Ingraham verði Jon Stewart Fox News?

Íhaldsmönnum í Bandaríkjunum hefur sviðið undan þeim Comedy Central félögum Jon Stewart (The Daily Show) og Stephen Colbert (The Colbert Report) [sjá þessa nýlegu færslu Ritstjórans um skaðleg áhrif þeirra félaga á lýðræðið]- en þeir hafa ótrúlegan hæfileika til að benda á fáránleikann og hræsnina í málflutningi og stefnu núverandi stjórnvalda í BNA...

Grín-sjónvarpsstöð afturhaldsaflanna, Fox-news, hefur, samkvæmt orðrómi á netinu, gert ráðstafanir til að hleypa af stokkunum sinni eigin útgáfu af The Daily show, og hver á að fá að stýra þeim þætti önnur en sjónvarpskonan geðþekka, stjórnmálaspekingurinn og mannvinurinn Laura Ingraham! Ingraham væri þá kannski loksins komin á rétta hillu?

M

New York kurteisasta borg veraldar

Samkvæmt Washington Times.

Það er klisja í Bandaríkjunum að íbúar New York séu öðru fólki ókurteisara, og það sé varla fyrir siðmenntað og kurteist fólk úr Miðvesturríkjunum eða öðrum hlutum "the heartland" að hætta sér innan um ruddaskapinn í stórborginni. Þessi mýta passar ágætlega við hugmyndir sumra um að í New York sé ekki þverfótandi fyrir allra handa hommum, vinstrimönnum, gyðingum og innflytjendum... New York er, ásamt Seattle og Portland ein vinstrisinnaðasta, eða mest liberal, borg Bandaríkjanna.

Ég verð að játa að ég hef ekki enn komið því í verk að heimsækja NY - en allir sem ég þekki segja að New Yorkbúar séu bæði almennilegir og kurteisir. Og samkvæmt nýlegri rannsókn er New York líka kurteisasta borg veraldar - Bombay ókurteisust í veröldinni, Moskva og Bucharest dónalegastar í Evrópu. Maður hefði reyndar haldið að samneyslusfamfélög Kommúnista í Rúmeníu og Rússlandi hefðu átt að geta alið upp kurteisa borgara, en einstaklingsfrelsið og frjálshyggjan í Bandaríkjunum að ala upp frekju og dónaskap í fólki...

M

Washington bannar skrifstafi í reseptum lækna!

Þetta er með skemmtilegri lagasetningu sem ég hef séð! Til þess að lækka kostnað í heilbrigðiskerfinu, og fækka mistökum lækna, hefur Washington fylki bannað læknum að fylla resept út með skrifstöfum:

Physicians barred from using cursive to write prescriptions

On June 7, a new law went into effect that could paralyze the penmanship-impaired. It says that if a prescription isn't hand-printed, typed or electronically generated, it can't be filled, Jeff Smith of the state Health Department explained.

Cursive is illegal.

... random samples of 6,000 prescriptions were collected throughout the state with help from the state's Board of Pharmacy. When pharmacists, physician assistants and others tested the samples, they found 24 percent to 32 percent illegible.

Öll fréttin er hér.

Írak og Ungverjaland

Söguþekking Bush er ekki upp á marga fiska, en við vissum það svosem... Um daginn var leiðari í LA times um nýlega sagnfræðikenningar forsetans...

EDITORIALS

From Hungary '56 to Iraq '06

President Bush strains a historical analogy in the friendly confines of Central Europe.

June 23, 2006

ONE OF THE PERKS OF BEING president of the United States is traveling to the post-communist democracies of Central Europe, basking in the rare appreciation of U.S. foreign policy and co-opting the rich local narratives of freedom to justify the White House's interventions du jour. President George H. W. Bush went to a newly free Prague in 1990 to agitate for a showdown with Iraq. President Clinton celebrated victory in Kosovo with a party in Slovenia.

George W. Bush continued that tradition in Budapest on Thursday. But by drawing a direct link between Hungary's quashed anti-communist rebels of 1956 and Iraq's struggling leaders of 2006, he offered a troubling reminder that his administration continues to confuse the Cold War with the vastly dissimilar war on terrorism — while refusing to acknowledge any limitations on the use of American power.

In October 1956, university students in Budapest launched protests that blossomed into a 12-day revolution. A new government freed political prisoners and demanded full withdrawal from the Warsaw Pact. U.S. Secretary of State John Foster Dulles backed Hungary's "sovereignty," but he also signaled to the Kremlin that the U.S. did not "look upon these nations as potential military allies." With Washington preoccupied with the Suez Canal crisis, the Red Army sent tanks into Budapest, killing thousands, driving 2% of the population into exile and extending Soviet hegemony for an additional 33 years.

Speaking in front of some surviving '56ers on Thursday, Bush said, "We've learned from your example, and we resolve that when people stand up for their freedom, America will stand with them." Which comes perilously close to saying that, if given a historical do-over, the U.S. would have sent in soldiers and bombs.

It's appropriate to question Washington's response half a century ago, particularly in allowing the CIA-backed Radio Free Europe to stoke Hungarians' hopes that the West would rally to their side (a cruelty not unlike the disastrous signals sent to Iraqi Shiites who opposed Saddam Hussein in 1991). But confronting Moscow in Budapest would have almost certainly precipitated World War III, with potentially tragic results for the very people being saved. Though liberty was delayed, it eventually came, largely through the efforts of the Hungarians themselves — making it more likely to endure.

In Iraq, regime change came from the outside, and getting locals to buy into it is proving more difficult. Iraqi Prime Minister Nouri Maliki, Bush insisted in Budapest, "is committed to the democratic ideals that also inspired Hungarian patriots in 1956 and 1989." We hope that's true. But staking a nation's foreign policy on Iraq resembling Hungary is a recipe for disappointment — or something much worse.

Bill O'Reilly og Saddam Hussein

Það er hægt að treysta á Bill O'Reilley sem óþrjótandi uppsprettu vitfirringar og vitleysu. Nýjasta útspil O'Reilly eru stuðningsyfirlýsingar hans við Saddam Hussein, og yfirlýsingar um að Saddam hefði kunnað að halda uppi röð og reglu í Írak, og að Bandaríkjamenn ættu að taka sér hann til fyrirmyndar...! Í útvarpsþætti sínum lýsti O'Reilly því yfir að

Saddam was able to control Iraq, as you know, and defeat insurgencies against him. The new Iraqi government can do the same, but it needs to get much tougher.

og gullkornið, eftir að hafa lýst því hvernig Saddam lét taka af lífi pólitíska andstæðinga og aðra vandræðagemsa...

That's how I'd run that contry -- just like Saddam ran it.

Nú hélt ég einhvernveginn að eftir stjórnvöld og stuðningsmenn þeirra hefðu séð að gereyðingarvopnafyrirslátturinn væri orðinn gagnslaus hefðu þau ákveðið að ástæða innrásarinnar í Írak hefði verið að koma á lýðræði og flæma frá völdum íllmennið Saddam Hussein... Er þá ekki kominn tími til að O'Reilly krefjist þess að fyrrum forseti Írak verði kallaður aftur til starfa?

(sjá umfjöllun um þessi ummæli O'Reilly hjá Media Matters, hér og hér.)

 M

Sálfræði Bandarískrar utanríkisstefnu á The Onion

The Onion getur stundum með fáránleikanum hitt naglann á höfuðið! Þessi frétt þeirra er ein af skemmtilegri analýsum á Bandarískum utanríkismálum sem ég hef lesið lengi!

Report: U.S. May Have Been Abused During Formative Years

June 21, 2006 | Issue 42•25

WASHINGTON, DC—A team of leading historians and psychiatrists issued a report Wednesday claiming that the United States was likely the victim of abuse by its founding fathers and motherland when it was a young colony.

 "In its adulthood, the U.S. displays all the classic tendencies of a nation that was repeatedly mistreated in its infancy—difficulty forming lasting foreign relationships, viewing everyone as a potential enemy, and employing a pattern of assault and intimidation to assert its power," said Dr. Howard Drexel, the report's lead author. "Because of trust issues stemming from the abuse, America has become withdrawn, has not made an ally in years, and often resents the few nations that are willing to lend support—most countries outgrow this kind of behavior after 230 years."

According to Drexel, nations that act out in selfish, self-destructive ways in statehood were usually granted too much independence at an early age, especially if the motherland had other newly annexed lands to care for.

According to Yale University psychology professor John Bauffman, while some rebellious behavior in a nation's adolescence is common, and sometimes healthy, America's historically stormy relationship with mother country Great Britain points to a deep need for acceptance.

...

Although the American nation appeared to be on the road to recovery by the early 1990s, watershed events such as the open discussion of sexual issues, a protracted custody battle in the closing months of 2000, and a series of threats and physical attacks from enemy nations triggered centuries of repressed memories and set off a recurring pattern of violent outbursts and emotional volatility.

"America compensated for early mistreatment by taking out this pent-up aggression on other nations—getting involved in aggressive conflicts seemingly just for the thrill of it, starting arguments and wars that can't be won, suspecting that everyone is out to get them," Drexel said. "This nation needs help, but by its very nature, refuses to accept it."

Afganginn af "fréttinni" má svo lesa hér.

40% bandaríkjamanna trúa á heimsendi...

Los Angeles Times birti í dag áhugaverða grein um heimsendatrúarfólk og millenerianista – fólk sem trúir því í alvörunni að heimsendir sé í nánd, og að himnarnir opnist og þá muni Jesú, og herskarar engla streyma til jarðar og berjast við Satan og hans kóna... Fyrir skynsamt fólk, sem ekki þjáist af ranghugmyndum eða djúpstæðri veruleikafirringu er erfitt að trúa því að til sé fólk sem trúi bókstaflega á heimsendalýsingar biblíunnar.

Vitleysistrúarbrögð af þessu tagi eru oft annað hvort grátleg eða hlægileg – oft bæði í einu. Um áramótin 2000 voru margir Mormónar í Utah sannfærðir um að Jesú myndi birtast í kvöldmat á gamlárskvöld... og dekktu borð með humar og ný-afskornum blómum. Þó Jesú hefði ekki látið sjá sig var fólkið tregt til að hreinsa af borðum, ef ske kynni vera að frelsarinn væri bara seinn á ferð. Það var ekki fyrr en farið var að slá í humarinn og blómin farin að visna að hinir trúuðu ákvaðu að kannski hefði heimsendir ekki átt að koma 2000... kannski bara aðeins seinna?

Fræðimenn töldu að slá myndi á heimsendatrú eftir aldamótin, en reynslan hefur verið önnur – og benda kannanir nú til þess að 40% bandaríkjamanna trúi því að heimurinn muni farast bráðlega...

M

The Value Crowd

Ritstjórinn skrifaði stuttan pistil um fyrisjáanlegar tilraunir Republikanaflokksins (GOP) til að höfða til þess sem þeir hafa kosið að kalla 'the base' - sem þeir hafa ákveðið að séu fólk sem hægt sé að flokka sem 'value voters'. Og samkvæmt kokkabókum áróðursmeistara flokksins er þetta fólk allt hýsterískt fylgist ekki með fréttum, og er líka auðblekkt...

Ég segi þetta ekki í einhverri misheppnaðri tilraun til að vera fyndinn. og ég var ekki að reyna að vera fyndinn, eða til að spila á klassískar stereótýpur um heimska og auðtrúa bandaríkjamenn. Ég var bara að benda á hið augljósa, sé málflutningur republikanaflokksins skoðaður örlítið.

Í fyrsta lagi er strategía republikana að spila á að kjósa eigi núverandi valdhafa vegna þess "að við erum í stríði". Þetta stríð er bandaríkjamönnum nokkuð vel kunnt... og þó stór hluti þjóðarinnar trúi því ennþá að Saddam Hussein hafi átt gereyðingarvopn og verið á mála með Bin Laden, vita allir að stríðið er klúður frá upphafi til enda, og þessir kjósendur eru þó nógu klókir til að fatta að þeir sem bera ábyrgð á þessu klúðri eru þeir sem sitja við völd - ekki pólitískir andstæðingar þeirra!

Í öru lagi hafa republikanar lofað þessum patríotísku values kjósendum allskonar lagasetningar á undanförnum árum. Bush var kosinn árið 2000 á því, meðal annars að hann væri "kristinn", og "kristnu" kjósendurnir héldu að "þeirra maður" væri kominn í hvíta húsið - sami leikur var spilaður 2002 og 2004, og á að virka 2006 og aftur 2008... Vandamálið er þetta - þessir "kristnu" kjósendur hafa enn ekki séð neitt af því sem þeir virkilega vildu: Bann við samböndum samkynhneigðra, kennslu á sköpunarsögu biblíunnar í skólum, bann við fóstureyðingum... Bush og republikanarnir hafa þó í það minnsta svikið þessa kjósendur sína!

Vandamálið fyrir GOP er að þessir kjósendur hafa líka fattað að það var leikið á þá! Ef þessir kjósendur sitja heima í nóvember er úti um GOP í þinginu - ef þeir mæta á kjörstað eiga republikanarnir ennþá séns - því þetta fólk kýs ekki demokrata.

Varðandi auðblekkinguna... Það vissu allir að uppistand republikana um daginn í öldungadeildinni útaf stjórnarskrárbreytingu til 'varnar hjónabandinu' væri ódýrt bragð til þess eins gert að höfða til afturhaldssamra kjósenda, og það sama gildir um fánabanns vitleysuna. Eini munurinn er sá að republikanarnir geta ekki einu sinni gert það að almennilegu flokksmáli, það er svo vitlaust!

Republikanaflokkurinn hefur í undangengnum kosningum ítrekað höfðað til afturhldssamasta vængs flokksins - og það hefur skilað þeim atkvæðum og völdum fram að þessu. Það er rétt séns að sú strategía gangi ekki upp í þetta skipti...

M

Stórsigur Demokrata í haust

Það er athyglisvert að fylgjast með því hvernig fréttaskýrendur og aðrir hafa fjallað um möguleika demokrata í kosningunum í haust. Fyrir um mánuði eða tveimur byrjuðu fréttaskýrendur að tala um möguleika demokrata á að vinna á í kosningunum í Nóvember, en smátt og smátt fór þessi umræða að snúast um að demokratar væru nánast öruggir um að vinna, ekki bara sigur, heldur stórsigur í kosningunum.

Það eru nokkrar ástæður fyrir því að taka þessum fréttum varlega. Ekki vegna þess að það sé ekki góður séns á að demokratar geti unnið á í kosningunum, eða að það væri eftirsóknarvert.

Í fyrsta lagi er alls ekki ljóst að demokratar geti unnið neina stórsigra í nóvember. Meirihluti Bandaríkjamanna er á móti forsetanum, og fylgjandi því að demokratar nái meirihluta í þinginu - en Bandaríkin eru ekki eitt kjördæmi, heldur er kosningakerfið byggt upp á einmenningskjördæmum. Til þess að koma í veg fyrir að mismörg atkvæði búi á bak við hvern þingmann er kveðið á um að kjördæmakortið skuli endurskoðað eftir hvert manntal, sem heitir "redistricting". Þetta ferli er hins vegar í höndum fylkisþinganna, og eru því pólitísk. Í þeim fylkjum þar sem demokratar hafa verið lengi við völd hafa kjördæmin því verið dregin með það fyrir augum að tryggja sem flest þingsæti fyrir demokrata, og þar sem republikanar hafa verið lengi við völd hefur hið gagnstæða verið uppi á teningnum. Tom DeLay varð frægur fyrir að tryggja Republikönum um tíu auka þingsæti fyrir Texas með mjög svívirðilegum endurteikningum á kjördæmakorti fylkisins. (Þetta ferli heitir "Gerrymandering" - og vísar til Elbridge Gerry, fylkisstjóra Massachussets í upphafi nítjándu aldar - en Gerry teiknaði upp kosningaumdæmi fyrir sjálfan sig, sem leit út eins og Salamandra á korti... eða Gerry-mandra.)

Vegna "the Gerrymandering" eru því mjög fá kjördæmi raunverulega "competitive", því í mörgum þeirra eru yfirburðir annars flokksins slíkir að eitthvað mjög stórfenglegt þarf að gerast til að kjördæmið skipti um hendur, og ólíklegt að sigur þeirra verði einhverskoanar "landslide". (fyrst ég er að tala um bandarísk stjórnmál hlýt ég mega nota bandarískt stjórnmála-lingó!)

Það sem er þó verra er að með því að vera stöðugt að segja að demokratarnir muni ábyggilega bursta republikanana í kosningunum, og með því að bera kosningarnar í haust saman við þingkosningarnar 1994, þegar Republikanar unnu þingið af demokrötum í fyrsta skipti í háa herrans tíð - er verið að setja markið of hátt. Það er næstum útilokað að kosningarnar í haust verði einhverskonar endurleikur á kosningunum 1994, en með því að láta eins og þær muni verða það, geta Republikanar gert tvo hluti: 1) móbíliserað stuðningsmenn sína til þess að mæta á kjörstað eða gefa peninga, til að afstýra þessu ægilega syndafalli sem kosningasigur demokrata yrði, og 2) snúið niðurstöðu kosninganna upp í sigur fyrir sjálfa sig. Eftir kosningarnar eigum við nefnilega eftir að heyra eftirfarandi söng: "það bjuggust allir við því að demokratar myndu vinna stórsigra, en það er augljóst að þeir hafa bara rétt nauman meirihluta í þinginu... þetta verður að teljast mikilvægur varnarsigur fyrir republikana..." og í bandaríkjunum munu republikanar nota niðurstöðuna (eða réttara sagt að hún sé ekki eins slæm og þeir eru að reyna að sannfæra okkur um að hún gæti orðið) til þess að halda því fram að þjóðin hafi alls ekki verið að lýsa vantrausti á forsetanum eða flokknum...

M

 

Ron Paul, einn sex Republikana sem er á móti stríðinu í Írak

Ég hef alltaf haft gaman af því að fylgjast með Ron Paul, sem er í þingliði Republikana frá Texas - aðallega vegna þess að Paul er alvöru frjálshyggjumaður - og þó hann sé fulltrúi republikana á þingi hafa þeir jafn mikið gagn af honum og eins og hann væri á þingi fyrir Málfundafélag Maóista. Þar að auki eru ekki mjög margir alvöru ídeólógískir þingmenn á Bandaríkjaþingi - flestir veifa ídeólógískum flöggum, en eru, þegar allt kemur til alls fyrst og fremst í valdabisness. Frægastur þeirra er auðvitað Tom DeLay, sem var í þingliði Texas, ásamt Paul, og segir sagan að það hafi ekki farið neitt of vel með þeim. Reyndar hataðist nánast öll frjálshyggjudeild Republikanaflokksins við 'the hammer'.

Ég skil samt ekki ennþá af hverju menn eins og Paul eru í þessum hörmulega stjórnmálaflokki sem Republikanaflokkurinn er - allavegana undir núverandi forystu er þessi flokkur eins fjarri því að vera lógískt heimil frjálshyggjunnar og Málfundafélag Maóista!

M

   

"Saving the GOP from itself: Congressman fights to restore party's  traditions" 

By SAMANTHA LEVINE | HOUSTON CHRONICLE

June 15, 2006

WASHINGTON - It's not that Rep. Ron Paul, one of only six Republicans publicly against the war in Iraq, is estranged from the party, he said Thursday, it's that the party is estranged from its ideals. "The Republican leadership is not in sync with Republican traditions" that have historically valued a non-interventionist foreign policy, said Paul, the Lake Jackson lawmaker who voted against the 2002 resolution authorizing the use of force in Iraq.  

Even Bush, Paul noted, had once been critical of former President Clinton's involvement of U.S. troops in Kosovo and Somalia. "Now, I think Republicans have slipped and become more like Democrats," Paul said Thursday. "Not only have they drifted into a conflict overseas, but it was a pre-emptive war." "I am doing my best," Paul added, "to save the Republicans from themselves."

The nine-term lawmaker is a Republican by registration and a Libertarian by philosophy. He is known for voting against most legislation on the grounds that it oversteps constitutional limits. His comments came as the House debated a GOP resolution that linked support for the Iraq war with support for the global war on terror.

Paul, who represented Galveston and a suburban/rural swath of southeast Texas, deemed the proceedings little more than a political sham designed to bully members of Congress into backing the war. The American people "will see through it as a resolution with no substance," he said. "It's pretty clear that the country is much more in my camp now. They are not happy with Iraq."

The resolution essentially advocates "endless war and endless occupation," Paul said. He tried unsuccessfully to persuade GOP leaders to include in the debate consideration of a resolution that would pressure Bush to develop a plan to bring troops home.

Paul has little hope that the United States will succeed in spreading democracy in Iraq as long as U.S. forces remain in the struggling nation. "Our presence there is one of the sources of the problem," he said. "Occupation rallies the (opposing) troops and undermines any overtures towards the West."

Like the rest of the House, Paul is up for re-election this fall. He faces Democratic cattleman Shane Sklar of Edna, a former congressional aide. Paul said his anti-war stance gets a good deal of support from Democrats and Independents in his district, though some Republicans question his loyalty to the GOP. "I don't think about what's best for the Republican party," Paul said. "I think about what is best."