Bandaríska biskupakirkjan að klofan vegna hommaógnarinnar - hómófóbískar kirkjur leita til Nígerísks erkibuskups

Forsaga málsins er sú að 2003 var samkynhneigður maður kosinn biskup í New Hampshire. Þetta líkaði íhaldssömum kirkjumeðlimum auðvitað alls ekki, og gremja þeirra yfir því að búa innan um fólk sem ekki er nákvæmlega eins og það sjálft, tvíefldist þegar einn helsti stuðningsmaður þess að samkynhneigðir prestar og biskupar séu jafnir öðrum prestum og biskupum var kosinn leiðtogi kirkjunnar allrar.

Afturhaldssamir söfnuður hafa alltaf við og við sagt sig úr lögum við kirkjuna - en nú ætla semsagt tveir söfnuðir ekki bara að segja sig úr lögum við Bandarísku Biskupakirkjuna, heldur ætla þeir að ganga inn í Nígerísku biskupakirkjuna, vegna þess að leiðtogi hennar, Erkibiskup Peter J Akionla er harður andstæðingur samkynhneigðar. Akinola hefur meðal annars talað fyrir því að lögreglan handtaki alla samkynhneigða karlmenn og komi þeim fyrir í sérstökum fangelsum þar sem þeir séu geymdir. Nú, því annars eru þeir að spilla almannafrið og siðgæði. Búist er við að fleiri bandarískar kirkjur fylgi í kjölfarið!

If the votes at The Falls Church and Truro succeed, as their leaders predict, the 3,000 active members of the two churches would join a new, Fairfax-based organization that answers to Nigerian Archbishop Peter J. Akinola, leader of the 17 million-member Nigerian church and an advocate of jailing gays. The new group hopes to become a U.S.-based denomination for orthodox Episcopalians.

How many congregations will take this route is unknown, with the likelihood of costly litigation over historic, valuable properties and bitterness infecting a holy space. Even church centrists estimate that 15 percent of U.S. Episcopalians would leave the national church if their congregations could keep their church buildings and remain in the Communion.

Þetta mál snýst allt um tvo hluti: Hatur "orthodox episcopalians" á samkynhneigð og löngun þessara sömu "orthodox" safnaða og presta til að halda í allar eignir kirkjunnar. Ef presturinn og söfnuðurinn segja sig úr lögum við kirkjuna halda þeir ekki eignum sóknarinnar, en ef þeir ganga til liðs við Hina heilögu nígerísku hommahaturskirkju eiga þeir betri séns á að halda húseignum og öðru kirkjugóssi.

Það er athyglisvert að þessir "orthodox episcopalians" skuli þurfa að leita til þriðja heimsins til að finna menn sem geta leitt þennan nýja söfnuð þeirra. Báðir söfnuðirnir sem ætla að ganga til liðs við nígeríumennina eru í Fairfax County, í Virginíu. Um 70% íbúa í Fairfax county er hvítur, og biskupakirkjan er yfirleitt hvítari en aðrar kirkjudeildir. innan við 9% íbúa Fairfax county er svartur, og íbúar Virginíu er síst þekktir fyrir ást sína á öðrum kynþáttum eða interracial mixing. Það var ekki að ástæðulausu sem George Allen hélt að hann gæti komist upp með að uppnefna S.R. Sidarth, "Macaca" eða troða afskornum dádýrshausum í póstkassan hjá "surtum". Nú er eftir að sjá hvort safnaðarmeðlimir í "orthodox" hommahaturskirkjunnu hafi áttað sig á því að þeir myndu tilheyra kirkju sem væri ekki leidd af hommum heldur halanegrum? Verst að klanið er ekki viðurkennt sem alvöru trúarsöfnuður.

M

Átökin í Írak ekki borgarastríð - bara múslimar að hegða sér eins og múslímum er vant

Fox News hefur ákveðið að óöldin og almennt upplausnarástand sem ríkir í Írak sé ekki borgarastríð, enda hefur orðskilgreiningrráðuneyti flokksins ekki gefið út fyrirskipun þaraðlútandi. Það sem er merkilegt við þessa ákvörðun Fox er heiðarleiki þeirra um ástæðurnar. Fox reynir nefnilega ekki að skýla sér á bak við málfræði og nákvæmin í hugtakanotkun, heldur viðurkenna þeir að ástæðan sé sú að hugtakið "borgarastríð" gefi til kynna að utanríkisstefna ríkisstjórnarinnar hafi mistekist:

...some are using the term civil war to indicate failure, not inside Iraq, but on U.S. policy in Iraq. We’re unwilling to fall into that tender trap.

Ef innrásin hleypti af borgarastríði þýðir það að "operation enduring freedom" misheppnaðist: markmið allrar utanríkisstefnu ný-íhaldsmannanna sem studdu innrásina var að opna mið-austurlönd fyrir vindum lýðræðis og gera Írak að lýðræðislegu réttarríki og einhverskonar beachhead fyrir vestrænt lýðræði í þessum heimshluta. Árangurinn hefur hins vegar orðið sá að ástandið í Miðausturlöndum er ótryggara en nokkru sinni fyrr, enda hafa bandamenn Bandaríkjanna orðið miklar áhyggjur af því að óöldin í Írak breiðist út. En það er ennþá hægt að skýla áhorfendum Fox við þessum óþægilega sannleika. Það fyndnasta er að starfsmenn Fox virðast sjá sjálfa sig sem einhverskonar síðustu víglínu frelsisins og Bandaríkjanna í stríði við hryðjuverkamenn og "the surrender monkeys" sem vinna fyrir aðra fréttamiðla:

Þann 28 nóvember sagði Bill O'Reilly í útvarpsþætti sínum:

NBC News has declared that there is indeed a civil war in Iraq. Now, that's not shocking because NBC is the most aggressive anti-Bush network these days, as they have made a calculated effort to woo left-wing viewers. The question is, is NBC wrong about Iraq? The answer is, yes. Of course, the American media is not helping anyone by oversimplifying the situation and rooting for the USA to lose in Iraq. And that is what some media people are doing.

Hryðjuverkamennirnir hafa sigrað ef við köllum átökin í Írak "borgarastríð"? Joe Scarborough - sem er hægrisinnaður þáttastjórnandi á NBC benti á fáránleika þessarar röksemdafærslu:

I think that's insane, that he's suggesting there that NBC is rooting for America to lose in Iraq. Bill O'Reilly has had questions about this war from the very beginning. Bill O'Reilly knows we're engaged in a civil war over there. I'm stunned. What is going on at Fox News? Why is Bill O'Reilly claiming that my network, NBC News, is rooting for terrorists? That's truly insulting to me.

O'Reilly er hins vegar ekki af baki dottinn - því hann er með nýja skýringu á því af hverju við ættum ekki að vera kippa okkur upp við ástandið í Írak, og af hverju það sé ekki ástæða til að kalla átökin "borgarastríð", því óöld, upplausn og fjöldamorð séu óaðskiljanlegur partur af menningu Íraka og annarra múslima:

So all of those things have combined. It's not a civil war as NBC News wants you to think. It has nothing to do with that. It has to do with a lot of bad guys going into an area and seizing the opportunity to create death and mayhem. And they're all Muslims, and they're doing what they do. They're killing each other. And they're killing Americans.

Fréttaskýrendur og blaðurmaskína repúblíkana í útvarpi og sjónvarpi virðist nefnilega vera að missa þolinmæðina þegar það kemur að Írak og Írökum, og það verður æ algengara að þeir segi sem svo að það sé engin leið til að koma á friði í Írak því írakar, múslimar og arabar séu hvort sem er allir blóðþyrstir villimenn sem viti ekkert skemmtilegra en að standa í bræðravígum. Ef "harðlínumenn" eins og O'Reilly eru byrjaðir að missa trúna á að stríðið geti unnist getur varla verið langt í að forsetinn þurfi að horfast í augu við raunveruleikann.

M

Minnisblað Rumsfeld í heild sinni, og eitt af betri ljóðum hans

Eftirfarandi er minnisblað Rumsfeld til Bush, dagsett 6. nóvember. New York Times birti minnisblaðið í heild sinni í morgun, og fylgir því eftir með umfjöllun. Minnisblaðið sýnir að Rumsfeld var búinn að gera sér grein fyrir því að stríðið væri svo gott sem tapað, og að það væri komið að því að forsetinn horfðist í augu við hversu ömurlegt ástandið væri. Það er sérstaklega athyglisvert að Rumsfeld telur það með verstu kostum í stöðunni að "stay the course" (Reyndar segir Rumsfeld "Continue on the current path", og orðhenglar repúblíkanaflokksins eru ábyggilega tilbúnir til þess að halda því fram að þar með hafi Rumsfeld ekki verið að gera lítið úr "stay the course" stefnu forsetans)

Ég hef aldrei verið sérstakur aðdáandi Rumsfeld, en mér sýnist hugmyndir hans flestar benda í rétta átt. (Jú, að vísu hef ég alltaf dáðst að því hvernig Rumsfeld setur saman furðulegar opinberar yfirlýsingar um hluti eins og "the known unknowns, and the unknown unknwonws", en yfirlýsingum Rumsfeld hefur veirð líkt við existensíalískan skáldskap. Eftirfarandi eitt af betri ljóðum Rumsfeld, performerað 12 febrúar 2002, á fréttamannafundi/ljóðalestri varnarmálaráðuneytisins:

• Reports that say, that something hasn't happened
• are always interesting to me,
• because as we know, there are known knowns;
• there are things we know we know.
• We also know there are known unknowns;
• that is to say, we know there are some things we do not know.
• But,
• there are also unknown unknowns — the ones we don't know...
• we don't know.

Minnismiðinn er ekki alveg stórkostlegur skáldskapur, en sem sæmilega raunsannt og skynsamt mat á stöðu mála er hann hreint ekki svo slæmur! Rumsfeld vill ekki fjölga hermönnum (eins og McCain og forsetinn hafa viljað), heldur vill hann byrja að draga niður herstyrk Bandaríkjanna. Það hefur verið athyglisvert að fylgjast með viðbrögðum repúblíkana við minnisblaði Rumsfeld. Það sama má segja um Lieberman - sem er einhverskonar repúblíkani, en hann sagði að minnisblaðið hefði verið "in many ways surprising", og er mjög undrandi á að Rumsfeld vilji ekki fjölga hermönnum í Írak.

I must say, that the one thing he doesn’t raise as a possibility is to increase the number of our troops there even though there’s very broad criticism of Rumsfeld for having had too few American troops in Iraq after Saddam Hussein was overthrown. That may well be a critical part of the problems that we’ve been having lately.

Það verður forvitnilegt að sjá hvernig stuðningsmenn stríðsins snúa sig út úr því að Rumsfeld sé fylgjandi einhverskonar "cut and run-and/or-redeploy" stefnu.

 

Nov. 6, 2006

SUBJECT: Iraq — Illustrative New Courses of Action

The situation in Iraq has been evolving, and U.S. forces have adjusted, over time, from major combat operations to counterterrorism, to counterinsurgency, to dealing with death squads and sectarian violence. In my view it is time for a major adjustment. Clearly, what U.S. forces are currently doing in Iraq is not working well enough or fast enough. Following is a range of options:

ILLUSTRATIVE OPTIONS

Above the Line: (Many of these options could and, in a number of cases, should be done in combination with others)

¶Publicly announce a set of benchmarks agreed to by the Iraqi Government and the U.S. — political, economic and security goals — to chart a path ahead for the Iraqi government and Iraqi people (to get them moving) and for the U.S. public (to reassure them that progress can and is being made).

¶Significantly increase U.S. trainers and embeds, and transfer more U.S. equipment to Iraqi Security forces (ISF), to further accelerate their capabilities by refocusing the assignment of some significant portion of the U.S. troops currently in Iraq.

¶Initiate a reverse embeds program, like the Korean Katusas, by putting one or more Iraqi soldiers with every U.S. and possibly Coalition squad, to improve our units’ language capabilities and cultural awareness and to give the Iraqis experience and training with professional U.S. troops.

¶Aggressively beef up the Iraqi MOD and MOI, and other Iraqi ministries critical to the success of the ISF — the Iraqi Ministries of Finance, Planning, Health, Criminal Justice, Prisons, etc. — by reaching out to U.S. military retirees and Reserve/National Guard volunteers (i.e., give up on trying to get other USG Departments to do it.)

¶Conduct an accelerated draw-down of U.S. bases. We have already reduced from 110 to 55 bases. Plan to get down to 10 to 15 bases by April 2007, and to 5 bases by July 2007.

¶Retain high-end SOF capability and necessary support structure to target Al Qaeda, death squads, and Iranians in Iraq, while drawing down all other Coalition forces, except those necessary to provide certain key enablers for the ISF.

¶Initiate an approach where U.S. forces provide security only for those provinces or cities that openly request U.S. help and that actively cooperate, with the stipulation being that unless they cooperate fully, U.S. forces would leave their province.

¶Stop rewarding bad behavior, as was done in Fallujah when they pushed in reconstruction funds, and start rewarding good behavior. Put our reconstruction efforts in those parts of Iraq that are behaving, and invest and create havens of opportunity to reward them for their good behavior. As the old saying goes, “If you want more of something, reward it; if you want less of something, penalize it.” No more reconstruction assistance in areas where there is violence.

¶Position substantial U.S. forces near the Iranian and Syrian borders to reduce infiltration and, importantly, reduce Iranian influence on the Iraqi Government.

¶Withdraw U.S. forces from vulnerable positions — cities, patrolling, etc. — and move U.S. forces to a Quick Reaction Force (QRF) status, operating from within Iraq and Kuwait, to be available when Iraqi security forces need assistance.

¶Begin modest withdrawals of U.S. and Coalition forces (start “taking our hand off the bicycle seat”), so Iraqis know they have to pull up their socks, step up and take responsibility for their country.

¶Provide money to key political and religious leaders (as Saddam Hussein did), to get them to help us get through this difficult period.

¶Initiate a massive program for unemployed youth. It would have to be run by U.S. forces, since no other organization could do it.

¶Announce that whatever new approach the U.S. decides on, the U.S. is doing so on a trial basis. This will give us the ability to readjust and move to another course, if necessary, and therefore not “lose.”

¶Recast the U.S. military mission and the U.S. goals (how we talk about them) — go minimalist.

Below the Line (less attractive options):

¶Continue on the current path.

¶Move a large fraction of all U.S. Forces into Baghdad to attempt to control it.

¶Increase Brigade Combat Teams and U.S. forces in Iraq substantially.

¶Set a firm withdrawal date to leave. Declare that with Saddam gone and Iraq a sovereign nation, the Iraqi people can govern themselves. Tell Iran and Syria to stay out.

¶Assist in accelerating an aggressive federalism plan, moving towards three separate states — Sunni, Shia, and Kurd.

¶Try a Dayton-like process

 

Rumsfeld sendi forsetanum minnisblað um breytta stefnu gagnvart Írak

Repúblíkanar vilja eyða seinustu dögunum sem þeir sitja við völd í að æsa sig yfir kynlífi fólks

Það er eitthvað mjög grunsamlegt við hversu mikinn áhuga Repúblíkanar hafa á einkalífi og kynlífi fólks. Ef þeir eru ekki að æsa sig yfir því að sumt fólk sé samkynhneingt, (en þingmenn þeirra eða pólítíksir leiðtogar, eins og Mitt Romney, eða sjónvarpspredíkarar, hafa margir grunsamlega mikinn áhuga á samkynhneigð) þá eru þeir að æsa sig yfir því að gagnkynhneigt fólk stundi kynlíf. Reyndar eru repúblíkanar á því að það eigi enginn að stunda kynlíf, nema hann sé löglega giftur aðila af hinu kyninu. Og þá helst bara til að búa til börn. Og hananú!

Svo miklar áhyggjur hafa repúblíkanar af því að fólk sé að stunda kynlíf, að alríkisstjórnin ver árlega milljónum bandaríkjadala í að prómótera skirlífi! Á undanförnum árum hefur bandaríska alríkisstjórnin, undir hanldeiðslu Bush, veitt milljörðum íslenskra króna í auglýsingaherferðir meðal unglinga sem hvetja þau til þess að stunda ekki kynlíf og taka "skirlífisheit". Á sama tíma hefur verið dregið stórlega úr annarri kynfræðslu, og stjórnvöld lagst alveg sérstaklega gegn því að unglingum og ungmennum sé kennt að nota smokka eða aðrar getnaðarvarnir... enda smokkar alveg voðalega eitthvað ógeðslegir...?

Semsagt: Alríkisstjórnin vill ekki kenna unglingum að nota getnaðarvarnir, en heldur úti stórfelldum áróðri fyrir því að kynlíf sé bæði ljótt og dónalegt, og eigi alls ekki heima meðal siðaðs eða heiðarlegs fólks. Þetta eru þeir sannfærðir um að dragi úr samfélagslegri upplausn og hnignun siðgæðis. Enda vitað mál að kynlíf er ægileg siðgæðishnignun?

Það fyndnasta er að allar rannsóknir hafa sýnt að skirlífisáróður Bush stjórnarinnar hefur engin áhrif - unglingar stunda ekkert minna kynlíf þó þeir séu neyddir til að horfa á áróðursmyndbönd um skirlífi, eða ef skólasálfræðingurinn reynir að sannfæra þau um að kynlíf sé stórt no-no. Það sem verra er, unglingar sem fá enga menntun um notkun getnaðarvarna eru líklegri til að fá kynsjúkdóma en hinir. Eins og það segði sig ekki sjálft? (Reyndar hafa rannsóknir sýnt að skirlífisherferðir auki tíðni kynlífs hjá ungmennum!) En Bush stjórninni er svo mikið í mun að vernda þessi snilldarprógrömm að þeir hafa hvað eftir annað komið í veg fyrir að ríkisendurskoðun kanni fjárveitingar og stjórnsýslu tengda þessum skirlífisárðursherferðum, en skírlífisprógrömm stjórnarinnar hafa kostað skattgreiðendur 1 milljarð bandaríkjadala...

Og til þess að kóróna vitleysuna ætla repúblíkanar núna að veita milljónum bandaríkjadala í að reka áróður fyrir því að fullorðið fólk, þ.e. fólk á aldrinu 19-29 ára stundi ekki kynlíf utan hjónabands!

The government says the change is a clarification. But critics say it's a clear signal of a more directed policy targeting the sexual behavior of adults.

"They've stepped over the line of common sense," said James Wagoner, president of Advocates for Youth, a Washington, D.C.-based non-profit that supports sex education. "To be preaching abstinence when 90% of people are having sex is in essence to lose touch with reality. It's an ideological campaign. It has nothing to do with public health."

Abstinence education programs, which have focused on preteens and teens, teach that abstaining from sex is the only effective or acceptable method to prevent pregnancy or disease. They give no instruction on birth control or safe sex.

The National Center for Health Statistics says well over 90% of adults ages 20-29 have had sexual intercourse.

Þetta er auðvitað alvarlegt vandamál sem ríkið á að takast á við, og verja til þess almannafé!

For last year's state grants, Congress appropriated $50 million. A similar amount is expected for 2007, but the money has not yet been allocated, according to the Administration for Children and Families.

"I think the program should talk about the problem with out-of- wedlock childbearing — not about your sex life," Brown says. "If you use contraception effectively and consistently, you will not be in the pool of out-of-wedlock births."

En getnaðarvarnir eru auðvitað bannaðar í þeirri skríngilegu, og satt best að segja frekar scary, veröld sem Bush og hans stuðningsmenn vilja búa í. Ástæðan er auðvitað einföld: það eru ekki kynsjúkdómar, einstæðar mæður eða óskilgetin börn sem þetta fólk hefur áhyggjur af. Repúblíkanaflokkurinn virðist raunverulega hafa áhyggjur af því að fólk 90% alls fólks skuli stunda kynlíf... Það hljóta að vakna spurningar hverskonar kynferðislega óra þingmenn og pólítískir leiðtogar repúblíkanaflokksins eru með. Hvað rekur fullorðið fólk til þess að vilja leggja milljarða króna í að banna öðru fullorðnu fólki að sofa saman?

M

Ást repúblíkana og íhaldsmanna á orðaleikjum og merkingu orða

Það er til merkis um algjört rökþrot þegar menn fara að rífast um merkingu orða. Og ef það er eitthvað að marka orðhengilshátt bandaríkjaforseta í Íraksmálum - en öll utanríkisstefna forsetans virðist nú snúast um hvað eigi að kalla stríðið í Írak, þ.e. að það sé ekki "borgarastríð", heldur eittvað allt allt annað. En það er ekki bara forsetinn og nánustu samstarfsmenn hans sem þykjast vera betur máli farnir en aðrir, og vita betur hvað eigi að kalla hlutina. Repúblíkanaflokkurinn virðist fullur af kverúlöntum og litlum merkikertum í snyrtilegum jakkafötum sem halda að það sé legitimate rökræðutækni að skilgreina hugtök upp á nýtt og gagrýna andstæðinga sína fyrir að kunna ekki rétt mál, eða kalla ekki hlutina sínum "réttu nöfnum"...

Og nú beina íhaldsmenn spjótum sínum að rauðliðanum Webb: Um daginn lenti Jim Webb, nýkjörnum öldungadeildarþingmanni Virginíu, saman við George W. Bush, fertugasta og þriðja forseta Bandaríkjanna. Bush, sem ber ábyrgð á því að þúsundir bandarískra hermanna hafa fallið í misheppnaðri hernaðaraðgerð sem kom af stað "innanríkisátökum og upplausn" í Írak, spurði Webb "How's your Boy" - en sonur Webb er í Írak. Webb svaraði: "I'd like to get them out of Iraq, Mr. President", þ.e. Webb vill fá son sinn til baka frá Írak. En frekar en að segja eitthvað eins og "let us hope they can all return soon", eða "We must do everything we can to make sure that they succeed in their mission, and can return home soon", eða bara eitthvað kurteislegt, eitthvað sem sýndi að hann skildi að Webb ætti son sem væri í lífshættu, ákvað foresetinn að hreyta út úr sér: "That's not what I asked you, How's your boy?" Og þessu svaraði Webb: "That's between me and my boy, Mr. President" (sjá færslu mína um þessi samskifti þeirra hér.)

Það ætti að vera öllum ljóst hvor aðilinn sýndi hinum dónaskap, hvor kom fram af hroka og hvor ætlaðist til þess að embættisstaða sín kallaði fram undirlægjuhátt og smjaður... Ef ég ætti börn sem væru föst í tilangslausu borgarastríði einhverstaðar í eyðimörk hinum megin á hnettinum myndi ég líka vilja fá þau aftur, og ég skil mjög vel að Webb skuli hafa vogað sér að láta þá skoðun í ljós, þó forsetinn væri valdamikill og auðugur maður.

En bandarískir hægrimenn og fréttaskýrendur hafa aðrar skoðanir á þessum samskiftum. George F. Will á Washington Post skrifaði langa grein um "dónaskap" Webb gagnvart forsetanum. Samkvæmt Will er Webb nefnilega "a boor". Í frásögn Will urðu samskifti þeirra tveggja þannig:

When Bush asked Webb, whose son is a Marine in Iraq, "How's your boy?" Webb replied, "I'd like to get them [sic] out of Iraq." When the president again asked "How's your boy?" Webb replied, "That's between me and my boy." ... Webb certainly has conveyed what he is: a boor. Never mind the patent disrespect for the presidency. Webb's more gross offense was calculated rudeness toward another human being -- one who, disregarding many hard things Webb had said about him during the campaign, asked a civil and caring question, as one parent to another.

Til þess að ná fram réttum áhrifum sleppir Will snúðugu svari forsetans, og sleppir því að Webb ávarpaði forsetann "mr. President". Hvað sem því líður þykist Will vera búinn að sanna að Webb sé dóni, sem ekki þurfi að taka alvarlega. Hér birtist hugmynd margra afturhalds-íhaldsmanna um kurteisi og helgi stofnana og nauðsyn þess að menn bukti sig og beygi frammi fyrir sér hærra settum embættismönnum. Bændadurgar eins og Webb eiga að sýna sýslumanninum virðingu, jafnvel þó sýslumaðurinn sé getulaus auli sem hafi sólundað sveitasjóðinum, steypt sveitinni í skuldir, sendi börn bænda út í opinn dauðann og neiti að viðurkenna að hann hafi gert nein mistök?

En þessi ímyndaða ókurteisi er ekki alvarlegasti glæpur Webb. Nei. Helsti glæpur hans er nefnilega að "[he] has become a pompous poseur and an abuser of the English language before actually becoming a senator", og máli sínu til stuðnings vitnar Will í grein sem Webb skrifaði í Wall Street Journal (sjá fyrri færslu mína um þá grein hér).

Umfjöllun Will um Webb er áhugaverð, því í henni birtast nokkur af uppáhalds rökræðutækjum margra repúblíkana og íhaldsmanna. Útúrsnúningar eru auðvitað eftstir á lista, enda byrjar Will grein sína á að þeim. Þvínæst er orðhengilsháttur. Will vitnar í grein Webb. Webb hafði skrifað:

"The most important -- and unfortunately the least debated -- issue in politics today is our society's steady drift toward a class-based system, the likes of which we have not seen since the 19th century. America's top tier has grown infinitely richer and more removed over the past 25 years. It is not unfair to say that they are literally living in a different country."

Þessu svarar Will þannig:

Never mind Webb's careless and absurd assertion that the nation's incessantly discussed wealth gap is "the least debated" issue in American politics.

In his novels and his political commentary, Webb has been a writer of genuine distinction, using language with care and precision. But just days after winning an election, he was turning out slapdash prose that would be rejected by a reasonably demanding high school teacher.

Það er semsagt prósinn sem er ekki nógu góður? Og hvað er það sem Will mislíkar? Notkun Webb á orðinu "literally". Webb segir að hinir ríkustu lifi "bókstaflega" á annarri öld en almenningur. Það er vissulega rétt að Webb hefði átt að segja "figuratively" eða eitthvað álíka, en raunveruleikinn er engu að síður hinn sami, og Webb lýsir hlutunum eins og þeir birtast almenningi, þ.e. venjulegu fólki sem þarf að hafa áhyggjur af alvarlegri hlutum en hvort forsetinn hafi verið ávarpaður af tilhlýðlegri virðingu og hvort þingmenn séu nógu vel máli farnir og noti réttar myndlíkingar. Það sama gildir um stríðsátökin í Írak. 68% allra Bandaríkjamanna eru þeirrar skoðunar að það sé borgarastríð í Írak, og allir fréttaskýrendur eru sömu skoðunar, þó sumir noti enn orðalag stjórnarinnar, af "virðingu við forsetaembættið", eða eitthvað álíka gáfulegt. Það getur varla skift miklu að íbúum Írak og öllum fræðimönnum sem fjalla um Mið Austurlönd eða borgarastríð séu þeirrar skoðunar að átökin séu borgarastríð?

Eftir að þeir töpuðu kosningunum virðast repúblíkanar ekki treysta sér til annars en að rífast um orð og orðanotkun... En það er rétt að rifja það upp að Jim Webb sigraði frambjóðanda repúblíkana George "Macaca" Allen, eftir að sá síðarnefndi kom upp um hverskonar orðaforða hann hefði. Allen reyndi líka að snúa sig út úr því vandamáli með því að reyna að endurskilgreina og búa til ný orð.

M

Kjósendur Bush líklegri til að þjást af geðröskunum og ranghugmyndum, líka verr upplýstir, samkvæmt nýrri rannsókn

Þetta gæti skýrt margt... Margir vinstrimenn hafa reyndar haldið fram svipuðum kenningum undanfarin ár, en því miður er erfitt að sýna fram á svonalagað með vísindalegum hætti. Þartil einhverjum uppátækjasömum MA nema við ríkisháskóla Connecticut (þ.e. Southern Connecticut State University) datt í hug að gera könnun á skoðunum geðsjúklinga í kosningunum 2004. Þá kom í ljós að því verri ranghugmyndir og geðröskunin var, því líklegri var sjúklingurinn til að kjósa Bush...

Lohse’s study, backed by SCSU Psychology professor Jaak Rakfeldt and statistician Misty Ginacola, found a correlation between the severity of a person’s psychosis and their preferences for president: The more psychotic the voter, the more likely they were to vote for Bush.
“Our study shows that psychotic patients prefer an authoritative leader,” Lohse says. “If your world is very mixed up, there’s something very comforting about someone telling you, ‘This is how it’s going to be.’”

Samkvæmt könnuninni voru geðsjúklingar sem kusu Bush líka verr upplýstir en geðsjúklingar sem kusu Kerry:

“Bush supporters had significantly less knowledge about current issues, government and politics than those who supported Kerry,” the study says.

Samskonar niðurstöður hafa fengist í eldri könnunum - t.d. voru kjósendur sem þjáðust af órum og ranghugmyndum hrifnari af Nixon í kosningunum 1972, en í því tilfelli er sennilega rétt að segja að líkur sæki líkan heim?

Ég hef heyrt af rannsóknum á því hversu vel upplýstir áhorfendur Fox, og stuðningsmann forsetans eru, og þær kannanir hafa allar komist að sömu niðurstöðu: Því verr upplýst fólk er, og því minna sem það veit um gang heimsmálanna, þeim mun líklegra er það til að vera sannfært um að Bush hafi staðið sig vel í starfi. Þetta með tengslin milli geðröskunar og stuðnings við forsetann eru hins vegar nýjar fréttir - en eftir að hafa hlustað á AM Talk radio, og þó sérstaklega Michael Savage í nokkur ár, held ég að það geti vel staðist, því ég er ekki viss um að ég myndi þora að vera í sama herbergi og helmingurinn af þeim vitfirringum sem hringja í "the Savage nation".

M

Bill O'Reilly viðurkennir að hann sé bara "pínkulítill og ómerkilegur" karl...

Undanfarin ár hefur Bill O'Reilly búið til "fréttir" fyrir sjónvarps og útvarpsþætti sína með því að æsa sig yfir því að sumar verslunarkeðjur skuli voga sér að óska fólki "happy holidays" frekar en "merry christmas". Sú svívirða er, samkvæmt menningar og merkingarfræðingnum O'Reilly, auðvitað liður í einhverju dularfullu "stríði" vinstrimanna gegn jólunum og kristindómi.

Í gærkvöld fékk O'Reilly Kirsten Powers "democrat strategist" og Micelle Malkin, sem er hægrisinnaður bloggari og "Fox political analyst" í viðtal til að tala um ákvörðun Crate & Barrel að nota frasann "happy holidays", en talsmaður Crate & Barrel á að hafa sagt í viðtali við Minneapolis Star Tribune að starfsmenn fyrirtækisins þurfi að segja "happy holidays" af virðingu við viðskiftavini sem ekki eru kristnir:

Crate & Barrel has Jewish, Muslim and atheist customers, spokeswoman Betty Kahn said. "We would definitely not say Merry Christmas," she continued.

Þetta fannst O'Reilly hámark ósvífninnar, en þegar Powers neitaði að taka undir skoðanir O'Reilly, og Malkin var ekki nógu sammála honum virðist sem O'Reilly hafi fallist hendur:

O’REILLY: I am. I am that — Michelle, you — you know me. You know I am that petty, that if you’re going to annoy me like this because I just get annoyed. It’s a federal holiday. Say “merry Christmas,” say “happy holidays,” stand on your head. I don’t care. But to say, “We’re absolutely not going to say ‘merry Christmas’,” I’m not going there then. That’s how small I am. Am I wrong?

MALKIN: Well — well, look. On my aggravato-meter, it’s a two. On yours it sounds like it’s about a six with 10 being total eye-popping outrage. But so you’re not going to buy any crates or barrels. And you know…

O’REILLY: Right. There — I think it’s, you know. Isn’t it dumb?

POWERS: That you feel that way, yes.

O’REILLY: No, isn’t to dumb for a spokesman of a major — of a major company, where 80 percent of the country is Christian and 90 celebrates Christmas, isn’t it dumb, Michelle, to come out and say, “I’m absolutely not going to say that”?

Það er hægt að horfa á upptöku af O'Reilly viðurkenna innri smæð sína og ómerkilegheit á Think Progress.

M

Bush sleppur naumlega við að fá kjaftshögg frá Jim Webb!

Jim Webb er uppáhalds öldungadeildarþingmaður minn! Eftir kosningarnar var Webb útnefndur af fréttaskýrendum "íhaldssamur" demokrati, og átti að vera helsta sönnun þess að demokrataflokkurinn hefði unnið kosningarnar með því að tefla fram íhaldssömum frambjóðendum. Svo kom Webb út úr skápnum í Wall Street Journal með því að skrifa grein undir titlinum "Stéttabarátta" þar sem hann kallaði bandaríska alþýðu, verkamenn og bændur, til vopna í baráttunni gegn óréttlátri skiptingu auðæfa.

En Webb er ekki bara einhverskonar varhugaverður rauðliði - hann er líka það skapstór að hann þarf að taka á sér öllum til að lenda ekki i slagsmálum við forsetann!!

Forsaga málsins er sú að Bush bauð öllum nýjum þingmönnum í hátíðlega móttöku í Hvíta húsinu, og af einskærri kurteisi spurði forsetinn Webb hvernig syni þess síðarnefnda liði í Írak. Webb er fyrrverandi landgönguliði og sonur hans er líka í landgönguliðinu og er Írak að reyna að komast hjá því að vera sprengdur í loft upp í borgarastríði Íraka, nei, ég meina "The ongoing scuffle between sectarian groups". Webb líkaði ekki tónninn í rödd forsetans, og forsetinn varð snúðugur:

Bush asked Webb how his son, a Marine lance corporal serving in Iraq, was doing.

Webb responded that he really wanted to see his son brought back home, said a person who heard about the exchange from Webb.

“I didn’t ask you that, I asked how he’s doing,” Bush retorted, according to the source.

Webb confessed that he was so angered by this that he was tempted to slug the commander-in-chief, reported the source, but of course didn’t. It’s safe to say, however, that Bush and Webb won’t be taking any overseas trips together anytime soon.

“Jim did have a conversation with Bush at that dinner,” said Webb’s spokeswoman Kristian Denny Todd. “Basically, he asked about Jim’s son, Jim expressed the fact that he wanted to have him home.” Todd did not want to escalate matters by commenting on Bush’s response, saying, “It was a private conversation.”

A White House spokeswoman declined to give Bush’s version of the conversation.

Þessi frásögn er úr The Hill - sem yfirliett er með langsamlega skemmtilegustu lýsingarnar á bandarísku þínglífi. The Washington Post er með nánast sömu útgáfu af samskiptum þeirra Bush og Webb, sleppir því að Webb hafi viljað kýla Bush, en staðfestir að forsetinn virðist hafa fyrrst við þegar Webb lét í ljós áhyggjur af lífi og limum sonar síns! Meðan dætur Bush eru í Argentínu, í svo miklu partýstuði að sendiráð Bandaríkjanna í Buenos Aires hefur beðið þær vinsamlegast að róa sig niður, er sonur Webb í Írak. Washington Post bætir við að Webb neiti að láta taka ljósmyndir af sér og forsetanum saman:

How's your boy?" Bush asked, referring to Webb's son, a Marine serving in Iraq.

"I'd like to get them out of Iraq, Mr. President," Webb responded, echoing a campaign theme.

"That's not what I asked you," Bush said. "How's your boy?"

"That's between me and my boy, Mr. President," Webb said coldly, ending the conversation on the State Floor of the East Wing of the White House...

"I'm not particularly interested in having a picture of me and George W. Bush on my wall," Webb said in an interview yesterday in which he confirmed the exchange between him and Bush. "No offense to the institution of the presidency." ...

In the days after the election, Webb's Democratic colleagues on Capitol Hill went out of their way to make nice with Bush and be seen by his side. ... Not Webb, who said he tried to avoid a confrontation with Bush at the White House reception but did not shy away from one when the president approached.

The White House declined to discuss the encounter.

Webb er nefnilega alvöru karlmenni - ekki þykjustukúreki eins og Macaca Allen og George W. Bush, fertugasti og þriðji forseti Bandaríkjanna...

M 

Newt Gingrich vill takmarka málfrelsi í Bandaríkjunum

Repúblíkaninn Newt Gingrich, sem hefur verið að gæla við að bjóða sig fram til forseta árið 2008 lýsti því yfir í gærkvöld að hugsanlega þyrfti að endurskoða málfrelsi í Bandaríkjunum:

Gingrich, speaking at a Manchester awards banquet, said a "different set of rules" may be needed to reduce terrorists' ability to use the Internet and free speech to recruit and get out their message.

"We need to get ahead of the curve before we actually lose a city, which I think could happen in the next decade," said Gingrich, a Republican who helped engineer the GOP's takeover of Congress in 1994.

Þetta eru mjög athyglisverðar vangaveltur, fyrir nokkrurra hluta sakir. Í fyrsta lagi er það vissulega rétt að bandaríkjamenn gætu lent í því að "lose a city... in the next decade" og það er svo sannarlega rétt að alríkisstjórnin eigi að gera allt sem í hennar valdi stendur til að koma í veg fyrir að stórborgir tapist og íbúar þeirra drepist eða hrekist á flótta og komist ekki heim til sín, heimili almennings og eigur séu eyðilagðar og fólk þurfi að hafast við í flóttamannabúðum eða íþróttaleikvöngum? Reynslan hefur sýnt að heilu stórborgirnar geta lagst í rúst á fáeinum dögum og að Bandaríkjastjórn, hjálparsveitir og herinn eru hreint ekki nógu vel undir það búin að takast á við slíkar katastrófur, sama hversu mikið "heck of a job" allir séu að gera...

En það er auðvitað fráleitt að frelsispostular á borð við Newt Gingrich telji að það þurfi að styrkja nauðsynlega innviði samfélagsins, eða ráða hæfa menn til þess að stjórna ríkisstofnunum á borð við FEMA. Nei. Slíkt telst sennilega einhverskonar bolsévismi, og kostar skattpeninga? Og hvernig hyggst Gingrich þá vernda borgarana? Nú, með því að skerða málfrelsi! Þannig hugsar þessi fánaberi frelsisins! Koma á tvennskonar reglum um málfrelsi - sumir megi segja sumt, og aðrir megi ekki segja annað. Um málfrelsi "hryðjuverkamanna" skuli gilda "a different set of rules". Hvernig ætli eigi að ákveða hverjir séu hryðjuverkamenn og hverjir ekki? Kannski þarf að stofna til þess sérstaka ríkisskrifstofu, mannaða skriffinnum með víðtæk völd til þess að rannsaka óbreytta borgara og skoðanir þeirra til að skera úr um hver má fá að segja hvað?

Í huga "frelsispostula" á borð við Newt Gingrich er það ábyggilega góð skriffinska - meðan almannaþjónusta er vond skriffinnska. Við þurfum semsagt bara að óttast "stóra bróður" þegar hann er að safna sköttum eða útdeila "handouts", en ekki þegar hann er að njósna um okkur og ákveða hverjir fái að njóta fullra mannréttinda og hverjir ekki?

Það besta við þessa stjórnmálaheimspeki Gingrich er að hann var staddur í hátíðarkvöldverð til heiðurs málfrelsi...

M

Bush alltaf að tapa: Stríðið í Írak nú formlega orðið "borgarastríð"

Fram til þessa hafa bandaríksir fjölmiðlar verið ófáanlegir til að kalla ástandið í Írak "borgarastríð". Ástæðan er auðvitað sú að það hefur verið opinber lína Hvíta hússins og forsetans að ástandið í Írak sé stöðugt að batna, að ástandið sé alls ekki svo slæmt, og að Bandaríkjaher sé "making progress". Einverra hluta vegna virðast margir bandarískir hægirmenn nefnilega hafa bitið það í sig að ef þeir viðurkenna að ílla undirbúin innrás bandaríkjahers hafi hleypt af stað borgarastríði þá sé "operation enduring freedom (or chaos and mayhem)" tapað spil... Grundvallaratriði "faith based" utanríkispólítík forsetans og stuðningsmanna hans virðist nefnliega vera að afneita raunveruleikanum.

Fjölmiðlar hafa verið tilbúnir til að fylgja þessari línu fram til þessa, og fyrir vikið hefur öll umræða um stríðið í Írak og bandaríska utanríkispólítík verið hálf marklaus - það gefur auga leið að það er ekki hægt að ræða hluti af neinu viti nema þeir séu kallaðir sínum réttu nöfnum. Það er þess vegna stórmerkilegt að bæði MSNBC og NBC skuli hafa ákveðið að kalla ástandið í Írak "borgarastríð":

The news from Iraq is becoming grimmer every day. Over the long holiday weekend bombings killed more than 200 people in a Shiite neighborhood in Baghdad. And six Sunni men were doused with kerosene and burned alive. Shiite muslims are the majority, but Sunnis like Saddam Hussein ruled that country until the war. Now, the battle between Shiites and Sunnis has created a civil war in Iraq. Beginning this morning, MSNBC will refer to the fighting in Iraq as a civil war — a phrase the White House continues to resist. But after careful thought, MSNBC and NBC News decided over the weekend, the terminology is appropriate, as armed militarized factions fight for their own political agendas. We’ll have a lots more on the situation in Iraq and the decision to use the phrase, civil war. 

Bandarísk dagblöð hafa gælt við hugtakið borgarastríð í nokkurn tíma - en um helgina fjallaði LA Times um "Iraq's Civil War" frekar en að tala um að ástandið "stefndi í að verða" eða "líktist" eða eitthvað álíka loðið. Í New York Times í morgun var frábær grein um pólítískan vandræðaganginn í kringum hugtakið borgarastríð, en þar kom fram að nánast allir sérfræðingar í málefnum mið-austurlanda, fræðimenn sem hafa fjallað um borgarastríð og sérfræðingar i utanríkismálum hafi fyrir löngu verið búnir að sannfærast um að það væri borgarastríð í Írak.

Ég skil reyndar ekki af hverju Bush og Repúblíkanaflokkurinn tekur því ekki fegins hendi að bandaríkjaher í Írak sé að fást við borgarastrið - frekar en einhverskonar "insurgency" eða "sectarian violence". Það hlýtur að vera auðveldara að halda því fram að upplausnarástandið sé írökum sjálfum að kenna - þeir séu jú uppteknir við sitt eigið borgarastríð, sem komi veru Bandaríkjahers í sjálfu sér lítið við. Ef bandaríkjaher er hins vegar að berjast við "insurgents" og "foreign fighters", "elements of Al-Qaeda" eða allra handa íslamófasista í Írak er upplausnarástandið augljóslega að miklu leyti á ábyrgð Bandaríkjahers, því í slíku stríði er bandaríkjaher annar aðal deiluaðilinn. Í borgarastríði er Bandaríkjaher hins vegar frekar áhorfandi - því borgarastríð er jú, samkvæmt skilgreiningu, stríð milli borgara sama ríkis.

Með því að skilgreina stríðið í Írak sem borgarastríð er líka auðveldara fyrir repúblíkana að styðja brottflutning hersins frá Írak án þess að viðurkenna uppgjöf - meðan stríðið í Írak er fyrst og fremst barátta við "insurgents" og terrorista myndi brottflutningur bandaríkjahers auðvitað vera uppgjöf. En ef stríðið í írak er borgarastríð er brottflutning bandaríkjahers "tactical redeployment".

M