Framkvæmdaleysi og leti Repúblíkana Demokrötum að kenna...

Athafnaleysi 109 löggjafarþings Bandaríkjanna hefur töluvert verið í fréttum í Bandaríkjunum undanfarna daga, og mér telst til að liberal bloggarar hafi skrifað minnst eina færslu um "the do-nothing congress" seinustu viku eða svo. Svör repúblíkana hafa helst verið þau að væla yfir því að það væri ósanngjarnt að ætlast til þess að þingmenn mættu í vinnuna, því þeir þyrftu að vera heima í kjördæmi að tala við "alvöru" fólk. Það kæmi niður á hjónaböndum þeirra ef þeir væru of lengi í Washington. Að vísu hef ég dálitla samúð með repúblíkönum, því svo virðist sem það séu margar freistingar í Washington, enis og Don Sherwood uppgötvaði.

En nýjasta útspil Repúblíkana er að athafnaleysi og leti þeirra sé raunverulega Demokrötum að kenna: Demokrataflokkuirnn, sem hefur verið í minnihluta í báðum deildum þingsins síðan 2002, á að hafa komið í veg fyrir að þingfrumvörp fengjust samþykkt. Talsmaður John Boehner, þingmanns repúblíkana frá Ohio útskýrði athafnaleysi repúblíkana þannig:

House Democrats have spent every waking moment of the past Congress obstructing any effort towards progress. ... They have tried to blow up the tracks on immigration reform, tax relief, earmark reform, you name it.

And now in the last few days of this Congress where they have a chance to help make progress, they decide instead to abdicate their responsibilities and play the blame game. Just goes to show they're a party of zero ideas and zero action.

Seinustu tvö ár hafa Repúblíkanar haft meirihluta í báðum deildum þingsins, og forseti landsins er líka úr þeirra flokki. Það er ekki við demokrata að sakast að flokkurinn hafi ekki komið neinu í verk. "Immigration reform", sem var á dagskrá fyrr í ár rann út í sandinn vegna þess að Repúblíkanar gátu ekki náð innbyrðis samkomulagi um hvaða leið ætti að fara. Og frekar en að reyna að leysa innbyrðis ágreining sinn fóru þingmenn flokksins heim í kjördæmi "til að tala við venjulegt fólk" um innflytjendavandann. Frekar en að sinna "immigration reform" vildu þingmenn flokksins frekar eyða vinnuvikunni í borgarafundi um hversu hættulegir innflytjendur væri, þar sem þeir gætu útskýrt fyrir kjósendum hversu miklar áhyggjur þeir hefðu af innflytjendum! Varðandi "tax reform" - Repúblíkanar hafa mikið talað um "tax reform", en aldrei borið fram nein raunveruleg lagafrumvörp um endurskoðun skattkerfisins. Deomkratar hafa ekki getað stövað nein af skattalækkunarfrumvörpum repúblíkana. Og "earmark reform"? Þeir sem hafa harðast barist gegn öllum tilraunum til að minnka "pork" og bitlinga í fjárlögunum eru í flokki repúblíkana. Seinast þegar ég gáði var Ted "seris of tubes" Stevens í repúblíkanaflokknum.

Fyrst koma repúblíkanar engu í verk af því að þeir eru of uppteknir af því að vera ósammála innbyrðis um hversu hart þeir vilji taka á innflytjendamálum, svo geta þeir ekki mætt í vinnuna af því að þeir eru of uppteknir við að halda borgarafundi til að auglýsa sjálfa sig, svo kenna þeir demokrötum um getuleysi sitt, og klykkja svo út með því að ásaka demokrata um að "play the blame-game"...

M

Meira af leti þingmannsins Jack Kingston, (R-GA), sem finnst þriggja daga vinnuvika barasta alveg nóg

Af einhverjum undarlegum ástæðum hefur Jack Kingston, þingmaður repúblíkana frá Georgíu, ákveðið að gera veður út af því að demokratar ætlist til þess að þirmenn mæti í vinnuna alla fimm daga vinnuvikunnar. Í gær lýsti Kingston því yfir í viðtali við Washington Post að Demokrataflokkurinn ætlaði að reka þingið eins og einhverja þrælagaleiðu, og að þetta sannaði enn og aftur að þeir hötuðu fjölskyldur og fjölskyldugildi. Íllska demokrata er nú samt ekki meiri en svo að þingmenn mega fara heim á hádegi á föstudögum. Mig grunar að það séu ansi margir fjölskyldumenn sem myndu glaðir fá að byrja helgina á hádegi á föstudögum. En ekki Kingston. Ef hann fær ekki sína fjögurra daga helgi er hann ónýtur maður.

En það þýðir ekki að Kingston vilji ekki vinna - því í viðtali við Fox í gærkvöld reyndi han að afsaka þetta fáránlega væl sitt:

With BlackBerrys, cell phones, you can stay in touch with what’s going on in Washington. But you know, when you’re back home with the real people

Það er þó gott að Kingston minntist ekkert á Instant messaging, því það er alvitað að þingmenn gera fleira með hjálp veraldarvefjanna en að "stay in touch with whats going on in Washington" - sumir þingmenn voru nefnilega að senda allskonar annarskonar tölvupósta og skeyti... En hvað sem Mark "Maf54" Foley og nútímalegri samskiftatækni líður eru minnst tveir gallar á þessari kenningu Kingston: Í fyrsta lagi eru margir þingmenn, og jafnvel forsetinn, alls óklárir á því hvað þetta "internet" er. Formaður the United States Senate Committee on Commerce, Science and Transportation,Ted Stevens - repúblíkani frá Alaska - varð t.d. frægur í sumar fyrir eftirfarandi yfirlýsingu:

...just the other day... an Internet was sent by my staff at 10 o'clock in the morning on Friday, I got it yesterday. Why? [...] They want to deliver vast amounts of information over the Internet. And again, the Internet is not something you just dump something on. It's not a big truck. It's a series of tubes.

Ted Stevens, sem er formaður þeirrar þingnefndar sem hefur með fjarskifti að gera veit m.ö.o. ekki hvað internetið er. Ég á erfitt með að sjá að sá maður geti sinnt þingstörfum með hjálp internetsins. Og forsetinn? Hann neitar að nota tölvupóst, og viðurkennir að hann noti internetið aðallega til að googla sjálfan sig og skoða gerfitunglamyndir af búgarðinum sínum í Texas!

En jafnvel þó allir þingmenn repúblíkana kynnu að nota internetið og gætu alveg jafn auðveldlega haldið nefndarfundi, samið lagafrumvörp og fengið þau samþykkt í gegn um tölvupóst og farsíma, virðist Kingston telja að vinna stjórnmálamannsins felist alls ekki í svoleiðis leiðindum. Kingston heldur því nefnilega fram að hann vinni 60 tíma vinnuviku, sem felst aðallega í því að tala við kjósendur:

When we’re back home, we’re visiting schools, we’re talking to groups, we’re meeting with constituents. We’re getting real information on the ground. We’re listening and we’re learning.

Þetta heitir "campaigning" og hefur vissulega heilmikið með stjórnmál að gera. Stjórnmálamenn þurfa stöðugt að vera að minna kjósendur á sjálfa sig, mæta á fundi til að auglýsa síðustu afrek sín, eða minna á hversu ægilega hættulegir andstæðingarnir séu, að demokrataflokkurinn "hati fjölskyldur og fjölskyldugildi"... En stjórnmálamenn eru ekki í vinnu hjá almenningi við að auglýsa sjálfa sig og stefnumál sín. Stjórnmálamenn fá laun frá almenningi fyrir að stjórna, sjá til þess að lög séu sett og ríkisstofnanir gæti almannahags. Það er reyndar hér sem hnífurinn stendur í kúnni. Of margir þingmenn repúblíkana virðast nefnilega halda að stjórnmál snúist um kosningapot og "campaigning", að starf stjórnmálamannsins sé að mæta á fundi og halda æsilegar ræður, að starf stjórnmálamannsins felist í því að vera kosinn á þing. Jú, og svo halda svona stjórnmálamenn að þeirra starf felist í því að tryggja milljarða af almannafé til að byggja jarðgöng og brúarmannvirki á milli óbyggðra útnesja og eyja í Alaska. Svona menn eiga nákvæmlega ekkert erindi á þing.

M 

Embættismenn EPA segja upp störfum frekar en að lúta eftirliti

Frekar en að lúta eftirliti þingsins hafa embættismenn repúblíkanaflokksins ákveðið að segja upp störfum.

Important Bush Administration officials are ready to leave the government rather than undergo two years of hell from Democratic committee chairmen in Congress. Leading the exodus are officials of the Environmental Protection Agency (EPA), fearing investigation by two chairmen, Representatives Henry Waxman (D-CA) and John Dingell (D-MI).

Frekar en að þurfa að þola að þingið hafi eftirlit með embættisfærslum þeirra hafa þessir herramenn ákveðið að segja upp störfum. Sem vekur auðvitað spurningar: Við hvað eru þeir hræddir? Tilfellið er auðvitað að þingið hefur ekki sinnt neinum af eftirlitsskyldum sínum - Bush hefur skipað allra handa vanhæf skoffín í mikilvæg embætti - "Heck of a Job" Brownie er auðvitað besta dæmið, og þingið hefur ekkert gert til þess að veita þeim aðhald.

Ég hef mikla samúð með þeirri heimspeki að ríkið eigi ekki að vasast í málefnum borgaranna - hvorki einstaklinga né fyrirtækja - en það hlýtur að vera lágmarkskrafa að ríkið hafi eftirlit með sínum eigin embættismönnum, og sjái til þess að þeir fari að lögum, ekki satt?

M

Repúblíkanar of "þreyttir" til að klára þingstörf

Þegar ég sá fyrst að liberal bloggarar voru að uppnefna 109 löggjafarþing bandaríkjanna "the do nothing congress" hélt ég að þeir væru að vísa til þess að Repúblíkanaflokkurinn hafi ekki sinnt skyldum sínum við kjósendur - þingið hafi ekki sinnt eftirlitshlutverki sínu með framkvæmdavaldinu. Ástæðan er þó mun einfaldari: Núverandi þingmeirihluti Repúblíkanaflokksins hefur ósköp einfaldlega ekki nennt að mæta í vinnuna!

Before the midterm elections, GOP leaders had dismissed the Democrats' "do-nothing" label for the 109th Congress as political posturing, promising that a robust post-election session would put the accusation to rest. Instead, Republican lawmakers will have met for one week in November, devoted almost exclusively to leadership elections for next year, and one week in December, largely to pick committee assignments, move offices and pass a measure to keep the government operating through February.

En það er ekki bara að repúblíkanar hafi ekki getað mætt í vinnuna vegna þess að þeir hafi allir verið heima undir sæng í þunglyndi yfir útkomu kosninganna, því alls hafa þeir haldið 103 þingfundi undanfarið ár - vinnuvikan hefur að jafnaði byrjað eftir hádegi á þriðjudögum og lokið fyrir hádegi á fimmtudögum! Opinberir frídagar, þegar venjulegt fólk fær eins dags frí frá vinnu, hafa þingmenn notað sem afsökun til að taka sér viku frí frá vinnu.

Þetta væri svosem ekkert stórmál ef þingmenn væru þeim mun duglegri þegar þeir hundskuðust til að mæta í vinnuna - en þingmeirihluti Repúblíkana komst ekki yfir að ganga frá og samþykkja routine fjárveitingar til ríkisstofnana. Frekar en að klára þingstörf hafa þingmenn Repúblíkana ákveðið að taka sér jólafrí snemma, og láta næsta þingi, þegar demokratar verða komnir með meirihluta, sjá um að klára lagasetningar um 460 milljarða ríkisframlög til ríkisstofnana og ráðuneyta.

Af hverju geta repúblíkanar ekki klárað þessi þingstörf? Sumir vinstrimenn hafa haldið því fram að hér sé á ferð einhverskonar klókt plott: með því að velta leiðindastörfum eins og fjárlögum á næsta þing verði demokratar of störfum hlaðnir til að geta ráðist í einhver radikal stórvirki. Ástæðan er hins vegar mun einfaldari. Mike Pence, repúblíkani frá Indiana segir að þingmenn séu barasta of þreyttir til að geta hangið í vinnunni mikið lengur:

There is a lot of battle fatigue among members, probably on both sides of the aisle ... Contrary to popular belief, members of Congress are human beings. They have a certain shelf life and a certain amount of energy to be drawn on. We're tired.

Carpetbagger Report hafði þetta að segja um væl Mike Pence:

“Tired“? Americans are supposed to understand lawmakers’ unwillingness to do their job because they’re worn out? Two quick thoughts. One, members of Congress don’t get to whine about running out of “energy” and feeling “tired.” Soldiers in a disastrous war, which Congress has been reluctant to talk about, they get to talk about feeling tired.

Two, what, exactly, has worn these guys out? Have any major pieces of legislation passed both houses of Congress this year? Lawmakers may be fatigued after running from reporters who have questions about Mark Foley, Tom DeLay, Duke Cunningham, and Bob Ney, but that’s not much of an excuse.

Nýkjörnir þingmenn Demokrata hafa hins vegar lofað að mæta í vinnuna á mánudagsmorgnum, og sitja stíft við alla vikuna! Þetta þykja Repúblíkönum vondar fréttir. Í viðtali við Washington Post í morgun sagði Jack Kingston, repúblíkani frá Georgíu að þetta væri ein enn sönnun þess að Demokrataflokkurinn hataði fjölskyldur og fjölskyldugildi!

"Keeping us up here eats away at families," said Rep. Jack Kingston (R-Ga.), who typically flies home on Thursdays and returns to Washington on Tuesdays. "Marriages suffer. The Democrats could care less about families -- that's what this says."

Búúhúú!

M

 

 

Tony Snow búinn að skera á "borgarastríð-smorgarastríð" hnútinn í Írak: engin leið að segja til eða frá...

Það var koinn tími til að fréttamenn krefðu Tony Snow, talsmann forsetans, um svör við því hvort það væri borgarastríð í Írak. Snow segist hafa velt þessu fyrir sér "lengi" í seinustu viku, og komst að þeirri niðurstöðu að það væri barasta ekki nein leið til að skera úr um hvenær skeggjaðir múslimar væru í borgarastríði. Á blaðamannafundi í dag (það er ennþá þriðjudagur hjá mér!) var Snow spurður eftirfarandi spurningar:

Q Well, my question now is, what is the definition of the White House of the words "civil war?"

Þetta fannst Snow vera merkileg spurning:

MR. SNOW: That's an interesting question, and there's no clear answer to it, because the one thing -- I spent a lot of time thinking about this last week, and I'm not sure you get any two people to agree. For instance, if a civil war is a situation in which you have two clearly identified organizations with clearly identified leadership, both actively soliciting support from the populace and fighting over territory, authority and legitimacy -- it probably doesn't apply. If you have as your definition of a civil war something that involves the entire land mass -- north, south, east and west -- doesn't apply. But some people think the sectarian violence you've seen -- centered largely around Baghdad, and you also have some terrorist activity in Anbar, a considerable amount -- they think that is civil war. So it depends on which metrics you use for doing it. And frankly, I gave up on trying because there are any number of people who have different measurements.

Nú jæja. Tony Snow er semsagt búinn að játa sig sigraðan í orðskilgreiningamaraþoninu. Nú er eftir að sjá hverjir aðrir falla úr keppni!

M

Bush hafði verið varaður við Jim Webb, fór samt til að snapa fætíng

Þetta Bush-Jim Webb mál virðist ekki ætla að hverfa af bandarískum bloggsíðum eða úr hefðbundnari fjölmiðlum. Og þetta er samt með einfaldari málum: Forsetinn spurði Webb (sem er nýkjörinn öldungadeildarþingmaður demokrata frá Virginíu) hvernig syni þess síðarnefnda liði í Írak - Webb svaraði "I’d like to get them out of Iraq, Mr. President" - sem forsetanum fannst ekki nógu kurteislegt, eða nákvæmt svar við mjög svo einfaldri spurningu, svo hann svaraði um hæl: "That's not what I asked you: How's your boy?" Webb var misboðið, og samkvæmt fréttum þurfti hann að taka á sér öllum til að hjóla ekki í "the decider". Ég fjallaði um þetta stórskemmtilega mál í síðustu viku. Sjá hér.

Stuðningsmenn Repúblíkanaflokssins hafa gert mikið mál úr "dónaskap" Webb - enda finnst þeim að Bush megi koma fram við foreldra hermanna, sem eru að heyja tilgangslaust stríð í fjarlægu landi, af fullkominn óvirðingu, krefja þau um svör og gerast snúðugur þegar fólk fellur ekki í stafi frammi fyrir foringjanum. Seinasta skoffínið til að tjá sig um dónaskap Webb var Bill O'Reilly, sem sagði í gær að Webb hafi sýnt forsetanum "óvenjulega óvirðingu", í ljósi þess að Bush hafi "bara verið að reyna að vera kurteis". Mannasiðakennarar repúblíkanaflokksins hafa látið í veðri vaka að Webb hafi sett alla uppákomuna á svið til þess að fá tækifæri til að lenda í einhverskonar konfrontasjón við forsetann.

Nýjasta uppljóstrunin í þessu undarlega máli er samt sú að Bush vissi að sonur Webb hafði nýlega sloppið naumlega við að vera drepinn: Stuttu áður en Webb og Bush ræddust við í kokteilboði Hvíta Hússins var bíll sem var að keyra við hliðina á Webb yngri sprengdur í loft upp, og í þeim bíl þrír landgönguliðar. Webb eldri hafði fengið fréttirnar, og var auðvitað hrærður. Það besta er þó að forsetinn hafði verið varaður við því að vera "extra sensitive" þegar hann talaði við Webb! Jim Moran (D-Va) segir að Bush hafi verið beðinn um að sýna Webb sérstaka aðgát:

Not only did Bush know about it, he was specifically briefed on the incident before meeting with Webb, and was cautioned to be extra sensitive in speaking with Webb about his son.

Og hvernig ákvað forsetinn að sýna föður hermanns sem hafði rétt í þessu horft upp á félaga sína sprengda í loft upp, og sjálfur rétt sloppið við að vera drepin? Nú með því að heimta skýr og greinargóð svör, þegar Webb lét í ljós ósk sína um að sonur hans og aðrir hermenn kæmust heim sem fyrst! "Thats not what I asked you"...

M

Jólagjöfin í ár: GOP dagatalið

Íllgjarnir liberal bloggarar í Bandaríkjunum hafa varla getað hamið gleði sína yfir þessu frábæra dgagatali Repúblíkanaflokksins. Sérstaka gleði vekur herra águst - glæsilegur og karlmannlegur, með tíugallona-hattinn! "The decider" sem herra mars er líka viðeigandi - Mars, guð stríðs og hernaðar; forsetinn situr íhugull að naga gleraugun, ábyggilega að tala við þjóðarleiðtoga og stjórnspekinga í símann, meðan hann horfir út í fjarskann, hugurinn reikar til Írak, áhyggjurnar og samúðin skín úr augunum, og reyndar barasta hverjum einasta andlistsdrætti.

Dagatalið kostar skitna 25 dollara, og samkvæmt heimasíðu repúblíkanaflokksins er dagatalið tilvalið til að sýna öllum, vinum og kunningjum, hversu mikið þú elskir forsetann.

M

Leiðari Washington Post um Ísland: "Blame Iceland"

Ég verð að játa að ég hef ekki fylgst nógu vel með íslenskum fjölmiðlum, svo ég veit hreinlega ekki hvort ég er seinastur með þessar fréttir - en í gær skrifaði Washington Post leiðara um afstöðu Íslendinga til togveiða. Washington Post er ekkert sérstaklega vinveitt íslendingum í þessum leiðara, og mér fannst bráðnauðsynlegt að birta hann aftur í heild sinni! Takið eftir að stefna okkar í sjávarnytjum hefur síst vaxið í augum útlendinga eftir að við tókum upp á því aftur að veiða hvali.

Blame Iceland

A tiny country that still hunts whales scuttles an effort to save the ocean bottom.

Sunday, December 3, 2006; Page B06

IN A FORM of fishing known as bottom trawling, huge, weighted nets are dragged across the ocean floor, destroying corals and just about everything else in their path. In U.S. waters, the practice is tightly regulated -- and forbidden in certain environmentally sensitive areas. On much of the high seas, however, it's open season. Delicate ecosystems get ravaged with nobody paying attention. The Bush administration, along with several other governments, has been pushing for a moratorium on unregulated trawling on the high seas. Last month, thanks in large part to Iceland, it failed to get that measure.

Iceland did not act alone in preventing a ban: Russia, Japan, China and South Korea joined in. Iceland's embassy, in a statement, said it "strongly objects to claims, made by some environmental organizations, that it was in the forefront of blocking consensus" to ban deep-sea bottom trawling. The denial is disingenuous. In closed-door negotiations, Iceland, along with Russia, took a particularly vocal and aggressive stand against strong action.

Because the arcane rules of high-seas fishing are largely defined by consensus, even small countries that are genuine moral outliers in world attitudes toward oceans can prevent agreement. The result in this case was a mushy resolution that fell far short of what the administration and environmental groups wanted, which in turn is ominous for efforts to protect marine life in international waters. The world's oceans are heading toward environmental collapse, which only bold action will avert. It's hard to imagine that happening if a country that hunts whales and has a population smaller than Washington's can help block a common-sense proposal to safeguard the ecological health of the ocean floor.

NASA sækir innblástur til víkinga

Í Washington Post í morgun var grein um geimkönnunarprógrömm NASA og drauma um landnám á fjarlægum hnöttum. Greinarhöfundur og NASA virðast sjá geimferðaprógramm Bandaríkjanna sem beinan arftaka víkinganna. Þetta eru auðvitað góðar fréttir fyrir okkur Íslendinga, því það er ekki svo lélegt að NASA og geimáhugamenn ímyndi sér að Leifur Eiríksson sé forfaðir Captain Picard!

As Michael Griffin, the head of NASA, sees it, humanity is setting out on an interplanetary quest not dissimilar to what began with the Vikings. An age of space exploration has begun, but only with the same confused baby steps that brought Leif Eriksson briefly to Vinland and North America (or was it Greenland?).

"Fifty years into it, the amount of progress that the Vikings had made would not have been that noticeable, and that's where we are in space flight today," Griffin said in a recent interview. "I really think that's the way to look at it." [...]

It's an ambitious, almost Star Trek-like vision, one that has ardent supporters and vocal detractors.

M

Galin gamalmenni: Öldungadeildarþingmaðurinn Pete Domenici (R-New Mexico) ráfar um þingsali í náttfötunum

Bandaríkjamenn eiga það til að sinna ýmsum erindum í náttbuxunum - það er t.d. alsiða að háskólanemar mæti í náttbuxunum í skólann meðan próf standa yfir. Og yfirleitt kippir fólk sér ekki upp við að sjá fullorðið fólk á náttfötunum úti í búð. Ég veit ekki hvort þessi siður er bundinn við Miðvesturríkin, en það virðist vera almenn skoðun fólks að náttbuxur séu ásættanlegur klæðnaður í siðaðra manna samfélagi.

En það virðist sem þessi siður þyki ekki nógu fínn í Washington D.C., því á föstudaginn varð uppi fótur og fit þegar starfsmenn þingsins sáu til öldungadeildarþingmannsins Pete Domenici þar sem hann var á einhverju rápi, ógirtur, klæddur í náttbuxur og stóra skyrtu. Domenici, sem er 75 ára gamall, virtist vera á stefnulaus ráfi um ganga þinghússins í buxum sem sjónarvottar sögðu að gætu ekki hafa verið neitt annað en náttbuxur. Aðrir þóttust hafa séð Domenici á nærbrókinni... Samkvæmt The Hill: (The Hill krefst áskriftar, sem ég tími ekki að punga út, en Raw Story birti parta úr greininni):

We had a number of reports Friday that Sen. Pete Domenici (R-N.M.) was wandering the halls of Senate office buildings in his jammies, ... Two staffers said they saw the Senator wearing 'tartan' or 'buffalo plaid' pajama bottoms and a 'loose-fitting shirt.' By the end of the day, one informant called to say she heard Domenici was walking around in his boxers.

Domenici brást hinn versti við þessum aðdróttunum: 

What are people talking about ‘walking the halls’? I work!’” the 74-year-old Domenici said, sounding a tad indignant that folks would assume his lightweight wool plaid pants were pajamas. “These pants have two pockets like any else.”

They’re comfy, and they’re fun, he said. “People stop me to talk about them. They’re Christmasy, they’re black and white.”

Þannig eru semsagt buxur skilgreindar af orðskilgreiningarráðuneyti Repúblíkana? Eitthvað sem er með tvo vasa? Fyrir þarsíðustu jól keypti ég mér einmitt svona buxur, úr þykkri bómull með tveimur vösum. Það hafa þá verið fullkomlega legitimate vinnubuxur, samkvæmt Domenici? Domenici hefur reyndar eina afsökun: það eru að koma jól, og þessi náttbuxnaárátta bandaríkjamanna er yfirleitt verst í Desember. En hvenær urðu svartur og hvítur að "jólalitum"? Ég hélt að grænn og rauður væru "jólalitirnir".

M