Skýring fundin á fjöldamorðunum í Virginíu: kennsla á þróunarkenningu Darwin

Í gær skrifaði ég um þann elskulega dálkahöfund John Derbyshire, sem er helst frægur fyrir óendalega karlmennsku sína og hetjulund. Derbyshire hafði á sinn alkunna hátt athyglisverðar skoðanir á voðaverkunum í Virginíu, en meðan Derbyshire hafði skoðanir á því hvernig hefði mátt stöðva morðingjann (hann hefði prívat og persónulega yfirbugað morðingjann með kungfustökki... hæææ-A) eru aðrir sem hafa komið auga á fyrirbyggjandi aðgerðir.

Vinstrimenn hafa auðvitað lagt til að banna vopnaburð - sem er ógerlegt, bæði vegna þess að þð er of mikið af byssum í umferð nú þegar, og vegna þess að stjórnarskráin tryggir vopnaburðarrétt almennings. En sem betur fer eru "the social conservatives" og family values hugsuðir sem geta leyst erfið félagsleg vandamál sem vinstrimenn ráða ekki við! Og hver skyldi lausnin vera? Nú, augljóslega að nota biblíuna í líffræðikennslu! Vegna þess að allt ofbeldi, öll samfélagsleg vandamál, og yfirleitt allt sem miður fer er afleiðing þess að við höfum leyft allskonar "vísindamönnum" og öðrum meðlimum "the reality based community" að vaða uppi og útskýra veröldina í stað þess að leita að öllum svörum alltaf í biblíunn...

Ken Ham, sem er hávær talsmaður þess að þróunarkenningu Darwin, svo kenna megi sköpunarsögu biblíunnar, skrifaði í gær hugleiðingar um fjöldamorðin:

We live in an era when public high schools and colleges have all but banned God from science classes. In these classrooms, students are taught that the whole universe, including plants and animals--and humans--arose by natural processes. Naturalism (in essence, atheism) has become the religion of the day and has become the foundation of the education system (and Western culture as a whole). The more such a philosophy permeates the culture, the more we would expect to see a sense of purposelessness and hopelessness that pervades people's thinking. In fact, the more a culture allows the killing of the unborn, the more we will see people treating life in general as "cheap."

I'm not at all saying that the person who committed these murders at Virginia Tech was driven by a belief in millions of years or evolution. I don't know why this person did what he did, except the obvious: that it was a result of sin. However, when we see such death and violence, it is a reminder to us that without God's Word (and the literal history in Genesis 1-11), people will not understand why such things happen.

Greinin öll er vangavelta um að guð láti hluti ekki gerast að ástæðulausu - en undirliggjandi boðskapur hennar er að voðaverk eins og það sem átti sér stað í fyrradag séu skiljanleg í ljósi þess að það sé verið að kenna vísindi í skólum, og að samfélagið hafi "banned God from science classes", (nb. hann er ekki að bolsótast yfir því að guð fái ekki inni í skólum, heldur að guð sé ekki kenndur í líffræði, eðlisfræði eða efnafræði!) - og að samfélag sem leyfi fóstureyðingar kalli yfir sig hugsunarhátt sem leiði til fjöldamorða.

Eftir fjöldamorðin í Columbine kom Ham fram með nákvæmlega sömu skýringu. Hugsunin er einhvernveginn sú að þar sem þróunarkenningin segi að menn hafi þróast af öpum og dýrum, hvetji það nemendur til þess að sjá sjálfa sig sem villidýr og kasta af sér öllum böndum siðmenningar, skynsemi og siðgæðis. Til grundvallar þessari furðulegu hugmynd býr auðvitað botnalus vantrú á siðferðislegan styrk eða skynsemi annars fólks - að maðurinn sé svo breyskur og spilltur að ef hann lifi ekki í stöðugum ótta við refsiglaðan guð, og sé minntur á guð og biblíuna við hvert fótmál, hljóti hann ekki aðeins að falla í freystni, heldur leiðast til fjöldamorða!?

Þegar Ham kenndi þróunarkenningunni um fjöldamorðin í Columbine var hann þó ekki einn á báti, því enginn annar en Tom DeLay kvaddi sér hljóðs í þingsal til að lýsa því yfir að þróunarkenningin (og útivinnandi mæður, leikskólar og getnaðarvarnir) væru orsök slíkra voðaverka!

...because we place our children in day care centers where they learn their socialization skills among their peers under the law of the jungle,  ...  our school systems teach the children that they are nothing but glorified apes who are evolutionized [sic] out of some primordial soup.*

Ég veit ekki alveg hvernig ég á að leggja út af þessum orðum DeLay, annað en að í ræðunni taldi hann upp allt sem honum finnst að í nútímasamfélagi, sjónvarpsáhorf barna, tölvuleikir (eða dungeons and dragons - það er ekki alveg ljóst hvort hann á við þegar hann talar um "virtual worlds", en þar sem þetta er 1999 held ég að hann hafi sennilega verið að tala um D&D), getnaðarvarnir, einhleypar mæður osfv.

Það sem er merkilegt við þessa vangaveltur DeLay og Ham er að þeir virðast í einlægni trúa því að Bandarískt samfélag sé að molna, m.a. vegna þess að sköpunarsaga biblíunnar sé ekki kennd í skólum. Vandamálið er augljóst: það er eitthvað að í samfélagi þar sem ungt fólk heldur að fjöldamorð séu eðlilegt svar við sálarangist. En okkur virðist greina á um hver orsökin sé. Ég leyfi mér þó að fullyrða að hún, og lausnin, finnast ekki meðan menn eins og DeLay og Ham eru ekki bara fullgildir þátttakendur í umræðunni, heldur komast til valda og áhrifa og geta mótað félagsgerðina, sett lög og stýrt samfélaginu.

M 

*Fyrir þá sem trúa því ekki að DeLay hafi látið þetta út úr sér er bent á að fletta þessu upp - ég trúði þessu ekki sjálfur. Það er eitt að vitleysingar eins og Ham vogi sér að kenna kennslu í vísindum um fjöldamorð, en að einn valdamesti þingmaður Repúblíkanaflokksins finnist það eðlilegt er eiginlega of ótrúlegt. En semsagt, þessi ummæli er að finna í umræðum um CONSEQUENCES FOR JUVENILE OFFENDERS ACT OF 1999 -- (House of Representatives - June 16, 1999), blaðsíðu H4366, og það er hægt að finna þessi ummæli í þíngtíðindum neðri deildar, sem eru leitanleg.

Nemendur Virginia Tech allir aumingjar og heybrækur... sérstaklega þeir sem voru myrtir?

Bandaríkjamenn eru að vonum (flest) allir harmi slegnir yfir atburðum gærdagsins. Allir nema John Derbyshire, sem er dálkahöfundur á National Review Online. Derbyshire hefur áður getið sér frægðar fyrir hómófóbíu og að kalla homma öllum íllum nöfnum, - fyrir að kalla alla andstæðinga innrásarinnar í Írak homma og heybrækur - fyrir að efast um hetjulund og karlmennsku breksu sjóliðanna sem var rænt af Mahmud Ahmadinejad fyrir ströndum Íran, jú, og fyrir að vera einhverskonar mjög alvarlegur pervert með nauðgunarfantasíur og annarlegar hvatir til ungra stulkna... Og nú er Derbyshire stiginn aftur fram á ritvöllinn, til þess benda á hversu miklu, miklu, hetjulegri hann sé en fórnarlömb fjöldamorða gærdagsins, og hversu ömurlegar heybrækur nemendur Virginia Tech séu:

As NRO’s designated chickenhawk, let me be the one to ask: Where was the spirit of self-defense here? Setting aside the ludicrous campus ban on licensed conceals, why didn’t anyone rush the guy? It’s not like this was Rambo, hosing the place down with automatic weapons. He had two handguns for goodness’ sake — one of them reportedly a .22.

Því, eins og allir vita, þurfa vitfirrtir byssumenn og fjöldamorðingjar að vera vopnaðir öflugri vopnum en litlum skambyssum til þess að vera hættulegir? Og svo var þetta einhver asískur rindill en ekki vöðvastæltur sérsveitarmaður! Hah! Derbyshire hefði sko alveg tekið málin í sínar hendur. 

At the very least, count the shots and jump him reloading or changing hands. Better yet, just jump him. Handguns aren’t very accurate, even at close range. I shoot mine all the time at the range, and I still can’t hit squat. I doubt this guy was any better than I am. And even if hit, a .22 needs to find something important to do real damage — your chances aren’t bad.

Þetta hefðu nemendur VT átt að muna: Meira að segja Derbyshire er ömurleg skytta, og þess vegna hefðu þeir getað yfirbugað byssumanninn. "your chances arent bad"... nema manni finnist súrt að vera drepinn?

Yes, yes, I know it’s easy to say these things: but didn’t the heroes of Flight 93 teach us anything? As the cliche goes — and like most cliches. It’s true — none of us knows what he’d do in a dire situation like that. I hope, however, that if I thought I was going to die anyway, I’d at least take a run at the guy.

Svona á maður að enda hugleiðingar um vðaverk og þjáningar annarra: með því að minna á að maður sé sjálfur sko alveg obboðslega hugrakkt karlmenni! Derbyshire er reyndar svo ótrúlega ósmekklegur og vitfirrtur drullusokkur að það mætti halda að hann væri karakter úr einhverju sketsi eftir Sasha Baron Cohen. Ég mæli sérstaklega með analýsu Michael Bérubé á "bókadómi" Derbyshire um Lolitu, eftir Nabokov, og augljósa aðdáun hans á Humbert Humbert. Einn stórfenglegasti partur bókardómsins (sem er einhverskonar stórskuggleg vangavelta Derbyshire um óskildustu hluti) er þegar hann færir fyrir því "rök" að það sé hægt að nota tölur um nauðganir til þess að "sanna" að unglingsstúlkur séu meira aðlaðandi en fullorðnar konur.

M

Samtök bandarískra íhaldsmanna vilja Gonzales burt

Þegar fjallað er um saksóknarahreinsunina og hneykslismál Alberto Gonzales vill það oft gleymast að gagnrýni á hann er ekki flokkspólítískt mál: gagnrýni á embættisfærslur hans eru ekki allar eða einvörðungu úr herbúðum "vinstrimanna" eða Demokrata. Framburður Gonzales, og allur málatilbúnaður dómsmálaráðuneytisins - svo ég tali nú ekki um fyrri árásir Gonzales á persónufrelsi og stjórnarskrárvarin réttindi almennings gagnvart ofríki ríkisins og lögregluyfirvalda - gera að verkum að allir sem hafa áhuga á lögum og rétti, réttarríkinu og frelsi, hafa ókyrrst mjög...

Seinasta sönnun þess að það eru ekki bara "vinstrimenn" sem hafa áhyggjur af lögum og rétti er bréf American Freedom Agenda - sem er félagsskapur stofnaður til framdráttar "conservative legal principles". Skv. Time, sem fjallaði í gær um bréfið og mikilvægi þess:

In what could prove an embarrassing new setback for embattled Attorney General Alberto Gonzales on the eve of his testimony before the Senate Judiciary Committee, a group of influential conservatives and longtime Bush supporters has written a letter to the White House to call for his resignation.

Bréfritarar telja upp marga glæpi Gonzales: 

"Mr. Gonzales has presided over an unprecedented crippling of the Constitution's time-honored checks and balances," it declares. "He has brought rule of law into disrepute, and debased honesty as the coin of the realm." Alluding to ongoing scandal, it notes: "He has engendered the suspicion that partisan politics trumps evenhanded law enforcement in the Department of Justice."

Að þeirra viti gerir þetta allt að verkum að Gonzales geti ekki setið sem "the chief law enforcement officer" - nú, vegna þess að hann hefur grafið undan trausti almennings á lögunum, löggæsluyfirvöldum, og stjórnvöldum almennt.

The letter concludes by saying, "Attorney General Gonzales has proven an unsuitable steward of the law and should resign for the good of the country... The President should accept the resignation, and set a standard to which the wise and honest might repair in nominating a successor..."

Og bréfritarar eru allir bona-fide íhaldsmenn og harðir repúblíkanar:

It is the first public demand by a group of conservatives for Gonzales' firing. Signatories to the letter include Bruce Fein, a former senior official in the Reagan Justice Department, who has worked frequently with current Administration and the Republican National Committee to promote Bush's court nominees; David Keene, chairman of the influential American Conservative Union, one of the nation's oldest and largest grassroots conservative groups; Richard Viguerie, a well-known G.O.P. direct mail expert and fundraiser; and Bob Barr, the former Republican Congressman from Georgia and free speech advocate, as well as John Whitehead, head of the Rutherford Institute, a conservative non-profit active in fighting for what it calls religious freedoms.

Fein, speaking for the signatories, told TIME that Gonzales' planned testimony to Congress tomorrow, the text of which has been released by the Justice Department, was a "terrible disappointment" that left unanswered key questions on which his job may now depend. "Gonzales' testimony before the Judiciary Committee resorts to a truly Clintonesque defense of his own previous false statements," says Fein. "In fact," he says, "Gonzales' latest declarations really do call into question the forthrightness and honesty indispensable for America's chief law enforcement officer."

Í kosningunum 2000 hélt Bush því fram að hann ætlaði að "restore dignity to the White House". Margir, sérstaklega í röðum íhaldsmanna, trúðu þessu loforði hans. Því verður ekki neitað að margir Bandaríkjamenn höfðu á tilfinningunni að Clinton hefði einhvernveginn "brought shame on the White House" með aulalegum framhjáhaldstilburðum og "Clintónískum" útúrsnúningum. Þó ég sé persónulega þeirrar skoðunar að glæpir hans og afsakanir séu varla stórmál - í það minnsta ekki efni í þingrannsóknir á kostnað skattgreiðenda - ætla ég ekki að gera lítið úr siðferðislegu sjokki margra Bandaríkjamanna. (Það að leiðtogar Repúblíkana í þeirri siðferðiskrossferð hafi sjálfir verið ómerkilegir hræsnarar er allt annað mál).

Bush hefur hins vegar tekist að ganga mun lengra í að rýja Hvíta Húsið trausti, virðingu og tiltrú þjóðarinnar. Þegar íhaldsmenn eru farnir að lýsa málatilbúnaði ráðherra Bush sem "Clintonesque" er ljóst að stjórnin hefur sokkið heldur djúpt.

M

Áhorfendur Steven Colbert og Jon Stewart best upplýstir um bandarísk stjórnmál!

Og áhorfendur Fox "News" einna verst upplýstir - samkvæmt nýrri könnun Pew á þekkingu Bandaríkjamanna á stjórmálum og fjölmiðlaneyslu. Þetta kemur svosem ekki mjög á óvart: Maður þarf að vera sæmilega vel að sér um líðandi stundu, og fylgjast nokkuð vel með fréttum til að skilja brandara Jon Stewart og Steven Colbert. New York Times bendir á að það sé nokkuð merkilegt að áhorfendur fake sjónvarpsfrétta séu betur að sér en aðrir:

But here’s one big difference: the survey respondents who seemed to know the most about what’s going on — who were able to identify major public figures, for example — were likely to be viewers of fake news programs like Jon Stewart’s “The Daily Show” and “The Colbert Report”; those who knew the least watched network morning news programs, Fox News or local television news.

Það kemur reyndar ekki mjög á óvart að áhorfendur Fox skuli verr að sér en flestir aðrir. Fox "News" sjónvarpar nefnilega flestu öðru en fréttum - meðan Colbert og Stewart eru "fake" fréttaþættir eru fréttir Fox oftar en ekki "fake", sbr. fréttaflutning þeirra af Madrassavist Barry Obama. Carpetbagger report, benti á hið augljósa:

Of course those who receive their news from FNC are going to be confused and uninformed; the network’s broadcasts are about marching orders and talking points. There’s hardly any “reporting” at all. 

Fréttir af þessari könnun hafa gefið íllgjörnum vinstrimönnum tilefni til þess að rifja upp þriggja ára gamla fréttir af ranghugmyndum áhorfenda Fox, en könnun sem gerð var 2003 á hugmyndum Bandaríkjamanna um Írak og stuðnigni þeirra við innrásina, og svo hvert þetta fólk leitaði að fréttum:

An in-depth analysis of a series of polls conducted June through September found 48% incorrectly believed that evidence of links between Iraq and al Qaeda have been found, 22% that weapons of mass destruction have been found in Iraq, and 25% that world public opinion favored the US going to war with Iraq. Overall 60% had at least one of these three misperceptions.

Such misperceptions are highly related to support for the war. Among those with none of the misperceptions listed above, only 23% support the war. Among those with one of these misperceptions, 53% support the war, rising to 78% for those who have two of the misperceptions, and to 86% for those with all 3 misperceptions. Steven Kull, director of PIPA, comments, “While we cannot assert that these misperceptions created the support for going to war with Iraq, it does appear likely that support for the war would be substantially lower if fewer members of the public had these misperceptions.

... The extent of Americans’ misperceptions vary significantly depending on their source of news. Those who receive most of their news from Fox News are more likely than average to have misperceptions. Those who receive most of their news from NPR or PBS are less likely to have misperceptions. These variations cannot simply be explained as a result of differences in the demographic characteristics of each audience, because these variations can also be found when comparing the demographic subgroups of each audience.

80% áhorfenda Fox höfðu minnst eina af þessum ranghugmyndum, meðan 77% áhorfenda PBS, "ríkissjónvarps" Bandaríkjanna höfðu enga af ranghugmyndunum.

M

(lesendum er bent á að spreyta sig á fréttakönnun Pew, og sjá hversu vel þeir koma út í samanburði við bandarískan almenning...)

 

 

150 nemendur úr "háskóla" ofstækismannsins Pat Robertson vinna fyrir Bush stjórnina...

Síðan Monica Goodling komst í fréttirnar í tengslum við saksóknarahreinsunina hafa bandarískir fjölmiðlar töluvert fjallað um "Regent University", en Goodling er útskrifuð úr þessum "háskóla". Goodling var þriðja hæst setta manneskjan innan Dómsmálaráðuneytisins, og hafði meðal annars umsjón með brottrekstri saksóknaranna og vali á nýjum saksóknurum, og í ljósi þess að Gonzales og Goodling hafa haldið því fram að hafænismat eitt hafi ráðið ferðinni þegar menn voru reknir eða ráðnir í vinnu sem ríkissaksóknarar er ekki úr vegi að fjölmiðlar hafi áhuga á menntun og forsendum Goodling.

"Regent University" er rekinn af Pat Robertson - já, sama Pat Robertson og sagði að hryðjuverkaárásirnar í september 2001 hafi verið refsing guðs fyrir samkynhneigð og fóstureyðingar Bandaríkjamanna. Það er kannski enginn höfuðglæpur að sækja háskóla sem er rekinn af vitfirrtum jólasveini, en það er spurning hversu góða menntun slíkur skóli býður upp á.

Samkvæmt nýjustu úttekt USA News, sem metur gæði háskóla, kemst Regent ekki einu sinni á blað - hann er "unranked", líkt og bréfaskólar og sumar ómerkilegustu "diploma mills" sem veita fólki háskólagráður fyrir það eitt að að kunna að skrifa undir ávísun, jú, og eiga innistæðu á bankareikning eða aðgang að námslánum. Samkvæmt eldri úttekt þeirra, frá 2004, er lagaskóli Regent (Sem Goodling er úskrifuð frá) metinn með lélegustu lagaskólum allra Bandaríkjanna - hann er í fjórða flokki. Goodling er því ekki útskrifuð úr annars flokks háskóla, heldur fjórða flokks háskóla!

Það sem gerir þetta samt merkilegra er að þar til fyrir skemstu montaði Regent sig af því að yfir 150 starfsmenn Bush stjórnarinnar væru útskrifaðir úr skólanum! Þessi tala vakti að vonum athygli: Bush stjórnin leitar að fólki til að stjórna Bandaríkjunum í skóla, sem er svo lélegur að hann kemst varla á blað? 150 starfsmenn stjórnarinnar eru með próf úr "skóla" sem er rekinn af sjónvarpspredíkara? Öll þessi athygli hefur hins vegar farið eitthvað fyrir brjóstið á skólanum - því "About Us" síðu skólans var breytt til að fjarlægja þessa staðhæfingu. Nú spyrja menn: hvað veldur? Skammast skólinn sín fyrir að vera bendlaður við Bush stjórnina, eða skammast Bush stjórnin sín fyrir að vera bendluð við skólann? (Google geymir gamlar útgáfur af heimasíðum, sjá eldri útgáfu síðu Regent hér - og svo síðuna eins og hún er í dag).

Tengslin milli Regent University og Bush stjórnarinnar eru langt í frá lítil - því fyrrum nemendur skólans og starfsmenn virðast hafa ratað í margar mjög valdamiklar stöður innan stjórnarinnar. Kay Coles James, fyrrum rektor "Regent's Robertson School of Government" var skipaður The Director of the Office of Personnel Management, sem er yfirmaður allra ríkisstarfsmanna. DOPM er eitt mikilvægasta embætti framkvæmdavaldsins. Þess má svo geta að John Aschroft sem var dómsmálaráðherra Bush á fyrsta kjörtímabilinu er nú prófessor í Regent. Kannski getur Gonzales líka fengið vinnu hjá Regent eftir að hann segir af sér?

Það er kannski ekki skrýtið að Bush stjórnin hafi ratað í núverandi vandræði fyrst þeir reiða sig á fólk með menntun úr fjórða flokks "háskólum" sem eru reknir af sjónvarpsfígúrum?

M

Bush og nýstofnað "stríðskeisara" embætti Hvíta Hússins

Seinasta útspil Hvíta Hússins í ævintýralegri sigurgöngu þeirra í Írak er að stofna embætti stríðskeisara, eða "War Czar". Hugmyndin er sú að það vanti einhvern sem geti stýrt öllum stríðsrekstri Bandaríkjanna í bæði Afghanistan og Írak. The Daily Show hefur sennilega gert þessu máli öllu best skil (það er hægt að horfa á upptöku af umfjöllun Jon Stewart og Jon Oliver á Raw Story:

So there you have it, folks: five years into the global war on terror, the President believes it is now time for someone to be in charge of it.

Af lestri bloggsíðna og fréttaskýringa virðist sem þessi skoðun sé nokkuð ríkjandi, og ef stríðskeisaraembættið átti að vera PR-stunt þá hefur það líklega misheppnast. En þessi frétt er mjög merkileg, fyrir nokkurra hluta sakir, og óþarfi að afskrifa þessa hugmynd alveg strax. Það er af nógu að taka: af hverju her "keisara"? og hvað varð um embættið "commander in chief"? Gerir stjórnarskráin ekki líka ráð fyrir embætti sem hefði endanlegt úrskurðarvald og gæti sætt deilur milli ráðuneyta og samræmt störf þeirra? Mig minnir að það sé meira að segja haldnar kosningar á fjögurra ára fresti til þessa embættis?

Það sem hefur þó vakið mesta athygli er að forsetanum hefur ekki tekist að finna neinn til að taka þetta starf að sér. Það er ekki á hverjum degi sem jafn háttsettar stöður eru stofnaðar og enginn vill fá heiðurinn af því fá keisaratitil. Fred Kaplan á Slate:

Let's be clear about the significance of these refusals. Generals do not become generals by being demure. They are, as a rule, confident, opinionated, and in many cases, arrogant. Retired generals like to talk with other retired generals about how they would handle one foul-up or another if they were still in command.

In other words, if some retired generals out there had a great idea about how to solve the mess in Iraq, and if the president offered them the authority to do what they wanted to do, few of them would hesitate to step up and take charge.

The fact that Bush has found no takers suggests one of three possibilities: The generals don't have any great ideas; they don't believe they'd really be given carte blanche; or, most likely, to some degree, both.

Kaplan bendir á að þessi herkeisari Bush sé ekki fyrsta keisaraembættið sem bandaríkjaforsetar hafa stofnað til að takast á við erfið vandamál. Frægastur er auðvitað eiturlyfjakeisaraembættið sem Ronald Reagan stofnaði - og það þarf sennilega ekki að segja mikið um hversu árangursríkt það embætti hefur reynst. Ef vandamálið er óleysanlegt er augljóst að það breytir engu hvort skipaður er "keisari" til að leysa það, og eins og Kaplan bendir á, þessi "czar" embætti öll hefur skort vald eða umboð til að móta stefnu - hlutverk þeirra er að samræma störf annarra stofnana svo hún samræmist betur stefnu stjórnarinnar:

...they're not given the power to set policy. If the president doesn't have a sound policy, the most efficient coordinator can't solve anything important.

Þeir herforingjar sem stjórnin hefur leitað til fram til þessa virðast allir  vera þeirrar skoðunar að það sé ekkert sem þeir geti gert til að leysa ástandið í Írak. Best þekktur þeirra herforingja sem hefur hafnað tilboði forsetans er John Sheehan, en hann skrifar langa grein í Washington Post í dag. Útskýringar hans eru merkilegar m.a. vegna þess að þær veita innsýn í hvernig hæst settu og reyndustu herforingjar Bandaríkjanna upplifa stríðsrekstur þeirra Bush, Cheney og Rumsfeld.

... after thoughtful discussions with people both in and outside of this administration, I concluded that the current Washington decision-making process lacks a linkage to a broader view of the region and how the parts fit together strategically. We got it right during the early days of Afghanistan — and then lost focus. We have never gotten it right in Iraq. For these reasons, I asked not to be considered for this important White House position. These huge shortcomings are not going to be resolved by the assignment of an additional individual to the White House staff. They need to be addressed before an implementation manager is brought on board.

Sheehan segir vandann liggja í því að forsetinn og stjórnin hafi enga heildstæða strategíu eða sýn varðandi Írak eða Mið-Austurlönd, og ólík markmið stjórnarinnar stönguðust á:

What I found in discussions with current and former members of this administration is that there is no agreed-upon strategic view of the Iraq problem or the region. 

... Simply put, where does Iraq fit in a larger regional context? The United States has and will continue to have strategic interests in the greater Middle East well after the Iraq crisis is resolved and, as a matter of national interest, will maintain forces in the region in some form. The Iraq invasion has created a real and existential crisis for nearly all Middle Eastern countries and created divisions among our traditional European allies, making cooperation on other issues more difficult. In the case of Iran, we have allowed Tehran to develop more policy options and tools than it had a few years ago. Iran is an ideological and destabilizing threat to its neighbors and, more important, to U.S. interests.

Möo: Forsetinn hefur ekki haft heildstæða utanríkisstefnu eða strategíu í Írak, og Sheehan gagnrýnir stjórnina fyrir að hafa breitt yfir þetta með því að slá um sig með frösum og klisjum:

The day-to-day work of the White House implementation manager overseeing Iraq and Afghanistan would require a great deal of emotional and intellectual energy resolving critical resource issues in a bureaucracy that, to date, has not functioned well. Activities such as the current surge operations should fit into an overall strategic framework. There has to be linkage between short-term operations and strategic objectives that represent long-term U.S. and regional interests, such as assured access to energy resources and support for stable, Western-oriented countries. These interests will require a serious dialogue and partnership with countries that live in an increasingly dangerous neighborhood. We cannot "shorthand" this issue with concepts such as the "democratization of the region" or the constant refrain by a small but powerful group that we are going to "win," even as "victory" is not defined or is frequently redefined.

Grundvallarvandamál Bush stjórnarinnar, í þessu, líkt og öllu öðru, virðist vera að forsetinn heldur að starf sitt sé pólítík - en ekki að stjórna stóru ríki og leysa vandamál. Pólítíkusar slá um sig með frösum og slagorðum meðan þeir eru að sækjast eftir atkvæðum almennings. Það er hægt að vinna kosningar og ræðukeppnir með því að kunna að raða saman slagorðum og frösum og snúa út úr fyrir andstæðingunum. En það er ekki hægt að sigra stríð með slagorðum og útúrsnúningum - og það er ekki hægt að stjórna löndum með PR einu saman.

M

Skirlífiskennsla hefur engin áhrif á hvort unglingar stundi kynlíf

"Abstinence education" hefur verið í miklu uppáhaldi hjá sumum repúblíkönum og "kristnum" Bandaríkjamönnum. Forsetinn hefur verið ötull talsmaður skirlífiskennslu, enda bendir hann á að öruggasta leiðin til þess að forðast þunganir og kynsjúkdóma sé að stunda ekkert kynlíf. Þetta er auðvitað lógík sem engin leið er að deila við. Skirlífi hentar líka vel hugmyndafræði "trúaðs" fólks sem er sannfært um að allt kynlíf sé einhvernveginn mjög ógeðfellt, nema þegar það er stundað innan hjónabands til þess að búa til börn. Samkvæmt sömu hugmyndafræði er kennsla í kynfræðslu sem kennir unglingum um notkun getnaðarvarna einhverskonar "kynlífsáróður". Nú, vegna þess að unglingar eru mun líklegri til að stunda kynlíf ef þeir kunna að passa sig á kynsjúkdómum eða þungunum?

Skirlífisfræðsla hefur enda hlotið 176 milljón dollara árlega á fjárlögum frá Bush stjórninni. Þess hefur líka krafist þess að skólar sem fá peninga frá alríkisstjórninni til að kenna kynfræðslu megi bara kenni börnum og unglingum skirlífi. Það er því eðlilegt að fólk spyrji hvort þessi skirlífisáróður virki.

Washington Post birtir í morgun frétt um niðurstöður stærstu könnunar sem gerð hefur verið á skirlífiskennslu, og niðurstaðan sýnir að skirlífiskennsla hefur akkúrat engin áhrif á hvort unglingar stundi kynlíf. Sem kemur svosem ekki á óvart.

A long-awaited national study has concluded that abstinence-only sex education, a cornerstone of the Bush administration's social agenda, does not keep teenagers from having sex. Neither does it increase or decrease the likelihood that if they do have sex, they will use a condom.

Í stuttu máli er stunda unglingar sem fá "abstinence only" kennslu nákvæmlega jafn mikið kynlíf og unglingar sem ekki fá slíka kennslu.

"There's not a lot of good news here for people who pin their hopes on abstinence-only education," said Sarah Brown, executive director of the National Campaign to Prevent Teen Pregnancy, a privately funded organization that monitors sex education programs. "This is the first study with a solid, experimental design, the first with adequate numbers and long-term follow-up, the first to measure behavior and not just intent. On every measure, the effectiveness of the programs was flat."

Stjórnin hefur samt engan hug á að hætta að fjármagna áróður sem hefur nákvæmlega ekkert gildi:

Harry Wilson, a top official in the Department of Health and Human Services, said yesterday that the administration has no intention of changing funding priorities in light of the results.

Að vísu hafa stuðningsmenn skirlífiskennslu hafa haldið því fram að þessi kennsla hafi áhrif á viðhorf unglinga til kynlífs, þeim sem sé kennt að stunda ekki kynlíf stundi minna kynlíf, þó þeir hugsanlega byrji á sama tíma og aðrir, og að lokum, að skirlífiskennsla 'bæti siðferðiskennd þeirra". Það má ábyggilega veita hundruðum milljóna árlega í að "bæta siðferðiskennd" unglinga með eitthvað effektívari hætti en að reyna að fá þá til að ignorera eðlilegan hormónabúskap sinn og innræta þeim kristilegan siðferðisboðskap aftan úr miðöldum.

En látum vera að ríkisstjórnin verji hundruðum milljóna til þess að fjármagna prógramm sem hefur engin áhrif. Það eru hinsvegar vísbendingar um að skirlífiskennsla stjórnarinnar sé beinlínis skaðleg. Athugun bandaríkjaþings frá 2004 á kennsluefni í 13 mest notuðu námskeiðunum sýndi að kennsluefnið var mjög misjafnt að gæðum:

The report concluded that two of the curricula were accurate but the 11 others, used by 69 organizations in 25 states, contain unproved claims, subjective conclusions or outright falsehoods regarding reproductive health, gender traits and when life begins.

Og hverskonar snilld er kennd í skirlífisprógrömmum á kostnað skattgreiðenda? Grein Washington Post nefndi eftirfarandi gullkorn:

• A 43-day-old fetus is a "thinking person."
• HIV, the virus that causes AIDS, can be spread via sweat and tears.
• Condoms fail to prevent HIV transmission as often as 31 percent of the time in heterosexual intercourse.

Samkvæmt tölum bandaríska heilbrigðisráðuneytisins eru smokkar öruggir í 97% tilfella, það eru engar tölur til um hlutfall samkynhneigðra unglinga með alnæmi - enda ekki vitað hversu margir unglingar eru samkynhneigðir, og þó menn geti haft ólíkar skoðanir á ágæti fóstureyðinga, og sumir vilji tala um fóstur sem "tilvonandi mannverur" held ég að það sé leitun að fólki sem trúir því að hægt sé að vísa til 43 daga fósturs sem "hugsandi mannveru".

Ef skirlífisprógrömm næðu tilætluðum árangri, og minnkuðu kynlíf meðal unglinga, gæti ég skilið að alríkisstjórnin og talsmenn fjölskyldugilda vildu halda áfram að fjármagnun þeirra, en í ljósi þess að þau eru fullkomlega gagnslaus - og dreifa röngum og skaðlegum upplýsingum - er ótrúlegt að stjórnin vilji halda þeim áfram. Carpetbagger report bloggið hafði þetta að segja:

The fiasco is a microcosm of everything that’s wrong with the Bush administration’s approach to public policy — ignore facts, waste money, placate extremists, and hope no one notices. It would be hilarious if it weren’t so pathetic.

M

Starfsmenn Alþjóðabankans vilja að sokkböðullinn Paul Wolfowitz segi af sér

Paul Wolfowitz var seinast í fréttum þegar rannsóknarblaðamenn komust að því að hann gekk í götóttum sokkum og blettóttum jakkafötum. Sem kemur reyndar ekkert mjög á óvart. Einhvernveginn minnir hann mig alltaf á afa minn sem var sveitamaður í húð og hár, tók í nefið, og hafði litlar áhyggjur af smáblettum. Wolfowitz hefur meira að segja sama hrekklausa sveitamannsandlitið. Nema, Wolfowitz er gerspilltur stríðsæsingamaður, afi minn var heiðarlegur barnaskólakennari.

Nú eru hins vegar blikur á lofti um að Wolfowitz þurfi að segja af sér, eftir að í ljós hefur komið að hann hafi veitt kærustu sinni starfsframa, stöðuhækkanir og launauppbætur. Aðrir starfsmenn bankans, sem hafa ekki geð í sér til að sofa hjá karluglunni, eru að vonum svekktir. Og svo eru aðrir sem benda á að svonalagað heiti spilling, og sé yfirleitt ekki vel séð.

Wolfowitz hafði áður reynt að neita því að hafa gert Shaha Riza, kærustunni, nokkra greiða - allar launauppbætur sem hún hafi fengið hafi verið fullkomlega verðskuldaðar. Á fundi með starfsmönnum bankans í gær viðurkenndi hann þó að hann hefði gert "mistök" (Wolfowitz kallaði þau að vísu ekki "tæknileg", sem virðist benda til þess að hann hafi örlítið betri siðferðiskennd en sumir aðrir siðleysingjar og sveitamenn...). Frásögn Washington Post af fundinum er stórskemmtileg:

Wolfowitz attempted to address about 200 staffers gathered in the bank's central atrium but left after some began hissing, booing, and chanting "Resign. . . . Resign." He had approached the gathering after holding a news conference in which he said, "I made a mistake for which I am sorry." .... He repeated his apology and said he would abide by the board's decision, and he left as staff members began hissing and chanting. Hundreds of comments criticizing Wolfowitz, posted on the organization's internal Web site, were released by the Government Accountability Project, a whistle-blower organization.

... 

Bank insiders confirmed reports from the bank's staff association that Wolfowitz directed personnel officials to give Shaha Riza, his longtime companion, an automatic "outstanding" rating and the highest possible pay raises during an indefinite posting at the State Department, as well as a promotion upon her return to the bank.

Þetta er allt hið vandræðalegasta mál, m.a. í ljósi þess að aðrir samstarfsmenn Bush hafa þurft að segja af sér vegna vanhæfni og spillingar. Wolfowitz heldur því hins vegar fram að þetta mál sé óttalegt moldviðri, og komi í veg fyrir að hann geti einbeitt sér að því að... uppræta spillingu!

Wolfowitz bemoaned that the controversy threatens to overshadow the official agenda of the bank's annual spring meeting opening here today -- including ratification of a global anti-corruption strategy and funding to reduce poverty in Africa.

Starfsmenn bankans eru þó ekki bara ergilegir yfir því að Wolfowtiz sé spilltur, heldur hafa þeir kvartað undan stjórnunarstíl hans, sem er furðulíkur stjórnunarstíl annarra Bushverja:

The flap is the latest at the World Bank since Wolfowitz became its president. Wolfowitz has alienated bank staffers with a management style that many regard as insular, surrounding himself with a handful of longtime associates and shutting out the staff he inherited.

Riza sjálf virðist ekki fullkomlega heiðarleg:

Particularly troubling to the bank's staff were reports that Riza, while working at the bank, received fees paid by a U.S. defense contractor that was doing consulting work in Iraq.

"I know that if anyone else in the bank did this, he/she will be dismissed immediately," said one comment on an internal bank website. The Government Accountability Project obtained and released 221 comments from the site.

Fréttaskýrendur halda því fram að undir "stjórn" Wolfowitz hafi bankinn misst tiltrú annarra eigenda en Bandaríkjanna. Bushverjar virðast allstaðar samir við sig, spilltir, safna um sig jámönnum og vinna sér inn óvinsældir allra annarra...

M 

Rasísk gamalmenni, Karl Rove týnir tölvupóstinum sínum, Gonzales er þó enn við völd...

Það er búið að taka svolítinn tíma að komast aftur inn í daglegan ryþma, vinnu, heimilishald og svo auðvitað blogg og fréttalestur. Seinustu dagar virðast þó hafa verið sæmilega atburðaríkir, svo ég ákvað að skrifa eina langa langa bloggfærslu um þær fréttir sem mér finnst að hafi staðið upp úr:

A War Czar

Bush reyndi að skipa "a war czar" - einhverskonar allsherjar yfirmann alls stríðsreksturs í Írak og Afghanistan, (því stjórnarskráin gerir ekki ráð fyrir slíkum yfirmanni alls stríðsreksturs... the founding fathers gleymdu alveg að gera ráð fyrir einhverskonar "cheif of commanders...", svo nú þarf að búa til flúnkunýtt embætti, ekki "chief", heldur "Czar") Þessi maður gæti mjög hentuglega tekið á sig ábyrgð á því að tapa báðum stríðunum í einu - en eins og Washington Post skýrði frá hefur enginn háttsettur maður innan hersins áhuga á þessu starfi. John J. Sheehan, fyrrverandi herforingi úr landgönguliðinu, og dyggur stuðningsmaður forsetans (fram til þessa, í það minnsta) sagðist ekki geta tekið að sér starf sem þetta meðan Dick Cheney og aðrir óraunsæir jólasveinar væru enn við völd:

“There’s the residue of the Cheney view — ‘We’re going to win, al-Qaeda’s there’ — that justifies anything we did. And then there’s the pragmatist view — how the hell do we get out of Dodge and survive? Unfortunately, the people with the former view are still in the positions of most influence.”

Hver vill ekki fá að taka við valdalausu embætti, sem hefur óraunsæa starfslýsingu, til þess eins að vera fall guy fyrir vanhæfa aula?

Swift Boat Veterans

Swfit Boat Veterans for the making up nonsensical accusations and the Smearing of Democrats voru líka í fréttunum, bæði vegna þess að yfirmaður þessa félagsskapar, Sam Fox, sem er hefur ekki unnið sér neitt annað til frægðar en að hafa fjármagnað Swift Boat Veterans, sem stóðu fyrir auglýsingum sem köstuðu rýrð á þjóðernishollustu John Kerry fyrir seinustu kosningar - og héldu því fram að hann hefði verið einhverskonar heigull eða landráðamaður í Vietnamstríðinu - var skipaður sendiherra til Belgíu, og það þrátt fyrir að öldungadeildin væri búin að lýsa því yfir að Fox væri allsendis óhæfur sem sendiherra. Sam Fox var einnig formaður "the Republican Jewish Coalition", sem hefur staðið fyrir auglýsingum sem halda því fram að heimsókn Nancy Pelosi til Sýrlands séu landráð. Þessi samtök hafa kosið að segja ekkert um heimsókn fimm repúblíkana til Sýrlands á sama tíma... Aðallega vegna þess að repúblíkanar geta ekki framið landráð - bara demokratar og vinstrimenn. Repúblíkanar myndu, eins og við vitum ALDREI fara að styðja hryðjuverkamenn. Nei, annars...

Seníl Gamalmenni og Rasismi

Fjölmiðlar eru nokkurnveginn sammála um að John McCain hafi ekki vaxið í vinsældum eða virðingu eftir að hafa farið til Írak. Það virðist líka vera samdóma álit allra að McCain eigi núna hvorki séns í að vinna forsetakosningarnar 2008, eða tilnefningu Repúblíkanaflokksins.

En McCain virðist ekki hafa verið eina gamalmennið sem var í fréttunum seinustu daga: Don Imus, sem er (var) útvarps og sjónvarpsmaður kom sjálfum sér í fréttirnar með því að kalla kvennakörfuboltalið Rutgersháskóla "Nappy headed hos" - sem átti að vera einhverskonar brandari. Hahaha! Því það er alveg ótrúlega fyndið að kalla konur hórur! Bregst aldrei. Sennilega jafn fyndinn brandari og að kalla menn homma? Nei? Ekki það?

Reyndar þurfti ég að fletta því upp hvað "nappy headed" þýðir - því ég er ekki jafn vel að mér og Imus í rasísku málfari. Nappy headed er víst tilvísun til hárs þessara kvenna:

Meaning tight, curly hair.  Generally associated with persons of color, particularly those of black or African descent

Nappy er víst ekki mjög móðgandi, eitt út af fyrir sig, en er eitt af þessum orðum sem hvítt fólk má ekki nota um svarta, þó svartir megi nota það um hvorn annan. En Imus, sem er 98 ára gamall hvítur karlfauskur er einn af þessum mönnum sem kunna ekki grundvallarmannasiði. Bandarískum almenningi var engan veginn skemmt, og Imus reyndi að biðjast afsökunar, en var samt að lokum rekinn, bæði frá MSNBC, þar sem þætti hans var sjónvarpað, og CBS, þar sem honum var útvarpað, við mikinn fögnuð siðaðs fólks. Imus var samt ekki rekinn fyrr en John McCain og Rudy Giuliani voru búnir að lýsa yfir stuðningi við skítlegan munnsöfnuð hans. Það að Imus hafi verið rekinn er reyndar nokkuð merkilegt, því fram til þessa hefur allskonar kvenfyrirlitning og rasismi (að ég tali nú ekki um hómófóbíu) verið daglegt brauð í útvarpi og hjá mörgum þáttastjórnendum kapalstöðvanna - eins og Glenn Beck og Bill O'Reilly. Umræðan um Imus hefur enda velt upp spurningum um þessa kollega hans, og nafn Rush Limbaugh er búið að koma oft upp í því sambandi, enda hefur Limbaugh öðrum fremur byggt vinsældir sínar á því að höfða til manna sem finnst fyndið eða viðeigandi tala niðrandi um konur og minnihlutahópa.

Auðvitað snýst þetta Imus mál um rasisma og kvenhatur - en það snýst þó engu síður um að bandarískir fjölmiðlar hafa leyft sér að hafa í vinnu menn sem eiga ekkert erindi í fjölmiðla: menn sem halda að það að spúa dónaskap og vera með munnsöfnuð sé "entertainment" eða "political analysis". Þegar bent hefur verið á dónaskapinn í Limbaugh, O'Reilly, Coulter, Beck, svo ég tali nú ekki um Michael Savage, hafa stjórnmálamenn og fréttaskýrendur repúblíkana því miður yfirleitt risið upp þeim til varnar, og haldið því fram að þetta sé "pólítiskt" ofstæki og að gagnrýni á O'Reilly eða Limbaugh sé einhverskonar pólítískur réttrúnaður. Í mínum huga snýst þetta engan veginn um pólítik, hægri eða vinstri, heldur um að fjölmiðlar beri ábyrgð: þeir eiga að hvetja til málefnalegrar umræðu. Ég hef ekkert á móti því að sjónvarpað sé skemmtiefni eða gríni, auglýsingum og afþreyingu. Það er jafnvel allt í lagi að flytja heimskulegar fréttir af íkornum og köttum. En það er ekki allt í lagi að sjónvarpa og útvarpa "fréttaskýringum" "stjórnmálaumræðu" sem felst fyrst og fremst í dónaskap og klósetttali. Því miður er margt fólk ekki nógu greint til að gera greinarmun á því sem er umræða og því sem er skítkast. Með því að hafa fólk eins og Limbaugh, Glenn Beck, O'Reilly og aðra í vinnu hafa Fox News, CNN og AM Talk Radio útvarpsstðvar dregið bandaríska stjórnmálaumræðu niður á mjög ömurlegt plan. Og ekki bætir úr skák að menn eins og McCain skuli reyna að halda uppi vörnum fyrir Imus og hans kóna.

Týndur Tölvupóstur

En þó Imus hafi verið aðalfréttin undanfarna daga hefur ríkissaksóknarahreinsunin þó verið ein aðalfréttin í öllum fréttatímum undanfarna daga. Gonzales situr enn í embætti, þó það virðist stöðugt fjara undan honum. Helstu fréttirnar eru Monica Goodling einn hæstsetti aðstoðarmaður Gonzales sagði af sér undir mjög grunsamlegum kringumstæðum, og þverneitar að bera vitni fyrir þinginu. Fréttaskýrendur benda á að neitun hennar eigi sér ekkert fordæmi í allri sögu Bandaríkjanna. Neitun Goodling er sérstaklega merkileg, því hún virðist hafa haft umsjón með flestum fundum sem haldnir voru um hvaða saksóknara ætti að reka og hvenær. Það hefur líka vakið athygli að Goodling er útskrifuð úr lagaskóla Pat Robertson... Og hún virðist ekki vera eini starfsmaður Hvíta Hússins sem er "menntaður" í "háskóla" Pat Robertson, því Bush stjórnin hefur talið að í þeirri mætu menntastofnun sé að finna greindasta og hæfasta fólkið sem Bandaríkin hafa upp á að bjóða.

Merkilegasta fréttin af saksóknarahreinsuninni er samt að starfsmenn Hvíta Hússins hafa notað tölvupóstföng frá Repúblíkanaflokknum í opinberum embættisfærslum, og sérstaklega í undirbúningi saksóknarahreinsunarinnar. Þetta er auðvitað bráðsnjöll hugmynd: Að fella saman ríkið og flokkinn. Mörg bestreknu og bestlukkuðu stórveldi tuttugustu aldarinnar kusu einmitt að gera þetta sama, fella ríkið og flokkinn saman. Sovétríkin og Kína t.d. Og Norður Kórea... Tilgangurinn virðist þó hafa verið mun einfaldari, því Repúblíkanaflokkurinn hefur mjög hentuglega eytt öllum þessum tölvupóstsendingum, þannig að þingið getur ekki fengið aðgang að gögnum og skjölum sem gætu varpað ljósi á hvaða umærður eða ráðagerðir fóru fram í aðdraganda saksóknarahreinsunarinnar. Áætlað hefur verið að Hvíta Húsið og Repúblíkanaflokkurinn hafi eytt um FIMM MILLJÓN tölvupóstum frá starfsmönnum Hvíta Hússins. Þó sumir þeirra hafi verið þessir venjulegu framsendu brandarar eða annað tölvupóstrusl, er ljóst að þetta tölvupóstahvarf er mjög grunsamlegt. Sérstaklega þar sem allar tölvupóstsendingar Karl Rove frá 2000-2005 eru horfnar... Og hver er afsökun Hvíta Hússins? "We screwed up" sagði Dana Perino, blaðafulltrúi Hvíta Hússins.

Miðað við hversu mikinn áhuga þessi ríkisstjórn hefur á því að hafa aðgang að tölvupóstsendingum, símtölum, og öðrum persónulegum einkagögnum óbreyttra borgara virðist hún hafa lítinn áhuga á að varðveita mikilvæg opinber skjöl - því öll skjöl sem Hvíta Húsið, og starfsmenn þess framleiða meðan þeir eru í vinnunni á að varðveita, lögum samkvæmt. En þessi ríkisstjórn hefur reyndar fyrir langa löngu gert ljóst að hún gefur skít í

M

Innsti hringur Bush byrjar að rofna - fyrrum kosningastjóri Bush segir að John Kerry hafi haft á réttu að standa...

Haustið 2000 vann George W Bush kosningarnar til forseta Bandaríkjanna ekki síst á því að geta þóst vera "a uniter, not a divider". Hann þóttist vera maður sem gæti sameinað Bandaríkjamenn í baráttu fyrir betri framtíð, hann væri "a compassioante conservative", maður sem gæti einhvernveginn dregið fram það besta í þjóðinni og sameinað bæði demokrata og repúblíkana í baráttunni fyrir sameiginlegum markmiðum. Bush lét líka líkja sér við Reagan: hann væri bjartsýnn og tryði á einstaklingsframtakið, framtíðina og hið góða í bandarískri þjóðarsál.

Síðan þá hefur Bandaríska þjóðin komist að hinu sanna: Bush er hvorki almennilegur íhaldsmaður og enginn frjálshyggjumaður (samanber stjórnlausa útþenslu ríkisvaldsins, afnám persónufrelsis og aukið lögregluvald ríkisins), hann er ekki "compassionate" og síst af öllu "a uniter". Því miður hafa Bandaríkjamenn búið seinustu sex ár, undir einhverjum allra lélegasta forseta fyrr og síðar.

Sem betur fer eru fyrrum stuðningsmenn forsetans loksins byrjaðir að viðurkenna þennan augljósa sannleika. Seinastur til að svíkja lit er Matthew Dowd, sem sagði skilið við Demokrataflokkinn í lok tíunda áratugarins og gekk til liðs við Bush, en þá fannst Dowd að Bush væri boðberi nýs og betri tíma. Fjölmiðlar og blaðafulltrúar Bush notuðu Dowd óspart sem dæmi um að Bush höfðaði jafnt til demokrata sem repúblíkana. Dowd lék mikilvægt hlutverk í kosningunum 2000, og í kosningunum 2004 var hann gerður "chief campaign strategist".

Í viðtali við New York Times í dag sagði Dowd hins vegar að hann væri búinn að segja sig úr "team Bush".  Vonbrigði hans og uppgjöf væri slík að hann gæti ekki lengur setið á sér:

Mr. Dowd said he had become so disillusioned with the war that he had considered joining street demonstrations against it, but that his continued personal affection for the president had kept him from joining protests whose anti-Bush fervor is so central.

Mr. Dowd, 45, said he hoped in part that by coming forward he would be able to get a message through to a presidential inner sanctum that he views as increasingly isolated. But, he said, he holds out no great hope. He acknowledges that he has not had a conversation with the president.

Dowd segist meira að segja hafa skrifað Op-ed grein sem hann hafi þó enn ekki sent frá sér, þar sem hann lýsi því yfir að John Kerry, en ekki Bush, hafi haft betri skilning á ástandinu í Írak. Það eru fréttir, því fyrir kosningarnar 2004 var það Dowd sem ráðlagði Bush að hamra á því að Kerry væri "a flip flopper" þegar kæmi að Írak.

Nú bendir Dowd á stríðið í Írak, Abu Ghraib, viðbrögð stjórnarinnar við fellibylnum Katarínu og algjör svik þeirra við íbúa New Orleans sem ástæður þess að hafa sagt skilið við forsetann. En það sem Dowd finnst auðsýnilega verst er að forsetinn hafi sólundað gullnu tækifæri til að sameina þjóðina eftir 9/11 - því í stað þess að reyna að leita eftir samvinnu við demokrata ákváðu repúblíkanar að reyna að mála pólítíska andstæðinga sína sem landráðamenn. Pólítískt valdatafl varð mikilvægara en hagur þjóðarinnar:

He said he thought Mr. Bush handled the immediate aftermath of the Sept. 11 attacks well but “missed a real opportunity to call the country to a shared sense of sacrifice.”...

He was dumbfounded when Mr. Bush did not fire Defense Secretary Donald H. Rumsfeld after revelations that American soldiers had tortured prisoners at Abu Ghraib. ... He describes as further cause for doubt two events in the summer of 2005: the administration’s handling of Hurricane Katrina ...

“I had finally come to the conclusion that maybe all these things along do add up,” he said. “That it’s not the same, it’s not the person I thought.”

Jú, auðvitað, "it all adds up". Bush er ekki sú manngerð sem á að fá að fara fyrir mönnum. Það sem er hræðilegast er að menn eins og Dowd létu plata sig í aðdraganda kosninganna 2000, og voru svo blindir að þeir studdu forsetann 2002 og 2003 meðan verið var að ana út í stríðið í Írak og svo aftur 2004 þegar Bush fékk fjögur ár í viðbót til þess að leggja Bandaríkin og orðstír Bandaríkjanna í rúst.

M