasíða Tank Ride er hér, fyrir þá sem hafa áhuga.

M

"Security moms" og aðrir ímyndaðir kjósendahópar snúast gegn Republikönum

Meðan Bill Clinton var forseti fundu fréttaskýrendur og stjórnmálaspekúlantar í Bandaríkjunum upp hugtakið "soccer-moms" til að lýsa heimavinnandi, hvítum millistéttakonum á miðjum aldri. "Soccer moms" bjuggu í úthverfum, og fengu þetta klókindalega nafn af því að þær eyða stórum hluta dagsins í að snattast með börn á milli fótboltaæfinga og fiðlutíma. Stjórnmálaskýrendur komust nefnilega að því að þessar konur voru öðrum fremur óflokksbundnar og óákveðnar í stjórnmálaskoðunum. Til þess að vinna kosningar í bandaríkjunum þarf að vinna "the swing vote" - og "the soccer moms" virtust vera stór hluti þess.

Eftir 9/11 breyttust hins vegar "the soccer moms" í "security moms" - sem var eitt af þessum furðulegu hugtökum sem republikanaflokkurinn reyndi að innleiða (önnur, og mun heimskulegri voru "homicide bomber" - í stað "suicide bomber" og "freedom fries"...). Þessar "security moms". En hvað sem við köllum hvítar millistéttakonur á miðjum aldri, velta úrslit kosninga mjög á atkvæðum þeirra - Sigur Bush 2004 byggðist t.d. mikið til á yfirburðum hans í úthverfum stórborga, þar sem millistéttakonur búa. Það eru því stórar fréttir að Republikanar séu að missa stuðning þessa kjósendahóps. Samkvæmt frétt í Washington Post í morgun.

50 percent to 38 percent. That is nearly a mirror-image reversal from a similar period in 2002, when this group backed Republicans 53 percent to 36 percent. In 2004, exit polls showed, Bush won a second term in part because 56 percent of married women with children supported him.

Það sem gerir þessa breytingu áhuagverðari er að giftar konur með börn virðast hafa meiri áhyggjur af því að stríðið í Írak taki engan endi, en því að Demokratar séu "weak on terror":

David Winston, a Republican pollster who advises GOP leaders on election strategy, said married women in particular are often spooked more by the uncertainty of Iraq than the threat of terror. "They are increasingly unwilling to sustain the sort of sacrifices that we have to make over there," even though many support the mission, Winston said.

Þetta bendir til þess að tilraunir republikana til að vinna kosningarnar í haust á sama handriti og þeir notuðu 2002 og 2004 gætu mistekist. Sú strategía byggðist einmitt mikið til á því að höfða til móðursýki og órökvísi Bandarísku þjóðarinnar... og hverjir betri en einmitt heimavinnandi húsmæður til að vera helsti markhópur svoleiðis stjórnmála?! Eina stundina 'soccer mom' næstu stundina 'security mom'... En það er kannski það sem mér finnst athyglisverðast við þessa þróun - af hverju þarf að uppnefna þennan kjósendahóp öðrum fremur?

Skýringin held ég að sé sú að stjórnmálamönnum finnst sú tilhugsun að pólítísk framtíð þeirra byggist mikið til á atkvæðum kvenna óþægileg - því konur þykja afskapega órökvísar og óskynsamar verur. Til þess að friða samvisku sína þarf því að finna upp einhverskonar merkimiða sem réttlætir að flokkurinn höfði sérstaklega til þessara kjósenda. Karlmannlegir Republikanar geta ekki verið þekktir fyrir að sækjast eftir atkvæðum "soccer moms" - ónei, þeirra kjósendur eru sko "security moms"!

Ég þori að veðja að þetta furðulega hugtak "security mom" hverfur úr notkun um leið og giftar hvítar millistéttarkonur á miðjum aldri með börn hætta að kjósa republikana.

M

Bara í USA: The "evil, evil looking" - "hybrid-mutant"

Svona fréttir eru alltaf skemmtilegastar! Íbúar í Maine hafa undanfarin 15 ár við og við sagt sögur af dularfullu íllaþefjandi og "evil, evil looking" dýri sem hefur drepið heimilisketti, hunda og önnur dýr. Kvikindinu hefur verið lýst sem:

• "hybrid mutant of something"
• "It was evil, evil looking. And it had a horrible stench I will never forget"
• "I've never seen anything like it."
• "chilling monstrous cries and eyes that glow in the night"

 

Skelfingu lostnir íbúar Maine hafa verið að koma fram með sögur og kenningar um uppruna dýrsins: 

People from Litchfield, Sabattus, Greene, Turner, Lewiston and Auburn have come forward to speak of a mystery monster that roams the woods. Nobody knows for sure what it is, and theories have ranged from a hyena or dingo to a fisher or coydog, an offspring of a coyote and a wild dog

Dýrið fannst síðan dautt um daginn, og samkvæmt fréttum virðist hér vera hin ævintýralegasta efni í x-files þátt á ferð: 

Wildlife officials and animal control officers declined to go to Turner to examine the remains. By Tuesday, the carcass had been picked clean by vultures and there was not much left of the dead animal.

Hvar eru Mulder og Scully þegar maður þarf á þeim að halda! Þessir "Wildlife officials and animal control officers" höfðu augljóslega einhverjar sinister ástæður fyrir því að fara ekki á vettvang! Þessi "evil hybrid mutant" hefur pottþétt sloppið útúr leynilegri tilraunastöð hersins...

Mike O'Donnell, who is married to Michelle O'Donnell, [sem sá dýrið í bakgarðinum heima hjá sér] said the animal looked "half-rodent, half-dog" to him.

It was charcoal gray, weighed between 40 and 50 pounds and had a bushy tail, a short snout, short ears and curled fangs hanging over its lips, he said. It looked like "something out of a Stephen King story."

"This is something I've never seen before. It's an evil-looking thing," he said.

Satanískir rottuhundar með glóandi augu! Það skemmtilegasta er að þessi frétt virðist hafa fengið töluvert rými í öðrum hverjum fréttamiðli bandaríkjanna! En skemmtilegasta umfjöllunin er samt á Fox news... þar sem fréttin er flokkuð undir "natural science", en ekki "crazy and cooky stories from the backwoods..."

M