Bannað að tala um Ron Paul á hægriblogginu Redstate

Ron Paul er merkilegur stjórnmálamaður. Þó ekki væri nema vegna þess að hann er eini yfirlýsti, og raunverulegi, frjálshyggjumaðurinn í þingflokki Repúblíkana. Það er nefnilega ákveðinn misskilningur að Repúblíkanaflokkurinn sé þéttskipaður frjálshyggjumönnum. Repúblíkanar hafa vissulega talað fyrir skattalækkunum og takmörkunum á reglum og reglugerðum og einkarekstri, en fyrir flesta þingmenn flokksins virðist sú frjálshyggja ekki rista dýpra.

Persónufrelsi og stjórnarskrárvarin réttindi almennings virðast til dæmis ekki skipta þingmenn Repúblíkana nokkru einasta máli. Mottó núverandi ríkisstjórnar virðist hafa verið að borgararnir þyrftu að fórna persónufrelsi sínu og stjórnarskrárvörðum réttindum svo vernda mætti frelsið.

"Frelsisvörnin" hjá Repúblíkanaflokknum hefur nefnilega aðallega snúist um að standa vörð um eigin völd, sérhagsmuni, og svo skefjalausa útþenslu ríkisvaldsins.

En það eru einstaka menn í Repúblíkanaflokknum sem líta öðru vísi á hugtakið "frelsi", og skilja að athafna-, eða fyrirtækjafrelsi er enskis virði ef stjónarskrárvörðum borgaralegum réttindum hefur verið fórnað. Eini forsetaframbjóðandi Repúblíkanaflokksins sem hefur talað um mikilvægi stjórnarskrár Bandaríkjanna er Ron Paul.

Þannig hafa stjórnmálaskýrendur og hægrisinnaðir bloggarar hafa nánast allir sem einn afksrifað Ron Paul sem rugludall og ómerkjung. Í nýlegri könnun meðal hægrisinnaðra bloggara um hverjir væru óvinsælustu hægrimenn Bandaríkjanna kom í ljós að Ron Paul er langasamlega óvinsælastur. Fasistanornin Ann Coulter lenti í áttunda sæti, ásamt James Dobson.

Það eina sem Paul hefur unnið sér til saka er að vera á móti stríðinu í Írak, útþenslu ríkisvaldsins á valdatíð Bush og öryggislögregluríki því sem Bush stjórnin hefur reynt að koma á í krafti the USA Patriot act. Semsagt: Repúblíkanar, sem þykjast öðru jöfnu sérstaklega útskipaðir verðir "frelsisins" og takmarkaðs ríkisvalds hatast við eina frambjóðanda flokksins sem hefur talað fyrir frelsi og takmörkun ríkisvaldsins...

Nýjasti kaflinn í þessari ömurðarsögu er ákvörðun hægribloggsins RedState um að banna umræðu um Ron Paul!

Afganginn má lesa Hér

Huckabee - eini íhaldsmaðurinn í framboði

Það eru bara tveir menn í framboði fyrir Repúblíkanaflokkinn sem ég get viðurkennt að virðist vera alvöru stjórnmálamenn, sjálfum sér samkvæmir og með alvöru sannfæringu, eða í það minnsta einhverskonar vott af hugsjónum. Það eru frjálshyggjumaðurinn Ron Paul og íhaldsmaðurinn Mike Huckabee. Huckabee, sem er fylkisstjóri frá Arkansas (hann er meira að segja frá sama bæ og Bill Clinton - Little Rock!), er vígður prestur og babtisti. Hann hefur verið giftur sömu konunni allt sitt líf, ólíkt flestum öðrum frambjóðendum Repúblíkna sem eru allir annað hvort raðframhjáhaldarar eða hafa komið sér upp "trophy wifes" og það eru engin myndbönd af honum að sprella í kvenmannsfötum.

Það sem meira er, Huckabee hefur ekki skipt um skoðanir á viðkvæmum málum, ólíkt Romney, Giuliani og Thompson, sem voru allir mjög frjálslyndir þar til þeir fóru að sækjast eftir tilnefningu Repúblíkanaflokksins. Þeir félagar hafa allir lýst sig fylgjandi kvenréttindum, rétti kvenna til fóstureyðinga og réttindum samkynhneigra, og Giuliani barðist gegn NRA meðan hann var borgarstjóri NY. Þá sækja hvorki Romney né Thompson kirkju og það er vafamál hvort Romney geti talist kristinn.

Stjórnmálaskýrendur og bloggarar eru búnir að vera að tala um Huckabee í langan tíma, og hann hefur verið tíður gestur í "late night" umræðuþáttum. Viðhorf flestra fréttaskýrenda virðist vera að það sé skrýtið að Huckabee nyti ekki meiri stuðnings, sérstaklega í ljósi þess að íhaldssamir og "kristnir" repúblíkanar virðast ósáttir við aðra frambjóðendur flokksins.

En nú lítur út fyrir að kjósendur Repúblíkana séu loksins að veita Huckabee athygli - því samkvæmt nýjustu könnun á viðhorfum kjósenda í Iowa, sem er mikilvægt prófkjörsfylki, er Huckabee ásamt Fred Thompson annar vinsælasti frambjóðandi Repúblíkana. Mitt Romney er með sjö prósentustiga forystu á þá félaga. Og stjórnmálaskýrendur telja að Huckabee geti verið á siglingu enn ofar:

Huckabee's been doing right what Thompson's been doing wrong. He's working really hard. He's extremely personable. He likes to talk to people. And on paper, in terms of that core constituency among Republicans in Iowa, he ought to be doing well. He's caught in that classic vicious circle: he doesn't get a lot of campaign funding and media attention because people don't think he's electible. But people don't think he's electible because he's not getting much funding and media attention

Lesa afganginn HÉR

Hverjir styðja stríðið í Írak? Ílla upplýstir einfeldningar!

Auðvitað eru ekki allir stuðningsmenn stríðsins í Írak einhverskonar fífl. Það er t.d. hægt að styðja áframhaldandi veru Bandaríkjanna á þeim forsendum að stríðið "sé að vinnast" og að brotthvarf Bandaríkjahers muni bara gera ástandið verra. Það má vel vera. Ég held reyndar að stór hluti stuðningsmanna stríðsins sé fólk sem er ekki tilbúið til að viðurkenna að það hafi haft á röngu að standa 2003, og sé enn þann dag í dag að reyna að réttlæta fyrir sjálfu sér og öðrum að það hafi, einhverra hluta vegna, látið blekkjast til að styðja einhverja misheppnuðasta utanríkisfíaskói allra tíma.

En mikill meirihluti bandarískra kjósenda er engu að síður búinn að fá sig fullsaddan af þessu stríði. Samkvæmt tölum Galup frá í vor frá í vor telja einvörðungu 42% að rétt hafi verið að gera innrás í Írak 2003, og 58% töldu að kalla ætti allt herlið heim tafarlaust eða fyrir næsta vor. Skoðanir almennings á Írak hafa lítið sem ekkert breyst síðan þá, t.d. hafði sólskinsskýrsla Patraeusar engin áhrif á almenningsálitið.

En það er enn heilmikið af fólki í Bandaríkjunum sem styður stríðið, og er þeirrar skoðunar að það hafi verið góð hugmynd. Það er því forvitnilegt að reyna að grafast fyrir um hvaða skoðanir þetta fólk hefur á Íraksstríðinu og utanríkismálum.

Það óhugnanlega er að stór hluti þessa fólks virðist hafa alvarlegar ranghugmyndir um heiminn sem það býr í. Janet Elder, sem er skoðanakannaritstjóri The New York Times:

Afganginn má lesa HÉR

Öldungadeildarþingmaðurinn Craig fer á klósettið til að nota klósettið, ekki til að dónast...

Það virðast flestir sammála um að viðtal Matt Lauer við Larry Craig á NBC í gær hafi verið hálf óþægilegt. Craig og frú sátu hlið við hlið í sófanum í stofunni heima hjá sér meðan Lauer bar upp hverja söguna á fætur annarri, því ásakanir um samkynhneigð Craig ná langt aftur í tímann. Craig hefur meira að segja áður verið sakaður um að leita á karlmenn á almenningssalernum. En Craig og frú tókst nokkuð vel að láta líta út sem þau væru hinir huggulegustu heldriborgarar í notalegum silkisófa, umkringd fjölskylduljósmyndum og borgaralegum skrautmunum. Eftirfarandi eru nokkur myndskeið úr viðtalinu:

"I go to bathrooms to use bathrooms"... Mikil ósköp.

Í sjálfu sér var ekkert á viðtalinu að græða. Craig viðurkenndi ekkert, heldur hélt fast við fyrri sögu, og Lauer virti þá ákvörðun kurteislega. Sjónvarpskrítíker Washington Post Tom Shales var því hundóánægður:

Afganginn má lesa HÉR

Klósettdóninn Larry Craig á NBC í kvöld

Fyrr í haust skrifaði ég nokkrar færslur um ævintýri öldungardeildarþingmannsins og klósettdónans geðþekka Larry Craig. (Hér, hér, hér, hér, hér, hér og hér!) Craig var, eins og frægt er orðið, handtekinn fyrir að reyna að stofna til kynferðislegra skyndikynna við lögreglumann á almenningssalerni á flugvellinum í Minneapolis/St Paul.

Að yfirheyrslu lokinni ákvað Craig að játa og greiða smávægilega sekt. Hann ákvað hins vegar að segja engum frá uppákomunni - ekki kjósendum eða kollegum sínum í Washington. Ekki einu sinni frú Craig. Sú hegðun var í góðu samræmi við augljósa sjúkdómsgreiningu á Craig, sem inniskápuðum og kynferðislega frústreruðum miðaldra manni sem vildi halda tvöföldu lífi sínu leyndu frá umheiminum.

En það er erfitt að halda því leyndu að maður sé handtekinn, sérstaklega ef maður er þingmaður! Og bloggarar, grínarar og blaðamenn skemmtu sér því konnglega við að gera grín að aumingja Craig þegar upp komst um salernisvenjur hans. Svo við vitnum í Craig sjálfan, "bad boy, a naughty boy... probably even a nasty, bad, naughty boy..."

Lesa afganginn HÉR, m.a. þrjú tónlistarmyndbönd um ævintýri Craig...

Um hvað snýst S-Chip og árás Bush á almannatryggingar?

Um daginn skrifaði ég færslu um "S-Chip", sem er eitt mikilvægasta hitamálið í bandarískum stjórnmálum þessa dagana. Í sunnudagsblaði New York Times er síðan fjallað um viðbrögð þingmanna Repúblíkana við nýlegri ákvörðun George Bush um að beita neitunarvaldi á lög um áframhaldandi ríkisstuðning við verkefnið.

Þingmenn sem blaðið ræðir við telja að forsetinn geri sér enga grein fyrir því hversu óvinsæl akvörðunin sé, og hversu mikil vandræði hún muni skapa flokknum í komandi kosningum. Vandamálið, samkvæmt þingmönnum Repúblíkana sem New York Times ræðir við, er að forsetinn eða flokkurinn hafi ekki boðið kjósendum upp á neina valkosti - eina sem forsetinn hafi fram að færa í heilbrigðis og almannatryggingamálum sé að beita neitunarvaldi á verkefni sem gagnast fátækum og veikum börnum, og nýtur stuðnings mikils meirihluta kjósenda OG þingmanna!

John Stewart benti líka á að það væri eins og Bush væri að reyna að breyta sér í teiknimyndasöguíllmenni, og að hugmyndir hans um velferðarmál eða samfélagsskipan væru fengnar að láni frá Charles Dickens... Á fimmtudaginn birti dagblaðið Roll Call (sem er lókaldagblað í Washington DC, og fjallar um innanbúðarfréttir úr þinginu) grein um sama mál. Blaðið ræddi við Repúblíkana sem töldu að ákvörðun forsetans myndi reynast flokknum dýrkeypt. Þingmaður sem blaðið ræddi við taldi ákvörðunina vera “heimskulega pólítík”:

“It’s stupid politics. The leadership is putting pressure on Members [to sustain the veto], promising to rebuild the brand. I don’t know why our guys are following [Bush] into the sea like lemmings.”

Afganginn má lesa HÉR